سلامت نیوز : کمی خودمانی حرف بزنیم و برای چند لحظه جای مان را با افرادی خاص عوض کنیم. فرض کنید همین امروز تنها فرزند خواهرتان که مدت هاست منتظرش بودید، به دنیا بیاید و همه خانواده بخواهید برای دیدن او به بیمارستان بروید یا فرض کنید که بالاخره بعد از سال ها قرار است امشب تنها برادرتان را در لباس دامادی ببینید یا حتی نه! خیلی هم دور نرویم. اگر امشب فرزندتان تب و لرز سختی کند و شما لازم باشد در کنارش بمانید چه می کنید؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ بدون شک پاسخ بسیاری از شما این است که نزد کودکتان می مانید و از او مراقبت می کنید حتی در دیگر موارد مذکور هم بدون تردید مشکلی نخواهید داشت و به راحتی به دیدن خواهرتان می روید و در مراسم عروسی برادرتان هم شرکت می کنید.

اما عده ای در همین حوالی خودمان هستند که نمی توانند به راحتی شما به این پرسش ها پاسخ بدهند. مطمئنا تا این سوالات را می خوانند در ذهنشان به سرعت و ناخودآگاه می گویند: «اگر شیفت نباشم!» درست حدس زدید. این ها قشر فداکار پرستار هستند که با وجود سختی های شغلی که دارند باز هم این شغل را انتخاب کردند تا بتوانند مرهمی برای دردهای بیماران باشند. با وجود این که پرستاری بعد از کار در معدن به عنوان سخت ترین شغل جهان معرفی شده است باز هم پرستاران ما از مزایای لازم برخوردار نیستند، خانم ها بیشتر از آقایان به سمت این شغل می روند اما این کاملا طبیعی است که توانایی بدنی و نیروی یک خانم با آقا قابل مقایسه نیست. به خصوص که خانم ها مسئولیت دشوار نگهداری از فرزندان را هم بر عهده دارند و بسیاری از مواقع مجبورند فرزندانشان را به خانواده های خود بسپارند و زمانی که به منزل می آیند آن قدر خسته اند که دیگر توان رسیدگی به فرزندان خود را ندارند.

از طرف دیگر پرستاران از نظر سلامت در امنیت نیستند؛ چرا که بیماری که در بیمارستان بستری می شود قبل از تشخیص بیماری اش به مراقبت نیاز دارد و ممکن است در همان لحظه یک سر سوزن خراش کوچکی روی دست پرستار بیندازد و بعدا معلوم شود بیماری آن شخص واگیردار بوده است. از نظر روحی و روانی هم مشکلات خاص خود را دارند. پرستاران در محیطی مانند بیمارستان با افراد بیمار سر و کار دارند که معمولا ناله می کنند یا حتی ممکن است کنترل رفتار خود را از دست بدهند و همین مسائل تاثیر منفی بر روحیه پرستاران دارد.

ساعت های کاری بالا و دستمزد پایین هم از دیگر مشکلات آ ن ها است. پرستاران مجبورند ساعت های طولانی در بیمارستان ها شیفت باشند و فشار و استرس بالای این کار را برای مراقبت از بیماران در شرایط مختلف تحمل کنند.

همین مسئله باعث کاهش سطح کیفی کار آن ها می شود. نمی توان در قالب چند سطر به مشکلات بزرگ این قشر زحمتکش پرداخت. بهتر است مسئولان با پیش بینی تسهیلات کاری مناسب برای پرستاران علاوه بر افزایش سطح کیفی زندگی آن ها، زمینه افزایش رضایت خانواده ها را نیز از این قشر فراهم آورند.