سلامت نیوز : در بعضی از ورزش‌های پارالمپیك معلولیت ورزشكار قابل تمیز است. برای مثال كسانی كه روی ویلچر هستند اما از سویی معلولیت ذهنی به آسانی قابل تشخیص نیست و برای تایید یك ورزشكار با معلولیت ذهنی اغلب كار سخت تری است.ورزشكاران با معلولیت ذهنی برای اولین بار در المپیك 1996 آتلانتا در پارالمپیك شركت كردند و 4 سال بعد در سیدنی نیز این اتفاق رخ داد با این حال وقتی كه مشخص شد 10 نفر از 12 بسكتبالیست اسپانیا در الپیك سیدنی سالم بودند و هیچ معلولیت ذهنی نداشتند یك رسوایی رخ داد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ آنها همچنین بیرون از زمین بستكبال سعی در فریب اذهان عمومی داشتند وقتی كه با حركات عجیب سعی در نشان دادن معلولیت خود بودند و در نهایت نیز با تشخص شدن تحقیقات مدال طلا از آنها پس گرفته شد.بعد از این اتفاق كمیته بین المللی پارالمپیك (IPC) اعلام كرد تا زمانی كه یك روش قابل اعتماد برای تشخیص معلولیت ذهنی افراد مشخص نشود هیچ ورزشكار با این نوع معلولیت نمی‌تواند در پارالمپیك شركت كند.

تا اینكه در سال 2009 یك تیمی از متخصصان برای تشخیص معلولیت ذهنی مورد تایید قرار گرفتند و به افراد با این معلولیت اجازه داده شد تا در پارالمپیك لندن 2012 شركت كنند بنابر تصمیمات اتخاذ شده این افراد در رشته‌های دومیدانی، شنا و پینگ پنگ می‌توانند به رقابت بپردازند.بنا بر تعریف سازمان بهداشت جهانی WHO معلولیت ذهنی افراد شامل: IQ كمتر از 75، ناتوانی در عملكرد‌های سازگاری برای مثال مهارتهای اجتماعی – خانگی و ارتباطی.معلولیت باید قبل از 18 سالگی رخ داده باشد.ورزشكارانی كه بنا بر نتایج این تست، معلول شناخته شوند باید با مراجعه به روانپزشكان مجوز نهایی دریافت كنند.