به گزارش سلامت نیوز به نقل ازمهر، "مادر جایگزین" به فرایندی اطلاق می‌شود که بر اساس آن یک زن فرزند یک زوج دیگر را که از ناباروری رنج می‌برند به دنیا می‌آورد. در کل دو نوع مادر جایگزین شامل نوع سنتی و بارداری جایگزین وجود دارد.

بیش از 100 سال است که از استفاده از تکنیک لقاح مصنوعی می‌گذرد. این در حقیقت روشی است که برای درمان ناباروری مردان و حفظ و تحکیم خانواده ابداع شد. به این ترتیب زوجی که در آن مرد نابارور بود می‌توانست فرزند داشته باشد. با وجود این، لقاح مصنوعی روشی بود که در کل مخفی نگه داشته می‌شد و زوج‌ها به دوستان، خانواده و فرزندان خود نمی‌گفتند برای تولد فرزند از یک اسپرم اهدایی استفاده کرده‌اند و بنابراین میراث ژنتیکی پدری دستکاری می‌شد.

شاید بتوان گفت تاریخ مادر جایگزین به حدود دو هزار سال قبل بازمی‌گردد. در حقیقت اغلب این جایگزینی‌ها در درون خانواده اتفاق می‌افتاد و بنابراین فرایندی عکس فرایند امروزی داشت. به طوری که اگر امروز زوج سلول لقاح‌یافته خود را در رحم شخص ثالث نگهداری می‌کنند، دو هزار سال قبل یک خانواده بر اساس توافق قبلی فرزندی به دنیا می‌آورد و در لحظه تولد آن را به خانواده‌ای بدون فرزند می‌داد.

سال 1976 یک وکیل حقوقی در آمریکا به نام نوئل کین نخستین توافقنامه رسمی میان یک زوج و مادر جایگزین را تنظیم کرد و از آن زمان بازاریابی "جایگزین" به عنوان یک راه حل مهم در درمان نازایی زنان به کار گرفته شد. مانند هر بازاریابی دیگری، در این مورد نیز دلالان و واسطه‌ها وارد صحنه شدند و با شناسایی زنان مایل به اجاره رحم آنها را از راه مصنوعی با اسپرم مردی که همسرش نابارور بود باردار می‌کردند.

تا سال 1980 که فناوری این عرصه پیشرفت کرد و تکنیک‌های جدید به کار گرفته شد، استفاده از بارداری جایگزین افزایش یافت. در حقیقت از این زمان از تکنیک بارداری جایگزین که بر اساس آن تخمک و اسپرم یک زوج در شیشه لقاح می‌یابد و سپس به رحم جایگزین منتقل می‌شود، مورد استفاده قرار گرفت و روش "جایگزینی سنتی" کنار گذاشته شد.