سلامت نیوز :  قلم شرم دارد آن چیزی را بنگارد که برخی از مردها در کوچه و خیابان به زبان می‌آورند. این چنین است که اگر مجبور شوید یک شب، ده دقیقه، در یکی از محلات غریب شهر، خانمی از خانواده‌تان را در معبری تنها بگذارید و بروید، وقتی برگردید، با چشمان اشکبار او مواجه می‌شوید و احیانا، دعوایی به خاطر تنها گذاشتن او و شنیدن سخنان آزار دهنده برخی از مردان هوسران جامعه، در انتظار شماست.این گونه مردان لغاتی مشمئز‌کننده‌ بر زبان می‌آورند و صدایشان همچون شیشه یخ‌زده در نگاه‌های زنان قربانی ترک می‌خورد. قربانیان در مواجه ابتدایی با این کلمات، سرشان گیج می‌رود و شقیقه‌هایشان تیر می‌کشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از حمایت ؛ نگاه‌های خیره مردانی که طعمه خود را در گوشه ای گیر انداخته‌اند، روی لباس قربانی پیچ و تاب می‌خورد. آنها می‌توانند پریشانی قربانیان خود را که به صورت امواجی تیره از وجودشان متصاعد می‌شود، حس کنند، اما ،هرگز نمی‌دانند چشمانشان و بیان این کلمات بی‌شرمانه، روح و روان قربانیان را تا چه ‌اندازه می‌آزارد و معذب می‌کند.در حال حاضر و با نهایت تاسف آنچه که به چشم می‌آید نشان می‌دهد آزار و اذیت زنان در جامعه به انواع مختلف صورت می‌گیرد و از جمله آزار‌های جسمی، لفظی و غیرلفظی است که به دلیل ویژگی‌های فرهنگی برخی افراد باعث رنجش بسیاری از زنان می‌شود.

چرا بی تفاوتی؟
موضوع مزاحمت‌های خیابانی، در این روزها بدل به مشکل رایجی شده به طوری که برخی جامعه‌شناسان معتقدند بسیاری از این ناهنجاری‌های اجتماعی آنچنان در پوست و گوشت جامعه نفوذ کرده که از بین‌بردن برخی از آنها در یک بازه زمانی کوتاه، امکان پذیر نیست.

مزاحمت‌های خیابانی نمونه‌ای از همین مشکلاتند؛ این مزاحمت‌ها سابق بر این در قالب متلک گویی و به کار بردن الفاظ مضحک بودند و اکنون گه گاه به صورت الفاظ رکیک و دشنام گونه شنیده می‌شوند و بعضا به همراه مزاحمت‌های فیزیکی نیز مشاهده شده‌اند که به هر شکل و صورت آن، امنیت زنان را در خیابان و معابر عمومی سلب کرده‌اند.
برخی جامعه‌شناسان معتقدند مردم به آنچه در اطرافشان می‌گذرد، به‌خصوص هتک حرمت زنان، دیگر حساسیت چندانی نشان نمی‌دهند و دوران این که جوانان غیرتمند محل به خاطر مزاحمت یک جوان دیگر، دست به درگیری می‌زدند، گذشته است.

آنها معتقدند در این وضعیت، گاهی ممکن است مداخله در این‌گونه مسایل بهای سنگینی به دنبال داشته باشد، بهایی مانند چاقو خوردن، تا آستانه مرگ یا کوری پیش رفتن و در یک کلام، بلایی که بارها به سر طلبه های ناهی از منکر در تهران و برخی شهرستان‌ها نازل شد، آسیب دیدن از دست نامردان. با وجود این هنوز هم مشاهده می‌شود افراد مختلف واکنش‌های متفاوتی در مقابل مزاحمت‌های خیابانی نشان می‌دهند که گاه به درگیری‌ها و زد و خورد‌هایی تا آستانه مرگ می‌انجامد.از جمله این مسایل را در ماه های گذشته شاهد بوده‌ایم و بازگویی آنها، تکرار مکررات است.

مزاحمانی که خودشان زن و بچه و ناموس دارند
آماری که درباره مردان خیابانی داده شده به این صورت است که به ازای هر یک زن خیابانی، 7 مرد خیابانی وجود دارد. جامعه شناسان می‌گویند اگر فکری برای این موضوع نشود، موضوع مردان مزاحم خیابانی، به بحران‌های اجتماعی جدی‌تری بدل خواهد شد، یعنی این ماجرا نیز مانند دومینوی آسیب، در آسیب‌های بعدی، تکثیر می‌شود و منجر به ناامنی و آزار اجتماعی زنان خواهد شد. در این جاست که می‌توان نقش نیروی انتظامی و حضور پلیس در قالب طرح‌های امنیت اخلاقی و برخورد با این مسایل را با نگاه موشکافانه تری، کاوید.

واقعیت این است که پلیس در مقابل مردان خیابانی، کار چندانی نمی‌تواند از پیش ببرد، زیرا در صورتی که خانمی، دارای پوشش نامناسب باشد، پلیس قادر به دیدن او و برخورد و تذکر است، ولی مردی که پوشش عادی دارد، ولی یک مزاحم بالقوه است با دیدن چراغ گردان خودروی انتظامی، به گوشه ای می خزد.این چنین است که مردان خیابانی این روزها در بیشتر جا‌ها دیده می‌شوند و برای زنان و دختران مزاحمت ایجاد می‌کنند. یک جامعه شناس می‌گوید 76 درصد مردان خیابانی متاهل هستند و هر مرد خیابانی در طول روز به‌طور میانگین یکصد‌بار برای زنان نجیبی که هرگز سوار اتومبیل آنها نمی‌شوند، بوق می‌زند!

به گفته مجید ابهری: «اگر هنوز زنان خیابانی به عنوان یک ناهنجاری اجتماعی در جامعه ما غیرقابل انکار است، این بستر اجتماعی است که باعث تولد و رشد این ناهنجاری و ضدارزش‌ شده است.» این چنین که پیداست مردان متاهلی که چندان به ارزش‌های اخلاقی خانواده و جامعه پایبند نیستند، اکنون بدل به مردان خیابانی و خطرناکی شده‌اند که حضورشان ناامنی به دنبال دارد.