سندرم روده تحریك پذیر یكی از شایعترین اختلالات گوارشی است كه با درد شكمی مزمن و تغییر اجابت مزاج در غیاب هر گونه اختلال عضوی مشخص می‌شود. عوامل روانشناختی همیشه به عنوان یكی از عوامل اساسی در بروز این بیماری مطرح بوده است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آرامش تدریجی توام با دارو درمانی روی علایم روانشناختی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریك پذیر با علایم اسهال غالب (IBS-D) بود که توسط دكتر سید كمال صولتی دهكردی استادیار گروه روانپزشكی مركز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشكی شهركرد و جمعی از همکارانش انجام شد.

در این مطالعه كارآزمایی بالینی 32 بیمار با اسهال غالب انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه درمان با آرامش تدریجی توام با دارو و دارو تقسیم شدند. برای تشخیص گذاری بیماری IBS از ملاك تشخیصی Rome-III و ارزیابی علایم روانشناختی از آزمون SCL-90-R استفاده شد. اجرای پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و 4 ماه پس از آخرین مداخله درمانی (مرحله پیگیری)، صورت گرفت.

یافته ها حاکی از این است که میانگین نمرات علایم روان شناختی در مرحلة پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحلة پیش آزمون در هردو گروه كاهش داشته اما این كاهش در گروه آرامش تدریجی توام با دارو درمانی نسبت به گروه دارودرمانی بیشتر بود .

بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش: تلفیق و بكارگیری درمان دارویی توام با آرامش تدریجی می تواند در كاهش علایم روانشناختی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریك پذیر موثر باشد.