سلامت نیوز : «آندره‌آ» هیچ‌وقت اتفاقی را که در شش‌سالگی برایش افتاد، فراموش نمی‌کند. او مادرش را در سوپرمارکت گم کرد و بعدها برای اینکه در مسیر دبیرستان گم نشود همیشه یک نفر او را تا دم مدرسه همراهی می‌کرد. آندره‌آ حالا 47ساله شده و با پدرش در «ونکوور» کانادا زندگی می‌کند. او برای رفتن به محل کارش همیشه از یک مسیر مشخص می‌رود و اگر برحسب اتفاق او مجبور به عوض کردن مسیرش شود آن‌وقت گم خواهد شد و به نزدیکانش زنگ می‌زند تا او را پیدا کنند. آندره‌آ اهل رانندگی نیست و زندگی اجتماعی بسیار محدودی دارد. وقتی او متوجه تغییر محل کارش شد تصمیم گرفت که مشکلش را حل کند و به همین دلیل پیش روانشناسی به نام جوزپه لاریا از دانشگاه کالیاری رفت که دوای درد او را می‌دانست.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ اختلال در پیدا کردن مسیر اختلالی عادی است که تا امروز به‌عنوان یکی از علایم مشکل مغز مثل آلزایمر یا توهم شناخته می‌شد اما مغز آندره‌آ هیچ مشکلی ندارد و نقطه ضعفش ناتوانی در ساخت نقشه مجازی از چیزهایی است که در ذهنش انباشته شده. در سال 2009 جوزپه لاریا داستان آندره‌آ را در یک مجله تخصصی مربوط به اعصاب توضیح داد و بعد از آن بود که این روانشناس مراجعان بسیار زیادی پیدا کرد. افرادی که مشکل‌شان دقیقا مثل آندره‌آ بود. گم شدن در خانه در سال 2010، لاریا 120 فرد را شناسایی کرد که تنها مشکل زندگی‌شان گم شدن حتی در جاهای آشناست. یک‌سوم این افراد مدعی بودند که حداقل یک نفر از اعضای فامیل‌شان چنین مشکلی دارد تا پای ژنتیک هم وسط کشیده شود. همان سال روانپزشکان دانشگاه رم فردی را پیدا کردند که اوضاعش به مراتب بدتر از آندره‌آ بود. اف‌جی 22ساله که دانشجوی فیلمنامه‌نویسی بود هیچ مشکل مغزی و عصبی نداشت و اسکن مغزش هم هیچ اختلالی را نشان نمی‌داد با این همه او در خانه‌ای که در آن بزرگ شده بود نمی‌توانست از اتاقش به آشپزخانه برود. امسال هم دانشجوی 18ساله‌ای روانشناسان دانشگاه پنسیلوانیا را شوکه کرد چرا که آن پسر به‌رغم هوش بالایش و تسلط به موسیقی، در پیدا کردن مسیرش مشکل داشت. بعد از اختلال در سخنرانی، مطالعه و تشخیص چهره حالا نوبت به اختلال در مسیریابی رسیده که ذهن روانشناسان و متخصصان مغز و اعصاب را به خود مشغول کند. هیچ‌کس نمی‌داند که چند نفر در دنیا مبتلا به این اختلال هستند و دلیل به وجود آمدن آن چیست، هرچند که به نظر می‌رسد پای هیپوکمپوس در میان باشد.

ارتباط بین نورون‌ها
هیپوکمپوس نقش مهمی در تصویر‌سازی مسیر دارد. هیپوکمپ مسوول حافظه دور است و پیش‌مغز را از آزموده‌های گذشته ما آگاه می‌کند. این سیستم خاطرات گذشته را به شکل کوتاه یا درازمدت حفظ می‌کند. ضمن آنکه هیپوکمپوس محل قرار‌گیری نورون یا یاخته عصبی است که هنگام قرارگرفتن فرد در محل مشخصی شوک تولید می‌کنند و گویا در افرادی که مشکل مسیریابی دارند ارتباط خوبی بین نورون‌ها صورت نمی‌گیرد. این موضوع البته فعلا در حد یک فرضیه مطرح شده و اثبات آن نیاز به آزمایش‌های زیادی دارد. اکنون اولویت روانشناسان کمک به بیماران‌شان برای بازگشت به زندگی عادی است. یکی از این راه‌ها نشانه‌گذاری مسیرهاست و دیگری انجام نوعی از بازی‌های کامپیوتری است که از طریق آن نقشه‌خوانی و مسیریابی مریض تقویت می‌شود.