به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق،قتل دلخراش الهه حسین‌نژاد، زن جوانی که قربانی خشونت در یکی از رایج‌ترین و به‌ ظاهر امن‌ترین فضاهای تردد شهری ـ‌یعنی خودروهای مسافرکش شخصی‌ـ شد، جامعه را به لرزه درآورد. این فاجعه نه‌تنها یک جنایت فردی، بلکه نشانه‌ای آشکار از شکاف‌های عمیق در ساختار امنیت اجتماعی و فقدان سیاست‌گذاری پیشگیرانه در زمینه ایمنی زنان است.

هرچند اقدام سریع و مؤثر نیروهای پلیسی و دستگاه قضائی در شناسایی و دستگیری قاتل، گامی ضروری و درخور تقدیر بود، اما نباید اجازه داد که مواجهه با چنین رویدادهایی تنها در سطح واکنش کیفری باقی بماند. این حادثه باید به یک خواست عمومی و ملی برای تغییر رویکردها و بازنگری در سیاست‌های کلان حوزه امنیت زنان تبدیل شود.

امروز، بیش از هر زمان دیگری، روشن است که امنیت زنان نباید به‌عنوان یک مسئله فرعی، احساسی یا موضوعی برای بهره‌برداری سیاسی و رسانه‌ای تلقی شود، بلکه باید آن را یکی از اصلی‌ترین شاخص‌های امنیت ملی و اجتماعی در کشور دانست. اینکه یک زن، در میانه‌ روزمره‌ترین فعالیت‌های اجتماعی خود، در فضایی عمومی جان می‌بازد، خود نشانگر ضعف‌های ساختاری در حوزه نظارت، پیشگیری و فرهنگ‌سازی است.

ضروری است که با بهره‌گیری از ظرفیت‌های نخبگان دانشگاهی، نهادهای مدنی و کارشناسان حوزه امنیت اجتماعی، راهبردی علمی، عملی و جامع برای پیشگیری از خشونت علیه زنان تدوین شود؛ راهبردی که فضای شهری، سیستم حمل‌ونقل، محیط‌های کاری و فضای دیجیتال را به صورت یکپارچه دربر گیرد.

سیاست‌گذاری در این حوزه باید فراتر از اقدامات مقطعی، به بخشی جدایی‌ناپذیر از توسعه پایدار و عدالت اجتماعی تبدیل شود. اقدامات نظارتی هوشمند، ساماندهی قانونی حمل‌ونقل‌های شخصی، آموزش عمومی و توسعه زیرساخت‌های حمایتگرانه ازجمله گام‌هایی است که باید بی‌درنگ در دستور کار قرار گیرد. الهه حسین‌نژاد تنها نام یک قربانی نیست؛ او نماد زنگ خطری است که بار دیگر جامعه را به تأمل واداشته است.

تأمین امنیت زنان، نه یک مطالبه خاص، بلکه یک اولویت ملی و نشانه‌ای از بلوغ اجتماعی و سیاسی ماست. این مسیر، تنها با صدای بلند، اقدام فوری و تصمیمات دشوار اما ضروری طی خواهد شد، نه با شعار و خبرسازی‌های زودگذر. امنیت نیمی از جامعه، امنیت همه‌ جامعه است. وقت آن رسیده است که این واقعیت را جدی بگیریم.