عصبانیت میتواند دلایل بسیاری داشته باشد؛ دلایل درونی و بیرونی. مثلا از دست كسی عصبانی میشویم. او كاری كرده است كه قادر به تحمل آن نبودهایم.
گاهی اوقات هم از دست خودمان عصبانی میشویم! به دلیل اشتباهاتی كه كردهایم یا شاید از قد و قیافه خودمان راضی نیستیم.
همین باعث میشود كه عصبانی شویم. یادآوری حوادث تلخ هم از دیگر دلایل است. یكی سرخ میشود، یكی چشمهایش از حدقه بیرون میزند، دیگری لبهایش را گاز میگیرد و بعضیها هم فریاد میزنند. از دیگر نشانهها هم میتواند ابروان پایین افتاده و در هم كشیده یا گشاد شدن سوراخهای بینی باشد.
عصبانیت یك حالت هیجانی شدید یا خفیف است. همچنین موجب تغییرات فیزیولوژیكی در بدن ما میشود. مثل افزایش فشار خون، تند شدن ضربان قلب و تنفس و افزایش میزان تولید انرژی.
وقتی به هر دلیلی عصبانی میشویم، اولین كاری كه از دستمان بر میآید پرخاشگریست؛ پرخاشگری نسبت به كسی یا چیزی كه ما را عصبانی كرده است.
در واقع عصبانیت، رفتار و احساسات ما را تحریك میكند تا در مقابل آن چیزی كه ما را به خشم آورده است، دفاع كنیم یا با او بجنگیم.
كار دیگری كه شاید انجام دهیم، سركوب احساس خشم است. سركوب عصبانیت مقابل احساس ابراز قرار میگیرد. البته ابرازكردن همیشه به روشهای پرخاشگرانه هم نیست.
گاهی اوقات در مقابل احساسی كه داریم سكوت میكنیم و تا آنجا كه از دستمان بر میآید آن را مخفی میكنیم. اما اگر شدت احساساتمان زیاد باشد وبه مرز انفجار برسیم و از طرف دیگر خود را مجبور به سكوت كنیم، باعث بالا رفتن فشارخون، افسردگی و حتی سكته میشود.
ناكام نباشیم
یك باور فرهنگی هست مبنی بر این كه هر مشكلی راهحلی دارد، اما گاهی اوقات نمیتوانیم راهحل را پیدا كنیم. همیشه هم بهترین كار یافتن راهحل نیست، بلكه بهتر است بدانیم چگونه با مساله روبهرو شویم و در صورت عصبانیت یاد بگیریم كه چگونه رفتارهای خود را كنترل كنیم و عصبانیتمان را كم كنیم و آن را به روشی مناسب نشان دهیم.
شاید بهترین روش این باشد كه سعی كنیم آرامش را به خودمان برگردانیم. یعنی خودمان را آرام كنیم. یعنی یك نفس عمیق!با این كار میتوانیم پاسخهای درونی خودمان را هم مهار كنیم. یا اینكه بخندیم!خنده بر هر درد بی درمان دواست!خنده اینجا نیز میتواند در كاهش عصبانیت موثر باشد. اگر هم عوامل محیطی آزارمان داده بهتر است آن محیط را ترك كنیم.
جالب است بدانید عصبانیت علامت بینالمللی هم دارد. نشان دادن دندانها و فشار دادن آنها علامت خشم است.
افرادی كه زود عصبانی میشوند احتمال دارد كه متعلق به خانوادههای آشفته و از هم گسیخته باشند. دلایل فیزیكی هم بیتاثیر نیست. بعضی از بچهها از بدو تولد كج خلقتر و بداخلاقترند.
اگر فكر میكنید كه نباید هیچ وقت عصبانی شوید اشتباه میكنید. هیچ كس نمیتواند از عصبانیت خلاص شود یا از آن دوری كند. همیشه كسانی هستند كه ما را عصبانی كنند یا اتفاقاتی كه در اطراف ما میافتد باعث عصبانیت ما میشود. این احساس هم مانند حالتهای هیجانی دیگر گاهی اوقات لازم است.
البته فقط گاهی اوقات، كاش هر انسانی یك ترمز برای عصبانیتش داشت تا هر وقت میخواست عصبانیتش را نگه دارد و گاهی اوقات هم گازش را بگیرد و برود!
منبع: جام جم آنلاین
نظر شما