به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شهروند،سال‌ها مردم روستا با این بیماری پوستی جنگیدند، اما فایده‌ای نداشت تا اینکه هلال‌احمر مرهمی شد بر چهره زخمی کودکان روستا. روستای لجنگ ۲۱۰ نفر جمعیت دارد. اما در این میان ۲۰ کودک از آفتاب سوزان و گرد و خاک موسمی تنها زخم‌ها و ترک‌های پوستی نصیب‌شان شده بود.
حنیفه یکی از این ۲۰ کودک روستاست. دختر ۱۴ساله‌ای که از ۶ ماهگی درگیر بیماری پوستی لاعلاجی شده بود. «از همان کودکی صورتش را مخفی می‌کرد تا لکه‌های قرمز و پوسته‌های صورتش را کسی نبیند.»این را رحمان شافعی، پدر ۴۹ ساله حنیفه، می‌گوید.پدری که سه دختر دیگر دارد، اما هیچ کدام از آنها دچار این بیماری پوستی عجیب نشده‌اند.«حنیفه نوزاد بود که لکه‌های قرمز سراغش آمدند، هرچه به شهر رفتیم و دوا و درمان کردیم، بی‌فایده بود. حنیفه خجالت می‌کشید و همیشه سعی می‌کرد خود را از دیگران مخفی کند. خجالتی بود و منزوی. در کنار کلاسی‌هایش اعتماد به نفس نداشت.»
بیماری واگیردار نبود
دوا و درمان‌ها جوابگوی بیماری حنیفه و دیگر کودکان روستا نبود. به گفته مسئولان محلی، این بیماری حدود ۱۰ سال قبل در منطقه شناسایی شد و بارها تیم‌های تخصصی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و حتی از تهران برای رسیدگی به بیماران پوستی به منطقه مراجعه کرده‌اند. بیماری واگیردار نیست، اما بیماران به درمان‌های حمایتی نیاز داشتند، تا اینکه سه ماه پیش هلال‌احمر برای بررسی این بیماری عجیب به روستا لجنگ رفت. بررسی‌ها از سوی تیم هلال‌احمر سربیشه انجام شد. غلامرضا ثانی از سه سال پیش سمت رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان سربیشه را دارد. ثانی نخستین بار خردادماه مسیر ۷۵ کیلومتری سربیشه تا روستای لجنگ را طی کرد تا علت این بیماری ناشناخته را بررسی کند.
«با تیمی از امدادگران هلال‌احمر به این روستا رفتیم تا به‌صورت دقیق درباره این بیماری تحقیق کنیم. با خانواده‌ها و کودکانی که درگیر این بیماری بودند، صحبت و پرونده پزشکی بیماران را بررسی کردیم. همه مدارک و اسنادی را که جمع‌آوری کرده بودیم، برای دکتر سیدناصر عمادی، پزشک داوطلب تهران، ارسال کردیم. دکتر عمادی از تهران به این روستا آمد و از نزدیک کودکان مبتلا به این بیماری پوستی را معاینه کرد.»
همه ایرانی‌ها خانواده من هستند
دکتر سیدناصر عمادی فرضیه بیماری ژنتیکی را در این عارضه پوستی رد می‌کند و نور آفتاب، گردوخاک، بهداشت محیط و فردی و همچنین تا حدی آب مورد استفاده را عوامل زخم‌ها و آسیب‌های پوستی روستاییان می‌داند.او که متخصص پوست و مو در بیمارستان رازی و داوطلب هلال‌احمر است، می‌گوید: «خانه من همه ایران است و همه ایرانی‌ها خانواده‌ام هستند.»
کار داوطلبانه را تنها کار در مطبش نمی‌داند، طبابت در جای جای کشور و مناطق محروم را وظیفه‌اش می‌داند. این پزشک توانمند کشورمان اولین قدمی که برای این بیماران پوستی برداشت معاینه از نزدیک بود.«وقتی باخبر شدم کودکانی در روستای مرزی خراسان‌جنوبی دچار عارضه پوستی هستند، خود را به روستای لجنگ رساندم. یک‌به‌یک این کودکان را در خانه‌هایشان معاینه کردم و به خانواده‌ها اطمینان دادم که نگران بیماری ژنتیکی نباشند.»
آموزش به خانواده‌ها
از آنجایی که تصور می‌کردند این بیماری ژنتیک است، درمان را بی‌نتیجه می‌دانستند. «وقتی مطمئن شدیم گرد و خاک و نور خورشید این بیماری پوستی را تشدید می‌کند، جلسه‌ای برگزار کردیم و به خانواده‌ها برای در امان ماندن از این بیماری آگاهی دادیم. گام بعدی تهیه دارو بود که به روستاییان قول دادم برایشان دارو ارسال کنم. دو هفته پس از معاینه بیماران از طریق رئیس شعبه هلال‌احمر سربیشه داروها را به دست بیماران رساندیم. آموزش نحوه استفاده از داروها به بیماران هم بر عهده هلال‌احمر بود. طولی نکشید که عکس بیماران در حالی که بهبود یافته بودند، به دستم رسید. خانواده‌هایی که بهبودی بچه‌هایشان برایشان باور پذیر نبود.»
جمع‌آوری ۱۰۰میلیون برای کار خیرخواهانه
این پزشک متخصص علاوه‌بر کار داوطلبانه آموزش و درمان بیماران روستا، کار خیرخواهانه دیگری هم در کارنامه خود ثبت کرده است.
دکتر سیدناصر عمادی با کمک خیرین ۱۰۰میلیون تومان جمع‌آوری کرده تا انبار چشمه آب این روستا را مسقف کند. «بیماران مدعی بودند آلودگی آب چشمه هم یکی از علل بیماری است. آب آلوده هم بی‌تاثیر نیست، اما بهداشت فردی و خانوادگی و گردوخاک و نور خورشید علل اصلی این بیماری است. با توجه به صحبت‌های روستاییان تصمیم گرفتیم آب ورودی چشمه را مسقف کنیم تا از آلودگی در امان باشد. با همکاری آب و فاضلاب سربیشه و مشارکت هلال‌احمر این منطقه قرار است به‌زودی چشمه آب روستای لجنگ مسقف شود.»
خوشحالی کودکان روستا
دیگر از آن ضایعات پوستی خبری نیست، از وقتی که حنیفه و دیگر روستاییان از نسخه آقای دکتر استفاده کرده‌اند. حنیفه دیگر منزوی و خجالتی نیست. با آموزش‌های پیشگیری از بیماری و مراحل درمان روحیه‌اش تغییر کرده است. خوشحال است با هم‌سن‌وسالانش بازی می‌کند. رحمان شافعی، پدر حنیفه، می‌گوید: «دکتر عمادی دو نوبت داروهای پوستی را برای روستا ارسال کرد، همین داروها علاج زخم‌های قرمز و پوست خشک و ترک خورده بچه‌های روستا بود. هیچ وقت حنیفه را اینقدر خوشحال ندیده بودم.
روحیه‌اش تغییر کرده و دیگر آن دختر خجالتی و منزوی نیست.»دکتر عمادی در آخر به «شهروند» گفت: «معاینات انجام شد. پیشگیری‌های لازم هم شد و با هزینه خودم درمان بچه‌های روستا را هم در دو نوبت انجام دادم، اما در این مرحله شبکه بهداشت منطقه پیگیری‌ها را باید انجام دهد. بهتر است هر ۶ ماه در روستا برای بیماران و خانواده‌ها کلاس‌های آموزشی برگزار کنند تا با یادآوری روند پیشگیری بیماری، آنها را از بروز مشکلات گوناگون آگاه کنند.»
نظر شما