وی افزود: حال دولت می‌خواهد این هزینه را با اخذ مالیات انجام دهد یا اینکه حق بیمه بگیرد حتی از کسی که ندارد نگیرد. ولی نمی‌شود گفت که یکسری افراد که بیماری خاص دارند دولت آنها را رها کند تا NGOها هزینه‌ بیماری‌های خاص را تقبل کنند.

عمق بیمه‌ها کم است

رضایی ادامه داد: در حال حاضر موسسات خیریه و NGOهایی وجود دارد که به بیماران خاص کمک می‌کنند ولی مشکل اساسی که ما در بیمه داریم این است که عمق بیمه کم است البته درست است که از نظر سطح و کمیت زیاد است ولی عمق آن کم است و بسیاری از بیماری‌ها و خدمات را تحت پوشش قرار نمی‌دهند.

وی گفت: ما باید اینجا دست بگذاریم و به قانون برنامه پنجم توجه کنیم. ما نیز در مجلس هشتم به این مسئله را تاکید کردیم و بر این اساس 10 درصد هدفمندسازی یارانه‌ها که یکی از اهداف و محورهایش بیماران خاص است را برای معالجه و حتی پوشش دارویی آنان در قانون برنامه پنجم توسعه در بند ب ماده 34 آوردیم که مسئولان اجرایی باید اجرا کنند.

دولت در زمینه حمایت از بیماران خاص شانه خالی نکند

وی بیان کرد: به نظر بنده اداره NGOها باید با کمک‌های مردمی صورت گیرد و زیاد نباید از نظر مالی آنان را تأمین کنیم تا آنان نیز در جاهایی که دولت نمی‌تواند اقدام کند ورود کنند ولی دولت نباید در چنین مسئله‌ای شانه خالی کند زیرا اولویت نخست در دریافت خدمات درمانی در تمام بیماری‌ها، بیماران خاص هستند زیرا یک بیمار سرپایی در نهایت بهبود پیدا می‌کند اما یک بیمار خاص یک عمر با بیماری درگیر است.

عدالت در سلامت کشور مشکل دارد

رضایی درباره حل نشدن مشکل بیماران خاص خاطرنشان کرد: چون هنوز ما اولویت‌ها را در سیستم سلامت نداریم و نظام سلامت و همچنین عدالت در سلامت ما دچار مشکل است. در نهایت اولویت‌ها را تشخیص نداده‌ایم که توجه نخست باید بر روی چه بیماری‌هایی متمرکز شود. طبیعتاً بیماران خاص از اولویت‌دار ‌ترین بیماران هستند که باید به آنان توجه لازم شود.