سلامت نیوز : رنج مبتلایان به ایدز، تنها ریشه جسمی ندارد. در حقیقت، درد آنها فقط به دلیل كاهش قدرت مكانیسم دفاعی بدنشان نیست؛ بلكه انگ زدن به این بیماران و محدودیت‌های اجتماعی پیرامون آنها، مشكلات روحی (حتی بیشتر از رنج فیزیكی) به بار می‌آورد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ در این میان، رنج زنان مبتلا به این بیماری، حكایت تلخ‌تری دارد. غیرمنصفانه‌ترین نگاه معمول به این گروه از زنان این است كه متاسفانه بسیاری از مردم گمان می‌كنند این زنان، در مسیری غیر اخلاقی حركت كرده و حالا هم لابد چوب گناه خود را می‌خورند!چنین نگاهی بخصوص به زنان مبتلا به ایدز باعث شده است كه اغلب این زنان یا بیماری خود را در محافل عمومی و حتی به خانواده خود اعلام نكنند یا این كه با اعلام بیماری خود به آشنایان، رنج ترحم، تحقیر و حتی توهین را به جان بخرند.

آمار زنان مبتلا به ایدز

كسی به‌طور دقیق و مستند نمی‌داند چه تعداد از زنان ایرانی به ویروس ایدز مبتلا هستند؛ اما آخرین آمار وزارت بهداشت حاكی از آن است كه در حال حاضر حدود 23 هزار نفر در ایران به این ویروس مبتلا هستند و حدود 9 درصد از این افراد را نیز زنان تشكیل می‌دهند.اما در همین زمینه، موسسه حمایت از زنان مبتلا به ایدز اعلام می‌كند آمارهای دولت درخصوص تعداد زنان مبتلا به ایدز، با واقعیت فاصله دارد و با منطق منطبق نیست.بنابر اعلام این موسسه، میانگین و آمارهای جهانی به‌گونه‌ای است كه آمار زنان مبتلا به ایدز از مردان بیشتر است، اما در كشور ما طبق آمارهای منتشر شده، آمار مردان مبتلا به ایدز بیشتر از زنان است كه چنین موضوعی به دور از حقیقت است. در حال حاضر 22 هزار مرد مبتلا به این ویروس در كشور وجود دارد كه اتفاقا بسیاری از آنها در سنین فعالیت‌های جنسی هستند و بسیاری از آنها نیز سابقه رفتارهای پرخطر دارند اما تنها 8درصد از مبتلایان زنان هستند!به نظر می‌رسد، تابوهای اجتماعی، ترس از اخراج از خانه، انگ خوردن و حتی ترس از جان موجب شده بسیاری از زنان مبتلا به ایدز تمایل نداشته باشند دیگران را از بیماری خود آگاه كنند.فروزان رحیم دوست، مدیر عامل انجمن حمایت از زنان مبتلا به ایدز به «جام‌جم» می‌گوید: آمار دقیقی از تعداد زنان مبتلا به ایدز در كشور ما وجود ندارد اما در یك نگاه واقع بینانه می‌توانیم بگوییم برای تخمین تعداد واقعی زنان مبتلا به ایدز باید آمارهای رسمی را ضرب‌در 7 كنیم.

زنان مبتلا به ایدز قربانی‌اند، نه گناهكار

متاسفانه نگاه جامعه نسبت به زنان مبتلا به ایدز، مثبت نیست و هنوز هم خیلی‌ها گمان می‌كنند این گروه از زنان به دلیل رفتارهای پرخطر و خلاف عفت عمومی به این بیماری مبتلا شده‌اند.اما به گفته مدیرعامل این انجمن حمایتی، تمام مادرانی كه به این انجمن رفت و آمد می‌كنند، زندگی منطبق بر عرف داشته و خانم‌های متدینی هستند كه نه تنها در مبتلا شدنشان به بیماری ایدز گناهی نداشته‌اند؛ بلكه بیشتر به طور ناخواسته به این بیماری مبتلا شده‌اند.

نكته: اگر اولین قدم برای رفع مشكلات زنان مبتلا به ایدز را تغییر نوع نگاه مردم به بیماری ایدز و فرهنگسازی پذیرش آنها در جامعه بدانیم، گام دوم را خود فرد مبتلا باید بردارد

رحیم‌دوست ادامه می‌دهد: معمولا زنان توسط همسرانشان به این بیماری مبتلا شده‌اند و حتی موردی داشتیم كه یك خانم 14 ساله در ملاقات شرعی كه با همسرش در زندان داشت، به ایدز مبتلا شده بود. حالا شما فكر كنید این زن نوجوان چه گناهی داشته یا اصلا انگ زدن به این خانم تا چه حد غیرمنصفانه است.رحیم دوست با بیان این كه تك تك افراد آگاه جامعه باید نسبت به این زنان احساس مسوولیت كنند، توضیح می‌دهد: طرد شدن این زنان خارج از قاعده انصاف است. جامعه در به‌وجود آمدن این بیماری، در بین این گروه از زنان مقصر است و من شخصا با كمك كردن به این زنان در وهله اول، وجدان خودم را راضی می‌كنم.

از طرد شدن تا خودكشی

یكی از مهم‌ترین مشكلاتی كه این گروه از زنان با آن روبه‌رو هستند، بحث پذیرفته نشدن بسیاری از آنها در گروه‌های جامعه است.رحیم‌دوست عمده مشكلات این گروه از زنان را 2 موضوع بیكاری و طرد شدن می‌داند و در همین رابطه اضافه می‌كند: موردی داشتیم كه یك خانم مبتلا به ایدز در یكی از شهرها توسط اهالی كتك خورده و به حاشیه شهر تبعید شده بود. حتی اطلاعات ناكافی مردم نسبت به بیماری ایدز به حدی گسترده است كه شخصا مشاهده كردم خانمی حتی از گرفتن بروشورهای آگاهی بخشی در مورد ایدز نیز ترس و واهمه داشت. وی می‌افزاید: متاسفانه عمق ناآگاهی مردم نسبت به این بیماری به حدی بالاست كه حتی برخی فعالان حوزه سلامت كشور نیز در این مورد می‌ترسند و گاه از پذیرش خانم‌های مبتلا به ایدز در دندانپزشكی‌ها یا برای انجام عمل سزارین سر باز می‌زنند و نگران انتقال ویروس ایدز هستند. در واقع می‌خواهم بگویم به دلیل ناآگاهی مردم نسبت به این بیماری، بسیاری از زنان مبتلا به ایدز از جامعه رانده می‌شوند.

او، دومین مشكل اساسی این دسته از زنان را بیكاری می‌داند و می‌گوید: معمولا اگر در محل كار بفهمند خانمی مبتلا به ایدز است، خطر اخراج آن خانم از محل كار خیلی بالاست. مثلا به دلیل وجود همین نگاه‌های منفی در جامعه، برخی از این زنان كه به انجمن مراجعه می‌كنند، بسیار افسرده هستند و حتی عده‌ای از آنها به خودكشی فكر می‌كنند كه البته ما با مشاوره‌های روانی و اجتماعی تلاش می‌كنیم، اعتماد به نفس آنها را بالا ببریم.مددكاران حمایتی از این بیماران در بیشتر موارد توصیه می‌كنند در بیمارستان، محیط كار، مدرسه و حتی به صاحبخانه از نوع بیماریشان بگویند و آنها را مطلع كنند تا اگر به هر دلیلی حادثه‌ای رخ داد، سایرین در حین كمك‌رسانی از وجود فرد مبتلا به ایدز آگاه باشند، با این حال متاسفانه باز هم در محل كار تبعیض زیادی نسبت به این زنان دیده می‌شود.

راه‌حل چیست؟

اگر اولین قدم برای رفع مشكلات زنان مبتلا به ایدز را تغییر نوع نگاه مردم به بیماری ایدز و فرهنگسازی پذیرش آنها در جامعه بدانیم، گام دوم را خود فرد مبتلا باید بردارد.از نظر علمی، روحیه بالا و نوع تغذیه در ارتقای سلامت بیماران مبتلا به ایدز بسیار موثر است، خیلی از زنان مبتلا به ویروس ایدز، با طب سنتی، گیاه دارویی، تغذیه صحیح، ورزش و استفاده از داروها به شرایطی می‌رسند كه سیدیفور خون آنها به مرز طبیعی می‌رسد و زنان مبتلا به ایدز نه‌تنها می‌توانند با رعایت نكات ایمنی و بهره‌گیری از خدمات مشاوران، ازدواج كنند، حتی قادرند با راهنمایی‌ متخصصان، فرزندانی عاری از ویروس اچ آی وی به دنیا آورند.

در حال حاضر خوشبختانه دولت، هزینه داروهای بیماران مبتلا به ایدز را پرداخت می‌كند؛ اما نكته مغفول مانده اینجاست كه تنها حمایت‌های دارویی از این بیماران نمی‌تواند رنج این گروه آسیب‌پذیر را بهبود ببخشد بلكه هنوز هم به دلیل ضعف اطلاع‌رسانی و آموزش عمومی درخصوص این بیماری، تا مرحله‌ای كه زنان مبتلا به ایدز از حمایت‌های اجتماعی برای خود و فرزندانشان برخوردار باشند، فاصله زیادی داریم.