سلامت نیوز: از سوی دیگر اقرار به وجود بیماری ایدز در جامعه مترادف با اقرار به وجود رفتار انحرافی جنسی تلقی شد و در نهایت بیمار و بیماری هر دو به حاشیه و فراموشی سپرده شدند و از همه بدتر اینكه آگاهی و شناخت مردم نیز به حداقل رسید و راه برای پیشگیری از طریق اطلاعرسانی و نیز از طریق پزشكی به نسبت بسته شد و این امر موجب شد كه راه برای افزایش تصاعدی این بیماری در ایران باز باشد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شهروند، دنیای جدید به همان میزان كه امكانات و تواناییهایی را برای بشر فراهم كرده، مشكلات، سختیها و خطرات خاص خود را نیز به همراه داشته است. وجود برخی از بیماریهای واگیر از این جمله است كه به دلیل تحرك شدید جغرافیایی انسانها و امكان نقل و انتقال و نیز ارتباط آنها در جوامع گوناگون؛ زیاد شده است. هنوز عوارض بیماری آنفلوآنزای مرغی و سارس را فراموش نكردهایم، مدتی پیش ابولا را تجربه كردیم، ولی بیشتر این بیماریها به سرعت و پس از چند ماه و از طریق یافتن واكسن یا داروهای مناسب، کنترل میشدند. در این میان بیماری ایدز از بقیه متفاوت بود و همچنان نیز هست. ایدز برخلاف سارس و آنفلوآنزا از طریقهای عادی و به سهولت منتقل نمیشود که اگر به سادگی منتقل میشد نسل بشر تاکنون برافتاده بود! ولی مشكل اینجاست كه این بیماری خیلی دیر خود را نشان میدهد و درمان قطعی نیز ندارد، بنابراین ممكن است به صورت خاموش؛ گسترده و پخش شود و هنگامی متوجه ماجرا شویم كه كار چندانی از دست ما ساخته نیست. به همین دلیل است كه بیشترین گستره جغرافیایی را در جهان دارد و تقریبا همه كشورها با آن درگیر هستند و طی ٣دهه پس از شناخت این بیماری بیش از ٣٠ میلیون نفر جان خود را بر اثر این بیماری از دست دادند و در نتیجه سازمان ملل تشكیلاتی را برای هماهنگی و پیگیری مبارزه با ایدز ایجاد كرده است.
ولی مشكل دیگری در ایدز وجود دارد كه در برخی از كشورها ازجمله ایران اهمیت بیشتری دارد. هنگامی كه بیماری ایدز حدود ٣٥سال پیش شناخته شد، علت آن در روابط جنسی ناهنجار و ناسالم تشخیص داده شد. بنابراین ابتلا به این بیماری برای هر فردی، همراه با یك برچسب ضداخلاقی بود. این وضعیت موجب شد كه بیماران ایدز كه در بسیاری از موارد افراد بیگناهی بودند، با برچسب بد اخلاقی مواجه شوند؛ مثل كودكان كه از مادر خود ایدز گرفته بودند یا زنانی كه از شوهران خود مبتلا شده بودند یا حتی كسانی كه بر اثر تزریق خون آلوده یا شیوههای دیگر مبتلا شده بودند، دچار بحران روحی و روانی اضافه بر بحران بیماری و جسمی شوند.
از سوی دیگر اقرار به وجود بیماری ایدز در جامعه مترادف با اقرار به وجود رفتار انحرافی جنسی تلقی شد و در نهایت بیمار و بیماری هر دو به حاشیه و فراموشی سپرده شدند و از همه بدتر اینكه آگاهی و شناخت مردم نیز به حداقل رسید و راه برای پیشگیری از طریق اطلاعرسانی و نیز از طریق پزشكی به نسبت بسته شد و این امر موجب شد كه راه برای افزایش تصاعدی این بیماری در ایران باز باشد. خوشبختانه در مقطعی از دهه ٨٠ فضا تغییر كرد و ایدز به موضوع مهمی تبدیل شد و اقدامات لازم برای كنترل و درمان نسبی آن فراهم شد، حتی مطالعات و تحقیقات برای یافتن دارو نیز در ایران انجام شد و در مرحلهای نیز گفته شد كه داروی مناسبی با همكاری برخی از دانشمندان روسی در ایران تهیه شده است.
اكنون و پس از گذشت ٣٠سال از پیدا شدن نخستین بیمار مبتلا به ایدز در ایران، آقای وزیر بهداشت و درمان در پاسخ به سوالی درباره اتوبوس ایدز که قرار است در مکانهای پرتردد تهران برای گرفتن آزمایش ایدز مستقر شود، گفت: «آمار ایدز نگرانکننده است و از نظر من یک مورد ایدز هم نگرانکننده است؛ چه برسد به آماری نزدیک به ١٠٠هزار نفر. ما یک رشد ١٠درصدی در ابتلا به ایدز داشتیم که آن هم به دلیل تغییر رفتار بیماران تزریقی به افرادی با رفتارهای پرخطر جنسی است که ناشی از روی آوردن به مواد روانگردان و مواد اعتیادآور صنعتی است. بنابراین در کشور اسلامی یک مورد ایدز هم ناگوار است و همه باید حساس باشند؛ چراکه اگر به این مسائل نپردازیم، تبعات دارد». (روزنامه شهروند ١٧-٨-١٣٩٤) واقعیت این است كه این رقم تعداد واقعی افراد مبتلا به ایدزی كه شناسایی شدهاند، نیست؟ بلكه تعداد مبتلایان شناسایی شده كمتر است ولی برآوردهای بینالمللی نشان میدهد كه با توجه به دوران نهفتگی این بیماری كه بهطور متوسط ٨سال است، تعداد بیماران واقعی حدود ٥/٢ تا ٣ برابر بیماران شناساییشده هستند. بهعلاوه همانطور كه آقای وزیر بهداشت گفتهاند، تعداد ١٠٠هزار نفر مبتلا به این بیماری بسیار زیاد و نگرانكننده است.
ولی مهمتر از تعداد؛ روند آمار مبتلایان به ایدز است. به عبارت دیگر آیا ما هنوز توانستهایم بیماری را كنترل كنیم یا درحال افزایش و رشد است. ظاهرا نتوانستهایم، شاهد آن نیز ارقام فزاینده مبتلایان به این بیماری است. چگونه میتوانیم در برابر این بیماری اقدام موثر كنیم؟ متاسفانه نگاه منفی اخلاقی كه به حاملان این ویروس وجود دارد، منشأ مشكلاتی شده است كه راه را برای مبارزه با آن سخت میكند.
چندسال پیش تصمیم گرفتند كه برای جلوگیری از انتقال بیماری از طریق استفاده مجدد از سرنگ آلوده، میان معتادان سرنگ مجانی توزیع شود، ولی برخی از افراد شناختهشده! با اجرای این طرح مخالفت كردند و در عمل این كار موفقیتی به دست نیاورد. الان هم مشكل دیگری در میان است، ازجمله اینكه الگوی انتقال ایدز از تزریق سرنگ آلوده به سوی روابط جنسی درحال تغییر است و اگر وسایل جلوگیریكننده از انتقال بیماری در اختیار نباشد، این بیماری روزبهروز گسترش پیدا خواهد كرد. همچنان كه اگر آموزشهای لازم در اینباره داده نشود، روند افزایشی تعداد مبتلایان به ایدز همچنان برقرار خواهد بود.
بنابراین نادیده گرفتن این بیماری یا عدم طرح شیوههای انتقال آن نهتنها مشكلی را حل نمیكند، بلكه ابعاد آن را گستردهتر كرده و فرصت طلایی را برای جلوگیری از انتقال آن در کشور سلب خواهد كرد. امروز برخی از كشورهای آفریقایی چنان درگیر این بیماری هستند كه بخش مهمی از ثروت و درآمد خود را صرف درمان آن میكنند. ما منابع اندکی برای توسعه داریم، اجازه ندهیم این منابع اندك نیز صرف درمان تعداد رو به افزایش بیماران ایدزی شود. پیشگیری بهتر از درمان است.
نظر شما