ایمنی بیمار نه صرفاً یک دغدغه پزشکی، بلکه معیاری حیاتی برای سلامت، عدالت و اعتماد عمومی است. اما وقتی تشخیص، که نخستین گام در زنجیره درمان است، با خطا مواجه می‌شود، ایمنی بیماران در برابر بی‌نظمی‌های ساختاری، آموزشی و انسانی آسیب‌پذیر خواهد بود.

تشخیص درست، سنگ‌بنای ایمنی بیمار؛ خطری که از آموزش آغاز می‌شود

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،ایمنی بیمار، یکی از ارکان بنیادین نظام سلامت هر کشور است؛ اما این رکن تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که تشخیص بیماری، درست، به‌موقع و مسئولانه انجام شود. شعار امسال روز جهانی ایمنی بیمار – «تشخیص درست، ایمنی بیشتر» – یادآور این واقعیت است که هر لغزش در تشخیص، ممکن است به زنجیره‌ای از خطا، رنج، بی‌اعتمادی و حتی مرگ منجر شود.

تشخیص، دروازه ورود بیمار به مسیر درمان است. اگر این دروازه قفل باشد یا کلید اشتباهی برای آن انتخاب شود، سلامت هرگز محقق نخواهد شد. اما چرا همچنان شاهد خطاهای تشخیصی در سیستم درمانی هستیم؟

در تحلیل این بحران، باید به دو وجه ساختاری و انسانی توجه کرد:

ساختار ناکارآمد

در یک سو، ما با نظام‌هایی فرسوده و ناکارآمد مواجهیم: ارتباط ضعیف میان بیمار و تیم درمان، حجم کاری طاقت‌فرسا برای پزشکان، کمبود نیروی انسانی ماهر، سیاست‌گذاری‌هایی که بیشتر معطوف به آمارند تا جان انسان‌ها، و بیمه‌هایی که به‌جای تسهیل، سد راه درمان می‌شوند. این بوروکراسی سنگین، بیماران را خسته و پزشکان را فرسوده می‌کند.

خطاهای انسانی

در سوی دیگر، عوامل انسانی و شناختی قرار دارند. پزشکانی که تحت فشار، استرس و خستگی تصمیم‌های حیاتی می‌گیرند؛ پزشکانی که گاه آموزش ناکافی دارند، یا در دام سوگیری‌های ذهنی و تشخیصی گرفتار می‌شوند.

اما شاید ریشه‌ای‌ترین تهدید علیه ایمنی بیمار، در آموزش پزشکی نهفته باشد: افزایش بی‌رویه و بی‌برنامه ظرفیت دانشگاه‌ها، ورود افراد فاقد صلاحیت علمی با انواع سهمیه‌ها، و نادیده گرفتن کیفیت به‌نفع کمیت، زنگ خطر جدی برای آینده سلامت جامعه است.

نتیجه این چرخه، چیزی جز دلسردی نخبگان، مهاجرت استعدادها و کاهش اعتماد عمومی نیست. پزشکان آینده، نه‌تنها قربانی این نظام‌اند، بلکه ناگزیر، سلامت بیماران را نیز در معرض تهدید قرار می‌دهند.

در چنین شرایطی، باید صادقانه بپذیریم که ایمنی بیمار تنها مسئولیت پزشک نیست. این مسئولیت، زنجیره‌ای است که سیاست‌گذار، مدیر، بیمه‌گر، دانشگاه، پرستار و حتی خود بیمار را نیز در برمی‌گیرد.

ما به یک بازنگری شجاعانه نیاز داریم:
سیستمی که آموزش پزشکی را متحول کند، نخبگان را حفظ کند، کیفیت را فدای کمیت نکند، و درمان را از پیچ‌وخم بروکراسی نجات دهد.

روز جهانی ایمنی بیمار فرصتی است برای طرح یک پرسش جدی:
آیا سلامت مردم را بر اساس شایستگی و کیفیت بنا می‌کنیم، یا همچنان به کمیت‌گرایی، رانت و بی‌عدالتی ادامه خواهیم داد؟

بیایید صدایمان را بلند کنیم و بگوییم:
✅ درست عمل کنیم،
✅ بیمار را ایمن کنیم،
✅ سلامت را از سیاست‌زدگی جدا کنیم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha