"معصومه افسری" روانشناس در توضیحات بیشتر گفت: بیشتر بیمارانی که مبتلا به بیماری های مزمن جسمی و صعب العلاج هستند مبتلا به افسردگی ، خشم ، احساس گناه ، فکر به خودکشی ، اضطراب ، احساس تنهایی ، اختلال خواب و اشتها ، اختلال شناختی و جنسی ، اختلال کارکرد هوشی و تکلم ، اعتیاد ، شوک ، انکار بیماری و احساس عدم کنترل بدن می شوند.
وی در ادامه افزود: بیماری صعب العالج برای بیمار و خانواده به منزله بحران است و آنها باید راهکارهای مقابله با این بحران را یاد بگیرند. زیرا اگر این مشکلات به مدت طولانی ادامه پیدا کند ، موجب وخامت بیماری جسمی او شده و از انجایی که مانع از روشهای درمانی می شود ، روند درمان را نیز با اشکال مواجه خواهد کرد.
معصومه افسری همچنین خاطر نشان کرد: این بیماران می بایستی،
1- بیماری خود را بپذیرند و بیماری خود را انکار نکنند.
2- از خود و وضعیت بیماری خود انتظار واقع بینانه داشته باشند.
3- باید دوره درمان را بپذیرند و با پزشک خود همکاری نمایند.
4- ارتباط اجتماعی موثر داشته باشند.
5- حمایتهای اجتماعی خانواده و بستگان و همچنین دوستان را بپذیرند.
6- فعالیتهای فردی ، شغلی و اجتماعی داشته باشند.
7- خود را مشغول انجام فعالیت های گوناگون کنند.
8- خودش را دوست داشته باشند.
9- از قرار گیری در شرایط استرس زا اجتناب کنند.
10- ورزش و انجام فعالیتهای جسمانی را فراموش نکنند.
11- به وضع ظاهری خود توجه داشته باشند.
12- تفکر مثبت داشته باشند.
13- در زندگی و کارها تنوع و تغییر ایجاد کنند.
14- روحیه خودشان را حفظ کنند و سرگرمی و تفریح را فراموش نکنند.
15- به زندگی امیدوار باشند.
16- مرگ را به عنوان واقعت زندگی بپذیرند.
17- ارتباط با خدا با دعا ، عبادت و بهره گیری از تعالیم مذهبی بیشتر شود.
18- تلاش کنند شوخ طبع و با نشاط باشند.
منبع: مجله پزشکی مادر
نظر شما