میترا حکیم شوشتری در گفتوگو با فارس، در مورد سختی جدا شدن از خردسالان پس از بازی اظهار داشت: این مشکل بسیاری از خانوادهها است، چون برای اغلب کودکان، اتمام بازی و جدا شدن از همسال سخت است. کودک اوقات لذت بخشی را با همسال خود سپری کرده و میداند که جدایی از آنها به معنای پایان لحظات لذت بخش است.
وی افزود: برای تعدیل این مشکل باید از راهکارهایی ساده مانند بیشتر کردن ارتباطات خانواده با نزدیکان و آشنایان استفاده کرد. یکی از علل مهم بروز این مشکل، نگرانی کودک از عدم تکرار یا دیر تکرار شدن این اوقات خوش و لذت بخش است.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان تصریح کرد: در صورت عدم امکان یا سخت بودن ارتباطات فامیلی، زمینه حضور فرزند خود را در پارکها و محیطهای عمومی مخصوص کودکان بیشتر کنید تا با ارتباطهای مقطعی با همسالان و دوستان موقتی، این نیاز را برآورده سازند؛ همچنین والدین باید در منزل، وقت بیشتری را به بازی با کودک اختصاص دهند.
وی خاطر نشان کرد: والدین نباید در ایجاد ارتباط با همسالان خاص زیادهروی کنند، به طور معمول وابستگی شدید به برخی همسالان این مشکل را بیشتر میکند.
وی گفت:همچنین والدین باید دست کم 15دقیقه پیش از جدایی، به کودک اعلام کنند که باید بازی را تمام کند و آماده شود و خوب است هر 5 دقیقه یکبار، این یادآوری را تکرار کنند. کودکان برای انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر، به زمان نیاز دارند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علومپزشکی تهران اضافه کرد: در صورت مقاومت برای جدایی، به او بگویید که میتواند پس از رسیدن به منزل، لحظاتی را با دوستش تلفنی صحبت کند؛ البته تعیین وعده دیدار بعد با دوستش نیز او را برای جدا شدن آمادهتر میکند.
وی تأکید کرد: برخی کودکان اصرار میکنند که بدون حضور والدین در منزل میزبان بمانند که با فراهم بودن شرایط ازجمله سن مناسب کودک، نسبت نزدیک فامیلی با میزبان، امنیت جسمی کودک، رعایت مسائل اخلاقی و عدم وابستگی موافقت موردی والدین خالی از اشکال است. در غیر این صورت، والدین چارهای جز اینکه به خواستههای کودک بیتوجهی کنند و تسلیم گریه و قشقرق او نشوند، ندارند.
نظر شما