مصطفی تبریزی در گفتوگو با فارس، اظهار داشت: روزه و هر نوع روشهای دیگری كه به ما كمك كند كه خود را كنترل كنیم و بخش بالغ ذهن را بر بخشهای كودك بیمار یا كنترلگر ذهن غالب كنیم تمرینی است كه میتواند توانمندی ما را افزایش دهد.
وی افزود: البته روزه برای كسانی كه برای روزهگرفتن مشكلی از لحاظ جسمی ندارند یك نوع خودسازی روانی و معنوی است و این خودسازی حتی در امور روزمره زندگی فرد هم تاثیر مثبت دارد یعنی فردی كه میتواند چندین ساعت با وجود گرسنگی و تشنگی دست از خوردن و نوشیدن بكشد میتواند هنگام بروز خشم هم خود را كنترل كند.
تبریزی تصریح كرد: به طور كلی روزه در كنترل تمام رفتارهایی كه ضرر زننده به خود و خانواده است تاثیر مثبت دارد، لذا به لحاظ اجتماعی و چه به لحاظ فردی میتواند مثبت باشد.
این متخصص روانشناسی تصریح كرد: اینكه فرد از جسم خود كنده شود و لحظاتی در آرمانهای بسیار بلند غرق شود؛ سعی كند وادی عشق را درك كند؛ درد مردم را بفهمد؛ اینكه ما هم جزئی از این كائنات هستیم را بچشد؛ تمام فكر و ذهنش در محاصره مسائل شخصی خود نباشد از اثرات معنوی روزه است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در پاسخ به این پرسش كه آیا شاخصهایی برای تعیین سلامت معنوی وجود دارد یا نه تصریح كرد: شاخصهایی برای تعیین سلامت معنوی وجود دارد كه مطالعه شده و در این بین حتی اخیراً هوش معنوی هم به انواع چندگانه هوش اضافه شده است.
وی افزود: تعریفی كه برای سلامت معنوی وجود دارد این است كه وقتی فرد از خودش عروج میكند و فراتر از خود میرود و آنچه فراتر از خودش است را ادراك میكند حالا این ادراكات چه ادراكهای هستیشناسی باشد چه ادراكاتی كه از محاسبه یك فرد بیرون آمده و به جای اینكه جهانبینیاش در خودش خلاصه شود در كائنات هستی خلاصه میشود، وی وارد معنویات شده است.
این متخصص روانشناسی تصریح كرد: علاوه بر آن از طرفی اینكه فردی آرمانی در زندگی دارد و در زندگیش عشق جریان دارد و به جز مادیات و نیازهای پائین فیزیولوژیك به یكسری نیازهای خودشكوفایی میرسد كه در آن نیازهای خودشكوفایی دیگر از آب و غذا و مسكن عبور میكند بلكه میخواهد مثل یك گل طراوت خود را به جهان عرضه كند و بوی خوش انسانیت را بدهد. تمام اینها از مصادیق سلامت معنوی هستند.
نظر شما