سلامت نیوز :وقتی در اوایل دولت نهم مرکز مشارکت امور زنان به مرکز امور زنان و خانواده تغییرنام یافت، برآوردهای اولیه این بود که این مرکز با این تغییر نام خواهد توانست در حوزه مسائل زنان و خانواده و تحکیم خانواده تحولی ایجاد کند و قوی تر و جدی تر از قبل در این حوزه ها ورود کند، انتظار و برآوردی که هیچ گاه محقق نشد.
سابقه تشکیل مرکز مشارکت امور زنان به سال ۶۷ و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی برمی گردد که با هدف سیاست گذاری و برنامه ریزی در حوزه مسائل زنان با رصد مشکلات زنان در وهله اول در دستگاه های اداری و اجرایی و در وهله بعدی در حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی،... و نظارتی بر اجرای قوانین و برنامه ریزی در این حوزه ایجاد شد.
با تغییر نام این مرکز از مشارکت امور زنان به مرکز امور زنان و خانواده، امید می رفت که جایگاه آن از جایگاه شعاری و باری به هر جهت بودن خارج شود و جایگاهی مقتدر در حد معاونت رئیس جمهور بیابد اما این گونه نشد و رئیس این مرکز همچنان در حد مشاور رئیس جمهور باقی ماند و این تغییر نام و عنوان نیز نتوانست جایگاه آن را از آنچه در گذشته بود فراتر ببرد.
بنا به اذعان بسیاری از کارشناسان و دست اندرکاران، مرکز امور زنان و خانواده طی این سال ها همچنان بر نقش و جایگاه شعاری خود در حوزه زنان باقی مانده و کارنامه قابل قبولی در این حوزه ارائه نداده است. در حالی که بسیاری از مسئولان حوزه اجتماعی، این مرکز را متولی امور خانواده در کشور ذکر می کنند که باید در زمینه تحکیم خانواده، کاهش طلاق، افزایش ازدواج، تسهیل ازدواج، ارائه آموزش مهارت های زندگی و... برنامه های متقن ارائه کند و اسباب اجرای آن را نیز از طریق دستگاه های اجرایی مرتبط فراهم کند.
به عبارت دیگر این مرکز باید خوراک بسیاری از دستگاه های اجرایی را در حوزه خانواده فراهم کند و از طریق اجرای سیاست های تحکیم خانواده ، قوانین موجود در این زمینه را پیگیری کند و پلی باشد میان سیاست گذاری و اجرا در این زمینه و شاید با همین نگاه بود که وقتی در سال ۸۵ کارگروه ملی خانواده با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی و ابلاغ رئیس جمهور تشکیل شد قرار شد دبیرخانه آن در مرکز امور زنان و خانواده تشکیل شود و این مرکز مسئول هماهنگی تشکیل جلسات و پیگیری مصوبات باشد. اما آیا این امر توانست وظیفه مرکز را در این زمینه پررنگ تر کند و آیا قرار دادن دبیرخانه کارگروه که بعدها به ستاد ملی خانواده تغییر نام یافت توانست شکل اجرایی به این کارگروه یا ستاد بدهد؟ پاسخ این سوالات منفی است چرا که از زمان تشکیل این کارگروه تنها یک یا دوجلسه معارفه تشکیل شده است و تلاشی نیز برای تشکیل این جلسات صورت نگرفته است.
یکی از دلایلی که از سوی حاج علی اکبری رئیس اسبق سازمان ملی جوانان که صاحب نظر در مسائل خانواده است برای ناکارآمدی مرکز امور زنان و خانواده در بحث تحکیم خانواده و ساماندهی مسائل زنان و خانواده، مطرح می شود این است که این مرکز سال هاست که در حد مشاور رئیس جمهور باقی مانده و از قدرت اجرایی و مانور برای پیگیری و هماهنگی برخوردار نیست و ادامه این روند به این شکل نمی تواند نفعی را متوجه حوزه خانواده کند.
بنابه گفته وی وقتی این مرکز می تواند در حوزه های مورد مسئولیتش موفق عمل کند که از پشتوانه رئیس جمهور و در حد معاونت برخوردار باشد، آن زمان است که می تواند در هیئت وزیران مسائل و مشکلات زنان و خانواده را مطرح کند، طرح های لازم را به دولت ببرد و مصوبه بگیرد.
به هر روی مرکز امور زنان و خانواده گرچه تلاش دارد در حد بضاعت خود فعالیت کند و هر چند وقت یک بار با ارائه خبرهایی، از زدن مهر تعطیلی بر این مرکز جلوگیری کند اما خبرهای مطرح شده از سوی مسئولان آن، خبرهایی هستند که از ماهیت آن معلوم است پیگیری و عقبه اجرایی ندارد. خبرهایی از جمله؛ برنامه جامع خانواده تدوین شد، منشور فاطمی تدوین می شود، طرح جامع انتظام خانواده اجرا می شود، لایحه امنیت زنان و خانواده در دولت تصویب شد،الگوی پیشرفت زنان تدوین شد، اطلس خانواده تدوین می شود، تشکیل ستاد ملی زنان و خانواده تشکیل شد و... این خبرها گرچه رنگ و لعاب جذابی دارند اما بعید است که اجرایی شود و مثل تمام طرح و برنامه های این مرکز در حد شعار باقی می ماند.
منبع:روزنامه خراسان
وقتی در اوایل دولت نهم مرکز مشارکت امور زنان به مرکز امور زنان و خانواده تغییرنام یافت، برآوردهای اولیه این بود که این مرکز با این تغییر نام خواهد توانست در حوزه مسائل زنان و خانواده و تحکیم خانواده تحولی ایجاد کند و قوی تر و جدی تر از قبل در این حوزه ها ورود کند، انتظار و برآوردی که هیچ گاه محقق نشد.
نظر شما