دکتر شهربانو قهاری در گفت وگو با ایسنا ، با اشاره به تفاوتهای بروز خشم در بین زنان و مردان گفت: معمولا بر اساس خصوصیات خانواده و فرد، افراد برای کنترل خشم خود یا دست به پرخاشگری میزنند و یا آن را مخفی کرده و خشم خود را فرو میخورند .با این حال زنان بیشتر دچار پرخاشگریهای کلامی، فریاد زدن، فحاشی و مردان بیشتر دچار پرخاشگریهای فیزیکی میشوند.
این روانشناس بالینی در خصوص عوارض فرو خوردن خشم اظهار داشت: برخی از افراد بنا به علتهایی همچون ترس، شرم و مواردی از این دست، اقدام به کنترل خشم خود میکنند و با صحبت نكردن و حل مسئله، خشم خود را مخفی میکنند که این راه کنترل خشم میتواند عوارضی از جمله انواع سردردها، زخم معده و دستگاه گوارش، افسردگی و اضطرابها را به دنبال داشته باشد.
دکتر قهاری ادامه داد: افراد به هنگام بروز خشم باید به شیوهای سالم با آن برخورد کنند به طوری که نه خشم خود را فروببرند و نه به صورت پرخاشگرانه آن را بروز دهند. بنابراین با استفاده از شیوههای کلامی و جملات معقول، بدون تحقیر و متهم کردن فرد مقابل و با ذکر علت ناراحتی و خشم خود به گفت وگو و صحبت کردن منطقی بپردازند. دراین شرایط هم خود فرد آرام شده و هم فرد مقابل به راحتی پذیرای وی میشود.
با نوشیدن یک لیوان آب و یا پیاده روی ، خشم خود را کنترل کنید
این روانشناس بالینی، مرحلهی بیش از خشم را مرحله مهم در کنترل خشم دانست و تصریح کرد: خشم به یکباره ظهور نمیکند به طوری که وقتی فردی دچار عصبانیت و خشم میشود، احساس برانگیختگی کرده و سپس اقدام به بروز آن میکند. بنابراین احساس برانگیختی آغازگر مرحله پیش از خشم است که افراد میتوانند با نوشیدن یک لیوان آب سرد، پیاده روی، صحبت کردن و انجام فعالیتهای لذت بخش، خشم خود را در همین مرحله کنترل کنند تا احساس برانگیختی در این مرحله به بروز خشم منجر نشود.
وی افزود: پس از مرحله پیش از خشم، مرحله خشم اتفاق میافتد که فرد به شدت عصبانی است. در این مرحله باید به او آموزش داده شود تا از میان شرایط بد و بدتر، شرایط بد را انتخاب کند به طوریکه فرد اگر کنترل اعصاب خود را ندارد بهتر است فریاد بزند تا فحش بدهد. به بالشت و یا شئ ضربه بزند تا به کسی آسیب برساند و یا اگر فرد اهل فریاد زدن نیست بهتر است صحنه را ترک کند تا به خود آسیبیی نرساند.
دکتر قهاری، پشیمانی را نشانهی مرحله پس از خشم دانست و افزود: وقتی افراد، مرحلهی خشم را پشت سر گذاشته و وارد مرحلهی پس از خشم میشوند نوعی احساس پشیمانی به آنها دست میدهد. با این وجود افرادی هم هستند که نه تنها احساس پشیمانی نکرده، بلکه خوشحال نیز هستند. این افراد در کوتاه مدت حس خوبی دارند اما پس از مدتی به کرات عصبانی میشوند. در این بین افرادی نیز هستند که از روشهای تنبیهی استفاده میکنند به طوری که مدام خود را سرزنش کرده و به سود و زیان و عواقب کار خود میاندیشند.
وی ادامه داد: این افراد دچار نوعی خودخوری و بروز احساسات منفی و فکر کردن به پیامدهای منفی و غیراخلاقی بودن آن میشوند. در این بین برای جبران کردن و پایان دادن به این شرایط راههای تشویقی و یا تنبیهی برای خود در نظر میگیرند به طوری که میتوانند پولی را به عنوان جریمه به صندوقهای خیریه بپردازند و از فرد مقابل عذرخواهی کنند.
دکتر قهاری در پایان با اشاره به بروز پیامدهای منفی در مرحلهی پس از خشم خاطرنشان کرد: بهترین راهحل در این شرایط، همدلی فرد با کسی است که به او خشم کرده است. بنابراین خودش را به جای فرد مقابل قرار داده تا از ادامه حالت خشم خود جلوگیری کند. در نهایت فرد باید واقع بینانه عمل کند تا با رسیدن به یک نتیجهگیری اخلاقی از ادامهی خشم خود دست بردارد.
نظر شما