سلامت نیوز: در مراسم رونمایی از پانصدمین شماره روزنامه سپید و هفته‌نامه سلامت دکتر حسین ملک افضلی طی سخنرانی که پس از تجلیل از ایشان به عنوان چهره پیشکسوت جامعه پزشکی و فردی که در طی 50 سال خدمات بهداشتی بی نظیر فراوانی به مردم روستایی ایران داشته  تاکید کرد : «کار در روستای چرمهین در سال‌های پیش از انقلاب که تازه از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل شده بودم. و توانستم به کمک مردم حمام و درمانگاه و آب‌لوله‌کشی به روستا بیاورم را از همه برجسته تر میدانم .»

گفتنیست در این مراسم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و تهران با تقدیم لوح های تقدیر جداگانه از دکتر حسین ملک افضلی تقدیر به عمل آمد.

وی در شروع سخنرانی خود با بیان اینکه : « بسیار مفتخرم که 50 سال از عمر خدمت خود را با سه خصیصه سپری کردم از سه خصیصه ای که بدان افتخار میکند اینگونه یاد کرد :

1- در خدمت آموزش و پژوهش و بهداشت بودم که جزء بالاترین خدماتی است که انسان می‌تواند داشته باشد.

 2- در خدمت مردم خوب ایران و به‌خصوص مردم محروم بودم زیرا عمده خدمات من از زمان سپاه بهداشت در چرمهین اصفهان تا توسعه شبکه بهداشت در روستاها و برای مردمی بود که بیشترین نیاز را به خدمت داشته‌اند.

این توفیق بزرگی است و آن چیزی است که امروز تحت عنوان عدالت در سلامت از آن یاد می‌شود. مفتخرم که تلاش‌های من و دیگران همکارانم منجر به از بین رفتن شکاف بین شاخص‌های مرگ‌ومیر مردم در روستا و شهر شد. شاهد بودم روی زیج حیاتی که چگونه اقدامات مراقبت‌های بهداشتی اولیه به‌سرعت این شکاف را از بین برد.

3- مفتخرم که این اقدامات و خدمات در نظام مقدس اسلامی انجام‌شده و این توفیق بزرگی است که یک انسان در آموزش و پژوهش و بهداشت به مردم محروم در نظام الهی خدمت کند.

وی در ادامه افزود : از بین کارهایی که انجام دادم سه کار را برجسته می‌دانم؛

1-    کار در روستای چرمهین در سال‌های پیش از انقلاب که تازه از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل شده بودم. در آنجا بدون آنکه بدانم پزشکی اجتماعی را عملاً اجرا کردم و توانستم به کمک مردم حمام و درمانگاه و آب‌لوله‌کشی به روستا بیاورم.

2-    در دانشکده بهداشت در سال‌های 51 تا پیش از انقلاب فرصت یافتم به دانش خود که عمدتاً جنبه اجتماعی داشت بیفزایم. آن دانش بسیار به من کمک کرد.
3-     فرصتی بود که به‌عنوان معاون بهداشت در خدمت دکتر مرندی توفیق گسترش شبکه‌های خدمات بهداشتی را پیدا کردم.

وی خاطر نشان کرد : « در هر سه این خدمات سه وجه اشتراک وجود داشت. اول بحث لیدرشیپ بود که بدون آن نمی‌توانستم موفق شوم. درزمانی که سپاه بهداشت بودم دکتر قانع و دکتر آسایش لیدرشیپ‌های بسیار خوبی برای من بودند. در دانشکده بهداشت دکتر نهاپتیان استاد علم آمار دانشکده بهداشت و دکتر ندیم شخصیت‌های ارزنده‌ای بودند که ما را هدایت کردند. در وزارتخانه نیز دکتر مرندی که تحت هیچ شرایطی و به‌رغم تهدیداتی که از سوی مجلس می‌شدند دست از بهداشت برنداشت.

دومین مسئله مهم در این سه مرحله همکاران من بودند که با تلاش زیاد موفق شدیم شبکه‌های بهداشت را راه‌اندازی کنیم. در اینجا از 4 همکار مرحوم خود نام می‌برم که در این راه بسیار به من کمک کردند. دکتر شادپور، دکتر آیین، دکتر شاه‌محمدی و دکتر پیله‌رودی. این افراد در توسعه شبکه بهداشت کشور بسیار اثرگذار بودند. البته افراد بسیار دیگری با من همراه بودند که از ترس فراموش شدن نام عده‌ای ترجیح می‌دهم از کسی نام نبرم.

سومین مسئله نیز محیط معنوی و پرانگیزه‌ای بود که در هر سه این مقاطع وجود داشت. به‌خصوص در سال‌های پس از انقلاب که رئیس یونیسف به همدان آمد و این‌همه توفیق را باور نمی‌کرد و گفت تعجب می‌کنم که منابع شما باید صرف جنگ شود اما صرف توسعه اجتماعی شده است. ما در حال جنگ بودیم اما توانستیم این‌همه به توسعه آموزش بهداشت در جامعه بپردازیم و این بسیار معنادار است و تعهد سیاسی بالایی می‌خواهد که باوجوداین همه مشکلات این کارها انجام شود.

وی در پایان افزود :« هم‌اکنون نیز یک آرزو دارم که بار دیگر آن محیط پرانگیزه و عشق ایجاد شود و افرادی که باآن‌همه انگیزه و عشق به خاطر تعالی اسلام و کشور حرکت می‌کردند دوباره آن فضا را نه در شرایط جنگ بلکه در شرایط صلح به وجود آورند تا بتوانیم نام ایران و انقلاب را آن‌طور که شایسته است در دنیا عرضه کنیم.»