سلامت نیوز:
وی در ابتدا گفت: در فرهنگ شرقی مسئولیت تربیت فرزند بر عهده مادر است. پدر بیشتر نقش نان آوری دارد و کمتر در امر فرزندپروری مشارکت میکند یا به نوعی مشارکت داده میشود. در ارتباط با بچهها نقش مادر- چه یک مادر سنتی باشد، چه مادری امروزی - مشخص و واضح است. اما هنوز در جوامع شرقی برای رابطه پدر و فرزند علی الخصوص پدر و دختر تعریف مشخصی وجود ندارد و غالبا سبک تلطیف شده قدیمی هم چنان ادامه دارد. البته این قاعده استثناهایی هم دارد. بعضی پدرها به اندازه مادر در تربیت دخترشان دخیل هستند و در این باره حتی گاهی بیش از مادر احساس مسئولیت میکنند.
کیانی نژاد در ادامه خاطرنشان کرد : به طور کلی نوع رابطه کودک با والد غیر هم جنس مستقیما بر نوع رابطه او در بزرگسالی با غیر هم جنس تاثیر میگذارد. به عبارتی دیگر شکل ارتباطی پسربچه با مادر و دختربچه با پدر زیربنای رابطه هر کدام از آنها را با همسران آینده شان تشکیل میدهد. این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در ادامه اظهار کرد : در صورتی که رابطه پدر و دختر با یکدیگر سرد باشد، دختر در ارتباط با مردها دچار مشکلات متعددی خواهد شد که برخی از آنها عبارتند از :
= دخترهایی که به شکل افراطی و مبالغه آمیزی به مرد (یا مردها) میچسبند و دخترهایی که به شکل غیر منطقی و بی دلیل از مردها بیزارند، در کودکی و نوجوانی رابطه خوبی با پدر نداشته اند.
= دخترهایی که در زندگی بزرگسالی با مردهای متعدد وارد رابطه میشوند، از سوی پدر خلاء عاطفی شدیدی را تجربه کرده اند.
= دخترهایی که در رابطه نمی توانند از خطاهای طبیعی و انسانی مردها بگذرند و آنها را نمی بخشند، اغلب پدرهایی داشته اند که نسبت به آنها رفتار بی مسئولیتی از خود نشان داده است. همین مثالهای ساده از اختلالات رفتاری در بزرگسالی، به خوبی اهمیت نقش پدر در تربیت دختر را روشن میسازد.
وی در پاسخ به این پرسش که پدران باردار چه کسانی هستند گفت: صمیمیت یک شبه و بی دلیل ایجاد نمی شود. اگر میخواهید با دخترتان دوست باشید، اول باید در طول زمان دوستی تان را ثابت کنید. این امر حتی پیش از به دنیا آمدن فرزندتان برمی گردد. دوران بارداری برای مادر یک پروسه سخت و پر مشقت است. نقشی که شما به عنوان همسر در تامین آرامش و آسایش همسرتان ایفا میکنید، بر روابط پدر فرزندی تاثیر مستقیمی میگذارد. در صورتی که به خوبی از عهده اش بر بیایید، اولین قدم را برای دوست شدن با دخترتان برداشته اید.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در ادامه اظهار کرد : شاید این طور به نظر بیاید که اغلب آقایان تمایلی به مشارکت در انجام امور مربوط به نوزاد ندارند. اما قضیه قدری پیچیده تر است. گاهی پدر میخواهد در نگهداری فرزند سهیم باشد، اما مادر مانع میشود.
وی در پاسخ به این پرسش که دلایل مخالفت برخی مادران برای اینکه آقایان در نگهداری فرزند سهیم باشند، چیست، ادامه داد : این مخالفت و اجازه ندادن میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. از جمله شایعترین دلایل ممانعت مادر این است که:
= عملکرد پدر را در کارها قبول ندارد. فکر میکند خودش بهتر از پس کارها برمی آید. در حالی که این باور همیشه درست نیست و چه بسا عملکرد بهتر هم باشد. ولی این قضاوت نادرست، راه را بر همکاری در نگهداری کاملا میبندد.
= وقتی پدر کاری را انجام میدهد، مادر مدام به او درباره مسائل گوناگون تذکر میدهد. یا ایراد میگیرد و سعی میکند به پدر ثابت کند اشتباه میکند. در هر صورت غرور مرد جریحه دار میشود یا احساس بی عرضگی به او دست میدهد. بنابراین سعی میکند خود را در مضان سرزنش قرار ندهد و حاشیه امنش را به خطر نیندازد. پس دیگر در نگهداری فرزند به مادر کمک نمی کند.
= مادر به وسیله نگهداری فرزند به نوعی میخواهد توانایی اش را نشان دهد و ثابت کند.در این حالت اگر پدر در نگهداری از فرزند همکاری کند، انگار تواناییهای او زیر سوال میرود و احساس شرمساری میکند. بنابراین به پدر اجازه مشارکت نمی دهد و با هر مشقتی خوشد را مسئولیت نگهداری از فرزند را به عهده میگیرد.
= مادر از برقراری ارتباط صمیمانه دختر با پدر ناخودآگاه احساس نگرانی میکند. این نگرانی متوجه هر دو طرف میشود. یعنی ممکن است مادر از اینکه همسرش دخترشان را بیشتر از او دوست داشته باشد، ناخودآگاه دلش نخواهد آن دو رابطه صمیمانه ای داشته باشند. یا دلواپس این باشد که دختر بیش از اینکه به او (مادر) وابسته شود، به پدر علاقه نشان دهد.
نظر شما