سلامت نیوز : والدین باید نكات مثبت فرزند اعم از رفتار، گفتار و تحصیل را تكرار كنند و از تاكید بر جنبه های منفی كودك به شدت پرهیزكنند.
درمورد بایدهای تربیتی به كودك باید به چند نكته توجه داشت. احترام گذاشتن به كودك به معنای پذیرفتن گفتار صحیح، مشورت گرفتن از او درحد توان ذهنی، نظرخواهی واحترام به فكر و نظر كودك و صحبت كردن با كودك با لحن مودبانه از نكات مثبت بایدهای تربیتی است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه کیهان همچنین مسئولیت دادن به كودك مناسب با توان ذهنی و بدنی وی از برنامه های خانواده است. كارهای شخصی كه كودك توان انجام آن را دارد نباید توسط والدین انجام شود و باید اجازه دهند كه خود كودك به انجام آنها مبادرت ورزد حتی اگر ناقص انجام دهد. بعد از اینكه امور توسط خود كودك انجام شد باید به تایید و تشویق والدین برسد.
والدین باید نكات مثبت فرزند اعم از رفتار، گفتار و تحصیل را تكرار كنند و از تاكید بر جنبه های منفی كودك به شدت پرهیز كنند. چرا كه تكرار نكات مثبت باعث رشد اعتماد به نفس وی و ایجاد رابطه عمیق عاطفی و همچنین اعتمادسازی بین والدین و فرزند خواهد شد.
فرزندان ما همه با هم متفاوت هستند و والدین باید به این مهم توجه كنند كه توانمندی، استعدادها، یادگیری ها و رفتار كودكان با هم متفاوت است.
فرض كنید در باغچه منزل شما هم درخت سیب وجود دارد و هم درخت گلابی، هر دو درخت نیاز به نور، آب، زمین خوب و كود دارند اما در نهایت میوه ای كه به دست می آید با هم متفاوت است. بنابراین فرزندان ما نیاز به توجه. مراقبت و عدم تبعیض دارند اما در نهایت هر فرزندی با توجه به نیاز رفتار خاص خود را دارد.
كریمی افشار روانشناس محبت كردن به كودكان را از مهم ترین بایدهای تربیتی دانست و اضافه كرد: محبت باید بدون افراط و تفریط، به موقع، به جا و به اندازه باشد.
محبت به معنای برآوردن نیازهای مادی فرزند نیست بلكه به معنای درك احتیاجات روانی فرزند و توجه به بهداشت روان كودك است.
وی از ایجاد امنیت روانی به عنوان یكی دیگر از بایدهای تربیتی نام برد و تصریح كرد: كودك باید احساس كند والدین عمیقا وی را دوست دارند. همیشه از او حمایت می كنند و هرگز او را ترك نمی كنند. والدین باید از گفتن جملاتی مانند «من دیگر تو را دوست ندارم.» اگر اذیت كنی می گذارم می روم» و «من به خاطر تو با پدر یا مادرت زندگی می كنم» پرهیز كنند زیرا رفتار كودك را به مخاطره می اندازد.
والدین باید از پنجره نگاه كودك به موضوعات و مسایل نگاه كنند. چرا كه كودك نمی تواند مثل والدین فكر كند و موضوعات را درك كند زیرا او تجربه والدین، قدرت فكر و قدرت تمیز آنها را ندارد. درنتیجه خانواده بهتر است برای درك صحیح رفتار كودك خودشان را ازنظر سنی و تجربه پایین آورده و درجایگاه كودك تصور كنند نه اینكه بخواهند كودك را وارد دنیای خودشان كنند.
از دیگر بایدهای تربیتی كه لازم است والدین به آن توجه داشته باشند، قاطعیت در گفتار آنها و یكی شدن پدر ومادر در تربیت فرزند است. كریمی افشار در مورد این نكته اظهار داشت: قاطعیت درگفتار به این معناست كه والدین درارتباط با تربیت فرزندشان حرف یكدیگر را نقض نكنند. با هم درگفتار و رفتار اتحاد داشته باشند و به احترام یكدیگر احترام بگذارند و جلوی فرزندان به ایراد گرفتن از هم نپردازند بلكه صحبت های انتقادی و تذكرات را برای مذاكرات دو نفره نگذارند.
این مدرس دانشگاه نبایدهای تربیتی كودكان را این چنین توضیح داد: والدین نباید فرزند را درهیچ شرایطی با فرزند دیگر خود یا فرزندان دوستان و آشنایان مقایسه كنند. مقایسه كردن سم روان است كه باعث ریزش اعتماد به نفس كودك می شود و بین والدی كه كودك را مقایسه می كند و كودك مقایسه شونده شكاف عاطفی پیش می آید و حسادت كودك تحریك شده و كودك درمقابل فردی كه با او مقایسه شده احساس حقارت و كوچكی می كند.
كریمی افشار درپایان خاطرنشان كرد: والدین نباید كودك را تحقیر و سرزنش كنند حتی برای اشتباهات و خطاهای او. بلكه باید ملایم و با لحن درست به او تذكر دهند. اشتباهات كودك نباید به رخ او كشیده شود و از تكرار اشتباهات برای كودك باید پرهیز شود. نباید از كودك انتظار بیش از حد داشت. چرا كه هر كودكی توانمندی خاصی را دارد. همانطور كه اثر انگشت دو فرزند با هم متفاوت است. سلول های مغز و پیچیدگی های مغز او هم با فرزند دیگر ما متفاوت خواهد بود. بنابراین نباید انتظار داشته باشیم كه كودكان ما مثل هم باشند و یا بیشتر از توانشان خود را نشان بدهند.