به گزارش سلامت نیوز به نقل از JAMA، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد دارویی که معمولاً برای درمان اوتیسم">آلزایمر استفاده می‌شود، ممکن است رفتارهای اجتماعی برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم (ASD) را بهبود بخشد.
اگرچه نتایج این کارآزمایی بالینی محدود هنوز قطعی نیستند، اما یافته‌ها حاکی از آن‌اند که زیرگروه خاصی از کودکان با اوتیسم ممکن است از مصرف داروی ممَنتین (Memantine) سود ببرند—حتی با وجود مطالعات پیشین که تأثیر مثبتی از این دارو در این زمینه نشان نداده بودند.
ممنتین چیست؟
ممنتین (که با نام تجاری Namenda نیز شناخته می‌شود) دارویی خوراکی است که با مهار گیرنده‌های گلوتامات در مغز عمل می‌کند. گلوتامات، یک انتقال‌دهنده عصبی است که در صورت افزایش بیش از حد، می‌تواند به نورون‌ها آسیب برساند. کاهش اثرات گلوتامات به جلوگیری از پیشرفت بیماری‌های نورودژنراتیو مانند آلزایمر کمک می‌کند.
یکی از مناطقی که گیرنده‌های گلوتامات در آن فراوان هستند، قشر قدامی سینگولیت مغز (pgACC) است، ناحیه‌ای که در پردازش اجتماعی و آگاهی هیجانی نقش کلیدی دارد.
ارتباط با اوتیسم
شواهدی وجود دارد مبنی بر این‌که عدم تعادل گلوتامات در ناحیه pgACC در برخی افراد مبتلا به اوتیسم دیده می‌شود، که می‌تواند دلیل برخی از رفتارها و اختلالات در تعاملات اجتماعی باشد.
در حالی که یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد ممنتین تأثیر معناداری بر بهبود اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم ندارد، اکنون پژوهشگران بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشگاه هاروارد در مطالعه‌ای جدید، تأثیر این دارو را با دوز بالاتر و در یک زیرگروه خاص از کودکان مورد بررسی قرار داده‌اند.
جزئیات کارآزمایی جدید
در این مطالعه تصادفی‌سازی‌شده، ۳۳ کودک و نوجوان ۸ تا ۱۷ ساله که عمدتاً پسر بودند و ناتوانی ذهنی نداشتند، شرکت کردند. نیمی از گروه به مدت ۱۲ هفته، روزانه ۲۰ میلی‌گرم ممنتین دریافت کردند و نیمی دیگر دارونما (پلاسیبو).
یافته کلیدی: پاسخ بهتر در کودکان با سطح بالای گلوتامات
بهترین پاسخ به ممنتین در کودکانی مشاهده شد که سطح گلوتامات در ناحیه pgACC مغز آنها به‌طور غیرعادی بالا بود.
طبق گزارش والدین یا مراقبان، این کودکان پیشرفت قابل‌توجهی در ارتباط، تعامل و مشارکت اجتماعی نشان دادند، بسیار بیشتر از کودکانی که دارونما دریافت کرده بودند.
هشدار پژوهشگران
هرچند نتایج امیدبخش‌اند، نویسندگان مطالعه هشدار می‌دهند که برای تأیید این یافته‌ها به کارآزمایی‌های بزرگ‌تر و گسترده‌تر نیاز است.
نکته مهم اینجاست که ممکن است ممنتین فقط برای بخشی از افراد با اوتیسم مؤثر باشد. در این مطالعه، تنها نیمی از شرکت‌کنندگان دارای سطح بالای گلوتامات در pgACC بودند—که نشان می‌دهد بررسی‌های دقیق‌تر و شخصی‌سازی‌شده می‌توانند در تشخیص افراد مناسب برای این درمان مؤثر باشند.
اوتیسم: طیفی از تفاوت‌ها
اوتیسم، یک اختلال با طیف وسیع از علائم و شدت‌هاست که عوامل ژنتیکی و محیطی بسیاری در آن نقش دارند. این بدان معناست که احتمالاً هیچ درمان واحدی وجود ندارد که برای همه مؤثر یا ضروری باشد.
اما یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که با هدف‌گیری دقیق‌تر، ممکن است بتوان برای بخش قابل‌توجهی از بیماران، نتایج مؤثری با حداقل عوارض جانبی به دست آورد.
نظر شما