سلامت نیوز : یك لحظه عصبانیت می تواند عواقب جبران ناپذیری برای ما به همراه داشته باشد. جوانی دوره ای است كه با احساسات و عواطف خاص خود همراه است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل ازکیهان ؛ برخی از جوانان با توجه به غروری كه مختص این دوره از زندگی است و حتی بی حوصلگی از مشغله های مختلف آستانه تحمل پایینی دارند. این مسئله به هیچ وجه نباید دلیلی در خشمگین شدن نابجا باشد. گاهی تشخیص این كه یكی از این موارد عصبانی شدن، كی پایان می پذیرد و دیگری آغاز می شود، بسیار دشوار است.به عقیده روانشناسان در این مسئله، نقش احساس چندان ثابت نیست بلكه این رنج پیوندی نزدیك با حالات روحی ما دارد. این نكته كه رنج فیزیكی ناشی از ناراحتی بر سر مسئله ای، خشم را به دنبال دارد، از گذشته شناخته شده است.

اما ابراز عصبانیت نابجا، اغلب از ناراحتی های روزمره ناشی می شود تا رنج جسمی. در نتیجه ابراز خشم، گاهی جوان احساس خوبی پیدا می كند. به بیانی دیگر نوعی تخلیه روانی در او صورت می پذیرد اما این فقط برای یك لحظه است.خشم و چگونگی ابراز آن می تواند برانگیزاننده باشد و دیگران را به سوی انجام عملی معین سوق دهد. چه عمل مثبت و چه منفی در هر دو حالت، این قدرت انگیزش وجود دارد. آنچه كه مهم است تشخیص میان آن دو است.خشم با آن كه در زندگی معمولی ما ممكن است چیز چندان مهمی به حساب نیاید، اما از حساسیت و ظرافت خاصی برخوردار است و قدرت بالقوه ای در زمینه تاثیرات فیزیولوژیكی بر انسان دارد و شما ممكن است این حس را در سینه، سر و یا در تمامی اعضای بدن خود تجربه كنید.

عامل شكست های پی درپی جوانان
درعین حال این احساس می تواند بسیار موذیانه عمل كند. خشم ممكن است توصیه ای ناگهانی به شما بكند مثلا برای انجام كاری یا اقدامی عصبانیت ممكن است انگیزه ای برای عملی ایجاد كند، عملی كه برای جبران عوارض ناشی از آن، باید وقت زیادی را صرف كنیم. از طرفی، عصبانیت سیكل معیوبی از خشم و به دنبال آن شكست های پی درپی برای جوانان را در پی دارد.

وقتی كه شما احساس خشم و عصبانیت می كنید این احساس به شما مجال می دهد تا پروسه درد و رنجتان را به همراه دیگران سپری كنید و به نوعی، دیگران را در احساس خودتان شریك كنید.بعضی وقت ها این احساس اثری دیگر بر شما دارد. رئیس ، شما را از كار اخراج كرده و یا رفتارهای بدی با شما داشته، شما نیز به هركسی كه نزدیكتان می شود، حمله ور می شوید و این گونه، فشار درونی خود را بر دیگران بار می كنید.

از طرفی خشم شاید بتواند نوعی ترحم به خود را نیز ایجاد نماید چرا كه فرد قادر نیست از باتلاق خودآزاری و جریحه دارشدن احساس خارج شود. براساس طبقه بندی كلاسیك خشم یكی از روش های انتقال درد و رنج به دیگران است.گاه روشی است برای این كه دیگران را متحمل و جبران كننده كمبودها و كسری های احساسی و عاطفی خودتان سازید. اما روش هایی چند برای كنترل و پیشگیری از بروز خشم و عصبانیت در زندگی، وجود دارد كه برخی از آنها عبارتند از:

-شناخت و پذیرش این نكته كه خشم نوعی احساس هیجانی است كه بیان و ابراز آن، به صورت یك راز درآمده است. مردم باید توان شناخت و درك آن را در خود بالا ببرند. آنها اغلب، این احساس را گونه ای فشار و ناراحتی جسمی تلقی می كنند و با همه اینها ، نمی دانند چه نشان و برچسبی بر آن بگذارند.
- برای حالت های درونی خود یك فرهنگ واژگان بسازیم. احساسات مثل آبی روان هستند یا باید آنها را در یك جا جمع و تسخیرشان كنی و یا رهایشان بگذاری و اصلا فراموش كنی كه وجود دارند به همین سادگی.
- از طرفی می توان خشم را یك نوع نشانه و علامت تلقی كرد. چرا كه گاهی بروز آن اجتناب ناپذیر است و نمی شود جلوی آن را گرفت. می توانید آن را، نشانه ای برای تهدیدی جدی به حساب آورید. تهدیدی كه نیاز به توجهی جدی تر، از سوی شما دارد.
به توصیه هایی كه عصبانیت و خشم به شما می كند، آگاهی داشته باشید. پیشنهادهای مثبت، ناشی از عشق، انگیزه، جست و جوی بهتر شدن، رشد، تكامل و ارتقا است و پیشنهادهای منفی، از احساس عدم كفایت و نالایقی در وجود شما، برانگیخته شده اند.
سرپرستتان به شما توهینی می كند و یا شما را آزرده می سازد. در پی این اتفاق، شما در خود احساس نقصان و حقارت می كنید و حس عصبانیت كه به دنبال آن می آید، شما را به این سمت سوق می دهد كه دیگران را مسبب این واقعه بدانید.
برای شناخت انگیزه، لازم است با دقت به عمق احساستان بنگرید. در گفت وگوهای درونی كه به طور معمول با خود دارید، تعادل و واقع نگری بیشتری ایجاد كنید.
روحیه پذیرش اشتباهات را داشته باشید
اگر دیدید كه خشمتان ناشی از احساس بی كفایتی است مثلا شاید آرزویی داشته اید كه به آن دست نیافته اید و یا باور غلطی در مورد كارهایی كه انجام داده اید، دارید كار خود را روی پذیرش اشتباه و خطا متمركز كنید.
خیلی هم روی اشتباهات گذشته تمركز نداشته باشید. بیرون كشیدن اشتباهات به طور مداوم نشان از حساسیت بیش از اندازه شما دارد سعی كنید نیمه پرلیوان را ببینید و روحیه پذیرش داشته باشید.
اغلب موارد عصبانیت، ناشی از باورهای غیرواقعی است كه در مورد شرایط خود داریم. مثلا باور این كه زندگی باید زیبا، منصفانه و بی نقص باشد و شما مستحق داشتن زندگی كاملا منصفانه ای هستید، ناشی از این باور غلط است كه شما فردی خاص و ویژه اید.
اصرار بر این كه زندگی باید كاملا منصفانه باشد، غیرعقلانی است و باعث می شود تا شما مجموعه ای از بی عدالتی هایی را كه در حقتان شده است، در ذهن خود جمع كنید. حتی اگر سهمی كه از آن بی عدالتی ها به شما رسیده، چندان هم قابل توجه نباشد.
خود این تصور، می تواند موجب خشم و افسردگی شود. این خشم، تنها از درون شما ناشی می شود چرا كه بر این اعتقاد هستید كه هیچ كاری در برابر بی عدالتی ها، نمی توان انجام داد.
ترحم به خود نیز بیان دیگری از این حس درماندگی است. به شكایت و گله های خود دقت كنید. به شكایات پنهان و آشكار خود گوش كنید. شكایات آشكار شما به دیگران برمی گردد و این در واقع نوعی استراتژی زیركانه است. سعی كنید در مورد این كه چه وقت هایی این شكایات به مغزتان هجوم می آورند، آگاهی یابید.
اما شكایات نهان، به خودتان بازمی گردد و این باعث انفعال و سكون شما خواهد شد. پس از درك و تشخیص این فرآیند، ابتدا شما می توانید بپذیرید كه زندگی گاهی اوقات عالی و بر وفق مراد نیست و پس از آن، خواهید توانست اهداف و مقاصد مثبت را دنبال كنید.
شما می توانید با بی عدالتی كه در اطراف خود می بینید به طور سازنده مقابله كنید و در پی اصلاح برخی از آنها باشید. عصبانیت و خشم خود را به انگیزه ای برای حل مشكل پیش آمده تبدیل كنید تا بتوانید در برابر معضلات واقعی زندگی، با تمام وجود دست به كار شوید.