پدر و مادربزرگها ممکن است به خاطر لوس کردن نوههایشان مشهور باشند، اما یک بررسی جدید نشان میدهد آنها ممکن است به بچهها کمک کنند تا مهارت و رفتار اجتماعی را بیاموزند
به گفته این پژوهشگران پدر و مادر بزرگها نیروی مثبتی برای همه خانوادهها هستند، اما در خانوادههایی که دستخوش مشکلات هستند، نقش قابلتوجهی دارند. آنها میتوانند تاثیر منفی جدایی والدین را کاهش دهند و پشتیبانی برای کودکانی باشند که چنین تغییرات خانوادگی را از سر میگذرانند.
پژوهشگران در مصاحبه با کودکان 11 و 16 ساله اهل انگلستان و ویلز، دریافتند که هر چه این کودکان مکالمه بیشتری با پدر یا مادربزرگشان داشته باشند، از جمله از آنها مشورت یا حتی پول بخواهند، بهتر میتوانند با همسالانشان کنار بیایند و کمتر دچار مشکلاتی مانند بیشفعالی و رفتار آشوبگرانه میشوند.
دانشمندان میگویند که این نتایج در مورد هر سه نوع ساختار خانوادگی مورد بررسی، صدق میکرد. اما نوجوانان دارای والد منفرد و کودکان به فرزندی پذیرفتهشده بیش از همه از معاشرت با پدرومادربزرگهایشان سود برده بودند. در این کودکان اثر دخیل بودن پدر و مادر بزرگ در تربیت کودک در مقایسه با کودکانی که با هر دو پدر و مادر زیستیشان زندگی میکردند، قویتر است.
در این پژوهش، کودکانی که تنها با پدر و مادر بزرگشان زندگی میکردند، مورد بررسی قرار نگرفته بودند.
به گفته پژوهشگران این یافتهها به خصوص از این لحاظ مهم است که در آمریکا به طور فزایندهای پدر و مادر بزرگها با نوههای شان در یک جا زندگی میکنند. یک آمارگیری در سال 2004 نشان داد که بیش از 5 میلیون خانوار آمریکایی شامل یک پدر یا مادر بزرگ و یک نوه زیر 18 سال هستند که نسبت به سال 1990، 30 درصد افزایش نشان میدهد.
نظر شما