محمد رحیم شاه بداغی در گفتوگو با ایسنا با بیان این که علل به وجود آورنده لکنت هنوز به طور دقیق شناخته شده نیست، اظهار داشت: عوامل زمینه ساز لکنت در بعضی از کودکان با ایجاد یک سری شرایط در محدوده سنی 3 سالگی شروع به شکل گیری می کند.
وی بیان کرد: انواع لکنت به شکل تکرار حروف، کشش صداها، به میان اندازی (تکیه کلام های نابه جا)، کلمات شکسته شده و مکثهای طولانی همراه یا بدون تقلا و کششهای خاموش (تلاش برای گفتن یک صدا در حالی که هیچ صدایی از حنجره خارج نشود) بروز می کند.
وی با اشاره به این که اگر محیط، زمینه برای تثبیت و سپس تشدید لکنت را فراهم کند فرد مبتلا به لکنت می شود، محیط گفتاری خانواده و الگوهای نگرشی و تربیتی والدین در زمینه ابعاد مختلف برخورد با کودک مانند سخت گیری های نابجا، قطع گفتار کودک و حلقه معیوب ارتباطی با کودک را از مهمترین عوامل محیطی موثر در ایجاد لکنت دانست.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: وجود افراد لکنتی در محیط خانواده می تواند زمینه مناسبی برای یادگیری لکنت در بین دیگر اعضا باشد.
شاه بداغی تصریح کرد: گفتار درمانی مهمترین روش درمان اختلال لکنت است و توصیه می شود والدین با مشاهده کوچکترین علامت ناروانی گفتار در کودکان با یک آسیب شناس گفتار و زبان مشورت نمایند در غیر این صورت با تثبیت و تشدید این اختلال درمان بسیار پیچیده و زمان بر می شود.
وی با بیان اینکه دوره درمان در کودکان خیلی سریعتر نسبت به سنین نوجوانی، جوانی و بزرگسالی اتفاق می افتد ، اظهار كرد: با افزایش سن پیچیدگی های روانشناختی افراد که متاثر از اختلال لکنت است موانعی در درمان ایجاد و از سرعت آن می کاهد.
مصرف تخم کفتر و بلدرچین در درمان لکنت تاثیری ندارد
شاه بداغی با تاکید بر پرهیز از خود درمانی در مواجهه با این اختلال ادامه داد: مصرف تخم کفتر و بلدرچین در درمان لکنت تاثیری ندارد.
این آسیب شناس گفتار و زبان گفت: مراجعه به روانپزشکان و تجویز دارو تنها در موارد اضطراب شدید توصیه می شود و در غیر این صورت گفتار درمانی به تنهایی موثر است.
وی در پایان اظهار داشت: با توجه به ویژگی های شخصیتی فرد لکنتی، محیط خانوادگی و نوع درمان، احتمال برگشت بیماری متغیر است.
نظر شما