سلامت نیوز : به طور کلی، مجازات‌هایی که در ملاءعام انجام می‌شود اثرات نامطلوبی برجای می‌گذارد که این اثرات بیشتر روی کودکان است. زیرا دیدن این تصاویر خشن اجرای مجازات در ملاءعام تا آخر عمر در ذهن آن‌ها باقی می‌ماند و نوعی خشونت‌گرایی فردی را در جامعه رواج می‌دهد. البته در تاریخ ایران، سعی می‌شد تا افراد خلافکار در ملاءعام چرخانده شوند یا در قفس همراه با چند حیوان مانند خوک در میان مردم نگهداری شوند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از بهار ؛ ولی من به‌طور کلی، با اعمال مجازات در ملاءعام مخالفم. زیرا جنبه‌های منفی زیادی دارد. اما باید گفت که اثرات مثبت هم می‌تواند داشته باشد. برای مثال افرادی که خلاف‌کارند و ناموس و زندگی مردم را مورد اذیت و آزار قرار داده‌اند و آرامش در جامعه و زندگی خصوصی مردم را دچار اختلال کرده‌اند، باید این‌گونه مجازات شوند زیرا آن‌ها حقوق خصوصی و عمومی جامعه را با بحران روبه‌رو کرده‌اند.

البته اگر مجازات‌هایی که برای تادیب مجرمان انجام می‌شود در ملاءعام نباشد، می‌تواند موثرتر باشد. به گفته جامعه‌شناسان، ضمیر کودکان مانند کاغذ سفیدی است که نباید آن را با صحنه‌های خشن از بین برد. ولی به این معنا نیست که دیدن صحنه‌های خشن برای نوجوانان و جوانان و حتی بزرگسالان خالی از مشکل باشد. این‌گونه اقدامات به دلیل اثرات فرهنگی، روان‌شناختی اجتماعی، سیاسی و شایعه‌پراکنی‌ها و دید منفی که در دنیا به وجود می‌آورد، زیاد جالب و مورد تایید نیست. اگر قرار است فردی مجازات شود، در ملاءعام نباشد بهتر است.

این اقدامات علاوه بر این بر تماشاچی‌ها اثرات نامطلوبی دارد، بر خانواده این افراد هم تاثیر می‌گذارد. وقتی این افراد در ملاءعام مجازات می‌شوند، ناخودآگاه به خانواده‌های آن‌ها برچسب زده می‌شود. باعث می‌شود که روابط آن‌ها با خانواده‌های دیگر، پیوندهای اجتماعی‌شان، روابط‌شان با همسایه‌ها و کسانی که می‌شناسند تحت‌تاثیر قرار بگیرد. به این ترتیب، آن‌ها بدون این‌که مرتکب گناهی شده باشند، آسیب می‌بینند. این اتفاق مخصوصا در شهرهایی که کوچک و روابط اجتماعی بین مردم نزدیک‌تر است، بیشتر دیده می‌شود.

در گذشته البته به این صورت بود که فرد یا خانواده او، از جامعه طرد می‌شدند. به این صورت که کسی حق نداشت با این افراد و خانواده او، دادوستد و روابطی داشته باشد و به نوعی ارتباط داشتن با آن‌ها تابو محسوب می‌شد. البته بیشتر این طرد کردن جنبه مذهبی داشت. ولی این طرد مذهبی خودبه‌خود، به طرد اجتماعی هم می‌انجامید. با این حال، خانواده‌هایی که فرزندانی این‌گونه تربیت می‌کنند هم مقصر هستند. ولی باید در نظر داشت که خانواده شامل، فرزندان مجرم یا خواهر و برادران او هم می‌شود که مسلما در مجرم شدن این افراد مقصر نبودند.