به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث دی حتی جوان و ورزشکار بودن نمیتواند شما را در برابر اختلالات عروقی محافظت نمی کند.

برخی از انواع آن برای اصلاح فقط نیاز به فیزیوتراپی دارند، اما در موارد جدی‌تر جراحی هم در نظر گرفته می‌شود.

حدود 90 درصد از بیماران مبتلا به این سندرم دارای نسخه نوروژنیک هستند که در آن فقط بسته عصبی (شبکه) تحت فشار قرار می گیرد. با درد و بی حسی بازو همچنان می تواند ناتوان کننده باشد.

دو نوع دیگر - وریدی و شریانی - زمانی اتفاق می‌افتند که یکی یا دیگری فشرده می‌شود. از آنجا که این جریان خون را تحت تأثیر قرار می دهد، این موارد جدی تر در نظر گرفته می شوند و معمولاً نیاز به جراحی دارند.

نوع وریدی می تواند باعث تشکیل لخته های خون شود. انسداد می تواند باعث تورم بازو شود که گاهی آنقدر شدید است که حرکت اندام غیرممکن می شود و بازگشت خون از بازو می تواند برای همیشه متوقف شود.

در نوع شریان، بالون زدن به عنوان آنوریسم می تواند با توقف جریان خون ظاهر شود.

لخته‌های سیاهرگی اگر به سمت ریه‌ها بروند می‌توانند کشنده باشند. معمولاً آسیب فقط در بازو است. نتیجه ترومبوز ورید عمقی نامیده می شود. در این حالت، لخته خون را در اطراف انسداد مجبور می کند و تورم ایجاد می شود.

برای نسخه عصبی این بیماری، پزشکان معمولا فیزیوتراپی را برای کاهش فشار عصبی توصیه می کنند. جراحی معمولاً انجام نمی شود مگر اینکه فیزیوتراپی با شکست مواجه شود، اما برای موارد وریدی و شریانی ضروری است.

گاهی اوقات ممکن است این بیماری به اشتباه تشخیص داده شود زیرا حتی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نیز می تواند ناهنجاری ها را نشان دهد.

اگر بیمار مشکوک به سندرم خروجی قفسه سینه باشد، باید از پزشک خود برای آزمایش بخواهد. درد و تورم دلیلی برای مراجعه به پزشک است.