سلامت نیوز :روزی نیست که مطب پزشکان ارتوپدی خالی از بیماران جوانی باشد که از درد و ناراحتی‌های دست، شانه و گردن شکایت می‌کنند. با کمی پرس‌وجو و تحقیق متوجه خواهید شد که بیشتر این بیماران در کار خود با کامپیوتر سروکار دارند و مجبورند ساعت‌های طولانی پشت کامپیوتر بنشینند. البته این دردها مراحل اولیه شکایت بیماران هستند. گاهی اوقات این مشکلات آن‌قدر پیشرفت می‌کنند که باعث تغییرات فیزیکی و آناتومیکی بدن می‌شوند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ پس خستگی را بهانه نکنید و در هر حالتی که هستید شیوه نشستن خود را اصلاح کنید. یادتان نرود بدن شما یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های زندگی‌تان است؛ آن را فدای شغل و کامپیوتر خود نکنید! دكتر علی‌اكبر اسماعیل‌جاه جراح و متخصص ارتوپدی، استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به موارد شایع در مورد كار كردن با كامپیوتر اشاره می‌كند.

مشکلات گردن
کسانی که با کامپیوتر سروکار دارند، به‌طور متوسط روزی شش ساعت پشت کامپیوتر می‌نشینند. در این حالت گردن حدود 40 درجه خم می‌شود. حتی گاهی اوقات آن‌قدر خمیده می‌شود که چانه به سینه می‌چسبد! سر انسان چندین کیلوگرم وزن دارد و این عضلات گردن هستند که آن را بالا نگه می‌دارند. بنابراین با گذراندن ساعت‌های طولانی پشت کامپیوتر عضلات گردن اسپاسم می‌کنند و خسته می‌شوند.

شانه‌های نامتقارن
افراد هنگام نشستن در پشت کامپیوتر معمولا آرنج چپ خود را روی میز می‌گذارند و به آن تکیه می‌دهند و با دست راستشان کار می‌کنند. در چنین حالتی شانه چپ به طرف بالا رفته و شانه راست به طرف پایین می‌آید. با پایین قرار گرفتن شانه راست تمام اعصاب شبکه گردنی و عروق در حالت کشش قرار می‌گیرند. درست مثل اینکه فردی دست شما را برای ساعت‌ها بگیرد و بکشد! اگر این افراد لباس خود را در بیاورند و جلوی آینه بایستند می‌بینند که یکی از شانه‌هایشان پایین‌تر از دیگری است! این حالت در پزشکی Dropped Shoulder Syndrome نام دارد. یعنی مجموعه عوارض و بیماری‌هایی که در اثر افتادن شانه به پایین ایجاد می‌شوند. برای مثال ممکن است مفصل شانه و تاندون‌های اطراف آن از جمله تاندون عضلات دوسر بازویی ملتهب و دردناک شوند.

بیماری‌های آرنج
هنگام کار با موس، مچ دست به صورت مداوم بالا و پایین می‌رود. تکرار این حرکت در روزها و ماه‌های اول مشکلی ایجاد نمی‌کند اما به‌تدریج باعث می‌شود برجستگی استخوانی کناره آرنج ملتهب و دردناک شود. درواقع عضلاتی که انگشت‌ها و مچ دست را بالا می‌برند به این برجستگی چسبیده‌اند. این بیماری معمولا در تنیس‌بازان ایجاد می‌شود و در ادبیات پزشکی با نام آرنج تنیس‌بازان یا Tennis Elbow مطرح است. خانم‌ها و آقایان بسیاری در اثر کار مداوم با کامپیوتر دچار این بیماری می‌شوند.

انگشتان دستتان خواب می‌رود؟
حرکت یکنواخت و مداوم مچ باعث درد و التهاب پرده دور مفصل مچ و پرده اطراف تاندون‌ها می‌شود. این حالت در پزشکی Overuse Syndrome نام دارد. یعنی مجموعه دردها و بیماری‌هایی که به علت استفاده بیش از حد از مچ ایجاد می‌شوند. تا اینجا فرد دچار تغییرات مهم آناتومیکی و ساختاری نشده است اما ادامه و تکرار این حرکات باعث ایجاد سندرم تونل کارپال یا Carpal Tunnel Syndrome خواهد شد. این بیماری در گذشته معمولا در خانم‌های میانسال ایجاد می‌شد اما امروزه خانم‌ها و آقایان جوان زیادی به آن مبتلا می‌شوند. تکرار ضربه‌های کوچک انگشتان و مچ روی موس باعث التهاب عصب «مدین» می‌شود. این عصب به همراه تاندون‌ها از کانالی در کف دست عبور می‌کند. اگر این مجرا در اثر التهاب تنگ و باریک شود انگشتان فرد دچار خواب‌رفتگی و مورمور و گزگز می‌شوند و حتی ممکن است که باعث بی‌حسی کامل یا دردهای بسیار شدید مچ دست و انگشتان شود. به چنین حالتی سندروم تونل کارپال می‌گویند.

در انتخاب صندلی کاملا دقت کنید
برای پیشگیری از ایجاد این مشکلات اول از همه باید نحوه نشستن خود را اصلاح کنید. زمانی که خمیده به جلو می‌نشینید عضلات گردن تحت فشار قرار می‌گیرند و پشتتان قوز پیدا می‌کند. صندلی‌تان نیز باید ارگونومی و انعطاف‌پذیری خوبی داشته باشد، دسته‌دار باشد و پشتش عمود باشد تا بتوانید گهگاهی حرکت کنید و عضلاتتان را از حالت اسپاسم خارج کنید. دوم اینکه نباید ساعات طولانی پشت کامپیوتر بنشینید. توصیه می‌شود هر یک ساعت از جای خود بلند شوید تا گردن و اعصاب چشم‌ها استراحت کنند. زمانی که می‌خواهیم چیزی را بخوانیم مجبور می‌شویم سر را بی‌حرکت نگه داریم تا چشم تمرکز بیشتری پیدا کند. هر چقدر سر حرکت کمتری داشته باشد، عضلات گردن باید با قدرت بیشتری آن را نگه دارند. بنابراین تداوم این حرکت باعث آسیب عضله می‌شود. پس بهتر است هر نیم‌ساعت تا یک ساعت از پشت دستگاه بلند شوید، کمی نرمش کنید، بدنتان را مخالف جهتی که تاکنون خم بوده حرکت دهید و دستانتان را به بالا و عقب بکشید. این ساده‌ترین راه برای پیشگیری از وقوع حوادث است.

ماساژ گرم بهتر است یا سرد؟
ماساژ با آب گرم می‌تواند درد و خستگی عضلات، تاندون‌ها و مفاصل را کاهش دهد. برای این کار می‌توانید روزی سه الی چهار بار ناحیه مورد نظر را با آب گرم ماساژ دهید. انسان‌ها معمولا به گرما عادت دارند درحالی که سرما نیز خاصیت‌های درمانی دارد. مثلا می‌توان برای کاهش درد کناره خارجی آرنج یا شانه از کیسه یخ استفاده کرد. برخی افراد با گرما و برخی دیگر با سرما سازگاری بیشتری دارند. به هر حال هر دوی این روش‌ها می‌توانند التهاب و خستگی را کاهش دهند اما چرا گاهی اوقات می‌شنویم برخی از افراد بر اثر سرمای زمستان دردهایشان بیشتر می‌شود؟ در پاسخ باید گفت این موضوع بیشتر برای کسانی مطرح است که دارای بیماری‌های مفصلی مانند آرتریت روماتویید هستند نه افراد سالمی که بر اثر استفاده مداوم از کامپیوتر دچار درد و ناراحتی شده‌اند. استفاده از ژل‌های کاهنده درد مانند ژل پیروکسیکام نیز می‌تواند در کاهش دردها موثر باشد. برای این کار می‌توان با استفاده از ژل ناحیه مورد نظر را روزی سه بار ماساژ داد و بعد از گرما یا سرما استفاده کرد تا منافذ پوست باز شوند و ژل جذب شود. این اقدامات در حد کمک‌های اولیه هستند اما اگر قرار است قرص و دارو مصرف شود حتما باید تحت نظر پزشک و با دقت بیشتری این کار را انجام دهید.

صداهای مفصلی عادی هستند یا غیرعادی؟
شنیدن صدا از مفاصل و تاندون‌ها در 80درصد از موارد نشانه بیماری نیست. با این حال ممکن است یک فرد مسن آن‌قدر زانویش ساییده شده باشد که فرسایشش همراه با صدا باشد. این صدا با صدایی که افراد جوان از سر خوردن تاندون‌ها روی یکدیگر احساس می‌کنند متفاوت است. شکستن قلنج نیز اگر با شدت انجام شود و تداوم پیدا کند، ممکن است تبدیل به یک تیک عصبی شود و فرد را دچار دردسر کند. درواقع تکرار این کار به تاندون‌ها و مفاصل فشار وارد می‌کند اما اگر روزی یک یا دو بار برای رفع خستگی، قلنجتان را می‌شکنید مشکلی ایجاد نخواهد شد، به شرطی که تبدیل به یک عادت روزمره نشود!

اگر لازم است حتما استراحت کنید
پزشک در ابتدا سعی می‌کند برای درمان بیمار از روش‌های غیرتهاجمی استفاده کند. برای مثال استراحت کردن؛ استفاده از گرما، سرما، ژل‌های کاهنده درد؛ مصرف قرص و دارو و فیزیوتراپی جزو روش‌های غیرتهاجمی محسوب می‌شوند. درصورتی که بیمار از این روش‌ها نتیجه‌ای نگیرد پزشک در مرحله بعد ممکن است از روش‌های تهاجمی مانند تزریق کورتون استفاده کند. در مرحله آخر نیز جراحی قرار دارد که کاملا تهاجمی محسوب می‌شود. قطعا پزشک سعی می‌کند در ابتدا بیمار را با یک روش ساده‌تر درمان کند. گاهی اوقات پزشکان دست مبتلایان به آرنج تنیس‌بازان را برای سه هفته گچ می‌گیرند. این کار درصورتی انجام می‌شود که بیمار نتواند حرف پزشک را قبول کند و برای مدتی از دستش استفاده نکند. هدف از این گچ‌گیری استراحت دادن به دست و آرنج است. البته این کار باید حتما توسط پزشک انجام شود. جالب است بدانید بیماری آرنج تنیس‌بازان به‌ندرت نیاز به جراحی پیدا می‌کند درحالی که درصد جراحی در سندروم تونل کارپال بالاست.