به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق، پرونده‌ معلمان همچنان باز است و روی میز دادگاه‌ها و آموزش و پرورش دست به دست می‌شود. معلمان می‌گویند فقط فعالیت‌های صنفی و قانونی می‌کنند، اما اتهامات دیگری به آنها وارد شده است. به گفته محمد حبیبی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، دولت چهاردهم نتوانسته است تغییری در سیاست‌های برخورد با معلمان ایجاد کند.

افشین رزمجویی، یکی از معلمان بازنشسته شیرازی‌ که بعد از 31 سال معلمی، به گفته خودش دوران حبس با پابند الکترونیکی را می‌گذراند، می‌گوید: «ما معلمان در استان فارس ۲۲ اردیبهشت 1401 اعتراضات مسالمت‌آمیزی برگزار کردیم. اعتراض ما در آن تجمع صرفا ابعاد آموزشی و صنفی داشت و در چارچوب قوانین بود؛ یعنی اعتراض به مواردی مانند رعایت‌نشدن اصل 30 قانون اساسی که آموزش رایگان و بهینه و آموزش اجباری و... در این اصل مستتر است. با این حال تعدادی از معلمان حاضر در تجمع آن روز ازجمله من، بازداشت شدیم. این در حالی است که تجمعات مسالمت‌آمیز طبق اصل 27 قانون اساسی غیرقانونی نیست». او ادامه می‌دهد: «ما در تجمعات تذکر می‌دادیم در کشوری که 9 درصد منابع دنیا و یک درصد جمعیت جهان را دارد، معلمان نباید با چنین سطحی از معیشت زندگی کنند که مجبور به داشتن شغل دوم و سوم باشند.

یا مثلا اعتراض می‌کردیم که باید اصل 30 قانون اساسی اجرا شود. تأکید ما بر این بود که در صورت حل‌نشدن این مشکلات، معضلات ناشی از آن بالاخره خود را جایی نشان می‌دهد». این معلم در دادگاه بدوی به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور» به تحمل پنج سال حبس محکوم و این حکم در دادگاه تجدیدنظر هم تأیید شد. این رأی اما در دیوان عالی کشور نقض و در شعبه هم‌عرض به دو سال حبس کاهش یافت و او از 29 آبان 1402 به زندان عادل‌آباد شیراز منتقل شد. رزمجویی 23 بهمن 1402 با پابند الکترونیکی از زندان خارج شد: «مسافتی که اجازه دارم با پابند طی ‌کنم نباید بیش از هزار متر از محل سکونتم فاصله داشته باشد. امسال توانستم در مدرسه غیرانتفاعی کلاس بردارم. ساعت پنج صبح پابندم را در شارژ می‌گذاشتم و شش‌ونیم صبح هم به مدرسه می‌رفتم. شارژ این دستگاه تا ساعت 12 ظهر تمام می‌شد و به همین دلیل مرتب از زندان با من تماس می‌گرفتند و شرایط بدی سر کلاس ایجاد می‌کرد. از سوی دیگر نمی‌توانم مقابل دانش‌آموزان پابند را به شارژ بزنم و به آنها ماجرا را توضیح بدهم».

اخراج بعد از 20 سال تدریس

محمود ملاکی، عضو هیئت‌مدیره و از مؤسسان کانون صنفی معلمان استان بوشهر، بعد از 20 سال خدمت به دانش‌آموزان بوشهری با حکم اخراج از سوی هیئت نظارت بر تخلفات اداری اداره کل آموزش و پرورش این استان مواجه شده است. او  می‌گوید: «به واسطه فعالیت‌های صنفی و دفاع از حق آموزش رایگان و باکیفیت برای همه دانش‌آموزان کشور بارها بازداشت شدم. در آذرماه 1401 هم‌زمان با اعتراضات در حالی که در محل کارم بودم و در این اعتراضات حضور نداشتم، بازداشت شدم. همراه با بازداشت یک قرار نظارت قضائی هم از طرف دادسرای عمومی و انقلاب بوشهر برایم صادر شد که براساس آن و با تأیید هیئت نظارت بر تخلفات اداری استان با انفصال از خدمت به مدت شش ماه مواجه شدم. بعد از مختومه‌شدن این پرونده و صدور قرار منع تعقیب، در سال 1402 خواستار بازگشت به آموزش و پرورش شدم که نه‌تنها با آن موافقت نشد، بلکه آموزش و پرورش استان حکم اخراجم را در سال 1402 صادر کرد. این حکم به تأیید وزارت آموزش و پرورش هم رسید».

او تأکید می‌کند که صرفا فعالیت‌های صنفی و آموزشی داشته است: «اعتراض ما به شانه‌خالی‌کردن دولت از عمل به اصل 30 قانون اساسی، شرایط معیشتی معلمان، کالایی‌سازی آموزش و طبقاتی‌کردن آن،‌ فعالیت‌های مافیای کنکور و سوختن نسل‌های آینده در آتش این نوع بی‌تدبیری‌ها بود».

به گفته ملاکی، براساس قوانین، فعالیت صنفی جرم نیست و همه فعالیت‌های آنها هم مستند به قانون اساسی بوده است. این معلم که فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد رشته زیست‌شناسی با گرایش ژنتیک است، حالا به دلیل سوابقی که برایش ایجاد شده حتی نمی‌تواند در مراکز خصوصی مرتبط با رشته‌اش مشغول به کار شود: «هرجا می‌روم، وقتی از سوابقم باخبر می‌شوند، استخدامم نمی‌کنند و می‌گویند دنبال دردسر نیستیم. حالا چاره‌ای ندارم جز اینکه در باغ پدری، کشاورزی کنم و روزگار را چنین بگذرانم. اما ما به‌ درستی و قانونی‌بودن اقدامات‌مان که ایجاد و بسط عدالت آموزشی است، ایمان داریم».

معلم زندانی در انتظار مرخصی

ابوالفضل خوران، یکی دیگر از معلمانی است که در اراک زندانی است. یکی از نزدیکان او  می‌گوید «ابوالفضل» بعد از 18 سال فعالیت به‌عنوان معاون مدرسه، در زندان اراک‌ روزگار می‌گذراند: «مزار پدر ابوالفضل در نزدیکی مزار یکی از جان‌باختگان اعتراضات 1401 قرار داشت. ابوالفضل برای خواندن فاتحه برای این جوان بر سر مزارش رفت. همان زمان عده‌ای دیگر هم برای ادای احترام بر سر مزار این جوان حاضر بودند اما آنها شیوه دیگری در پیش گرفته بودند. به هر حال تصاویر موجود از آن لحظه هم نشان می‌دهد که ابوالفضل هیچ همراهی‌ای با آن گروه نداشت و فقط فاتحه‌ای خوانده بود.

اما پس از انتشار فیلم‌ها، او را دستگیر کرده و برایش پرونده تشکیل دادند. در حال حاضر از آن 9 نفر که همگی اتهام توهین به مقدسات را داشته‌اند، فقط ابوالفضل به همین اتهام زندانی است و سایرین آزاد شده‌اند». ابوالفضل در حال حاضر بعد از طی فراز و نشیب بسیار به پنج سال و یک روز حبس محکوم شده و یک سال انفصال از خدمت هم به محکومیت‌های او اضافه شده که البته مدت آن به پایان رسیده است: «قرار بود خودش را به آموزش و پرورش معرفی کند و اقدامات لازم را انجام دهد اما به او مرخصی ندادند. ابوالفضل همچنین به مشکلی در ناحیه گوش مبتلا شده که به جراحی نیاز دارد اما باز هم به او مرخصی ندادند. حتی پزشک بیمارستان هم اعلام کرد که باید او را به خارج از زندان ببرند تا مرحله درمان را طی کند. در جنگ 12روزه هم شرایط بدتر شد،‌ تماس تلفنی به دو بار تماس هشت‌دقیقه‌ای کاهش یافت در حالی که قبلا به این صورت نبود و هر قدر که می‌خواستند می‌توانستند با خارج از زندان مکالمه تلفنی داشته باشند».

دفاع از دانش‌آموز جرم نیست

کوکب بداغی‌پگاه، معلم ایذه‌ای است که این روزها منتظر رأی دادگاه تجدیدنظر است. بداغی توضیح می‌دهد: «از سال ۱۴۰۰ تجمعات مرتبط با رتبه‌بندی معلمان اوج گرفته بود؛ تجمعاتی که همیشه با فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان شکل می‌گرفت. من هم از افرادی بودم که در تجمعات صحبت می‌کردم.

از اوایل دی‌ماه ۱۴۰۰ تاکنون اما بابت همین موضوع بارها احضار شدم. اوایل 1401 بود که در یکی از پرونده‌هایم تبرئه شدم، اما با شروع اعتراضات 1401 من هم نسبت به مواردی که البته مرتبط با دانش‌آموزان بود، اعتراض کردم».

او ادامه می‌دهد: «به دلیل همین موضوع تشکیل پرونده برای من انجام شد که در نهایت 17 دی 1403 حکم شش سال زندان برایم صادر شد». بداغی جز حکم زندان با حکم انفصال از خدمت هم مواجه شده است: «‌زمانی که به دادگاه رفت‌وآمد می‌کردم، اداره کل هیئت تخلفات اداری خوزستان با این عنوان که شما مردم را تشویق به حضور در اعتراضات می‌کردید، برایم حکم سه ماه انفصال از خدمت صادر کرد. بعد از اعتراض حکم این مدت به یک ماه کاهش یافت و من از مرداد 1401 به مدت یک ماه از خدمت منفصل شدم. بعد از این مدت هیچ فعالیتی نداشتم، اما بار دیگر چهار ماه انفصال از خدمت برایم صادر شد که این مدت را هم سپری کردم و به پایان رسید. حالا هم اقدامات لازم برای بازگشتم به مدرسه از مهرماه انجام شده است. حتی به مدت سه سال رتبه‌بندی‌ام را حذف کردند، سه ماه حقوقم از 14 میلیون تومان به یک میلیون تومان رسید. بعد از 20 سال خدمت به عنوان معلم، ‌با این حجم از مسئله مواجه شده‌ام».

بازداشت در تجمع روز معلم

محمد حبیبی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران،  تأکید می‌کند که آمار مشخص و روشنی از تعداد معلمانی که بعد از اعتراضات ۱۴۰۱ از آموزش و پرورش اخراج شدند، در دست نیست. بسیاری از افراد هم بنا بر ملاحظاتی علاقه‌مند به رسانه‌ای‌کردن وضعیت خود نیستند. او درباره پرونده‌های تشکیل‌شده توضیح می‌دهد: «در تجمعی که امسال به مناسبت روز معلم برگزار شد، تعدادی از همکاران در تهران بازداشت و بعد از مدتی با قرار وثیقه آزاد شدند. این افراد در حال حاضر منتظر برگزاری دادگاه هستند. در شهرستان‌ها هم شاهد احضار فعالان صنفی بودیم و حتی خبرهایی مبنی بر بازداشت‌های کوتاه چندساعته هم به دست ما رسید». به گفته حبیبی، دولت چهاردهم هیچ‌گونه تغییری در سیاست‌های خود در زمینه تعامل با تشکل‌های صنفی مستقل نداشته و تا به حال هیچ دعوتی از سوی دولت یا آموزش و پرورش برای شنیدن نقدها و مطالبات این تشکل‌ها انجام نشده است.