یکی از غفلت های بزرگ تصمیم گیری در کشور که چالش های عظیمی در بخش های مختلف بازنشستگی و اقتصاد و درمان ایجاد کرده است نحوه ی اداره ی صندوق های بیمه ی اجتماعی است‌.

نحوه ی اداره ی صندوق های بیمه اجتماعی چالش بزرگ دولت

سلامت نیوز-مهدی اسفندیار:یکی از غفلت های بزرگ تصمیم گیری در کشور که چالش های عظیمی در بخش های مختلف بازنشستگی و اقتصاد و درمان ایجاد کرده است نحوه ی اداره ی صندوق های بیمه ی اجتماعی است‌.

به گزارش سلامت نیوز این غفلت نتیجه ی ماندن بر سر دو راهی بزرگ انتخاب نحوه ی مدیریت این صندوق هاست. اکنون دو تفکر و ایده برای اداره ی این صندوق ها وجود دارد.

تفکر اول این است که چیزی به نام ورشکستگی بیمه های اجتماعی وجود ندارد؛ زیرا دولت به عنوان شریک اجتماعی این صندوق ها ملزم به پشتیبانی و تامین منابع این صندوق هاست و در صورت کمبود منابع باید آن را جبران کند؛ با این تفکر باید هرچه بیشتر به طرف انتصابات سیاسی و نزدیکی به اضلاع قدرت سیاسی رفت تا بتوان از اعتبارات ملی برای تامین حقوق بازنشستگی و هزینه های درمانی منابع مالی جذب کرد.


این تفکر در صندوق خدمات درمانی یا همان بازنشستگی کشوری اجرا و پیگیری شده است و هم اکنون دولت بیش از نود درصد از هزینه های درمان و مقرری بازنشستگی این صندوق را در بودجه ی عمومی کشور با فروش نفت و دریافت مالیات های عمومی بدون ایجاد مشکلات چندان بزرگی تامین کرده است و حتی بازنشستگان کشوری هم چندان متوجه ی چگونگی تامین این منابع نشده اند.


 طبیعی است که این تفکر باید تا حد امکان مدیران سیاسی را جذب کند و بی کم و کاست خواسته های دولت را اجرا کند و از هر نوع اصطکاکی با برنامه های دولت حتی به قیمت استقراض و زیان مالی جلوگیری کند؛ این شیوه به اعتقاد بنده کاملا برای معتقدان به دولتی بودن اساس این صندوق ها ضروری است و نباید با دیدگاه انگ زنی و ... با این مدیران مواجه شد و مسیر درست برای طرفداران این تفکر دقیقا شیوه ی انتصابات سیاسی است تا بتوانند در تعامل با دولت و ارکان سیاسی برای سازمان های بیمه ای منافع و منابعی پیدا کنند.


تفکر دوم این است که باید استقلال این صندوق ها به طور کامل حفظ شود و انتصابات سیاسی کاملا متوقف شده و با اعمال محاسبات دقیق آکچواری این صندوق ها بدون دست اندازی دولت ها  قادر به اجرای تعهدات خود در حق بیمه شدگان باشند؛ طرفداران این شیوه معتقدند که دولت به هیچ عنوان تحمل اداره ی صندوق دیگری مثل بازنشستگی کشوری را نداشته و در صورت ایجاد بحران برای بیمه ای مثل تامین اجتماعی ؛ دولت قادر نیست این صندوق را اداره نموده و از هجوم بازنشستگان به خیابان ها جلوگیری کند و به همین خاطر از این صندوق به عنوان یک بمب ساعتی در حال نزدیک شدن به انفجار مهیب یاد می کنند؟!
اکنون تضاد این دو تفکر در عرصه ی رسانه ها و فضای مجازی به شکل یک دعوای شدید عیان شده است.


به نظر می رسد دولت باید تصمیم محکم و واضحی بگیرد؛ گرچه چندان هم برایش راحت نیست؛ زیرا دست کشیدن از این صندوق ها و سپردن آن به متخصصین امر اگرچه موجب استقلال آنها و جلوگیری از ایجاد و تحمیل صندوق های ورشکسته بر دولت می شود؛ منتهی کارکرد مهم دیگر این صندوق ها برای دولت ها این است که به شکل سنتی و به دلیل عدم وجود احزاب؛ سامان دهی نیروهای سیاسی در بدنه ی اجرایی کشور نمود پیدا می کند؛ در واقع سهامداران سیاسی دولتها ؛ حضور در مناصب مدیریتی شرکت های اقتصادی بیمه ای را سهم حلال خود می دانند و این واقعیت که چند دهه بر مناسبات دولت با سازمان های بیمه ای حاکم بوده است کار دولت را برای دل کندن از این صندوق ها بسیار سخت و گاها ناممکن می کند؛ حتی اگر واقعیت سهم پنجاه درصدی حقوق بازنشستگان از فروش نفت ؛ در شرایط کنونی پیش روی آنها و آیینه ی تمام نمایی برای آینده ای نزدیک از وضعیت سایر صندوق ها باشد.


به هرحال اگر دولت تصمیم خود را نهایی کند و مسئولیت تعهدات این صندوق های اقتصادی _ اجتماعی و البته در ایران به شدت سیاسی را بر گردن بگیرد؛ می تواند به دعواها پایان بخشد و شاهد این همه بحث و جدل نباشیم کاری که دولت می تواند با اعلام یک بیانیه نهایی کند: مسئولیت صندوق های بیمه ی اجتماعی با دولت است و آمادگی پذیرش صندوق های دیگری نظیر صندوق بازنشستگی کشوری را داریم



برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha