سلامت نیوز: بر اساس خبرهای رسیده دولت تدبیر و امید تنها به 300 هزار نفر از جمعیت 3 میلیون نفری معلولان در كشور عیدی داده است كه رقم آن هم به میزان یك ماه مستمری یعنی50هزار تومان است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جوان، بر اساس خبرهای رسیده دولت تدبیر و امید تنها به 300 هزار نفر از جمعیت 3 میلیون نفری معلولان در كشور عیدی داده است كه رقم آن هم به میزان یك ماه مستمری یعنی50هزار تومان است. این در شرایطی است كه جمعیت انبوهی از معلولان در آستانه سال نو با مشكلات عدیده‌ای دست به گریبان هستند و هنوز هم هیچ‌گونه تسهیلاتی از طرف مراكز حمایتی دریافت نكرده‌اند. این كوتاهی‌ها و بی‌توجهی‌ها تا آنجا پیش رفته كه روز گذشته رئیس انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران ضمن انتقاد از عدم توجه رئیس‌جمهور به مشكلات معلولان در جامعه، از ایشان درخواست كرده به جای سركشی نمادین و سمبلیك از مراكز نگهداری معلولان و سالمندان در شب عید، با نگاهی واقعی به زندگی معلولان اقداماتی را انجام دهد كه باعث ارتقای سطح زندگی این قشر از جامعه شود.
در حال حاضر 600 میلیون معلول در دنیا زندگی می‌كنند كه 80 درصد این افراد در كشورهای جهان سوم و در حال توسعه هستند و یك سوم معلولان جهان را كودكان و نوجوانان تشكیل می‌دهند.
همچنین بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت حدود 10 درصد جمعیت جهان دارای معلولیت هستند كه 2/4 درصد آنها معلولیت متوسط و شدید دارند.
در همین راستا و بر مبنای سرشماری سال 90 در ایران كه جزو آمار رسمی به شمار می‌آید، مشخص شد بالغ بر یك میلیون نفر معلول در كشور زندگی می‌كنند كه 133 هزار نفر آنها در استان تهران ساكن هستند اما آمارهای غیررسمی، تعداد معلولان را بیش از اینها و بالای 3میلیون نفر برآورد می‌كنند. بر اساس آخرین آمارها در كشور ما روزانه 165 نفر و سالانه 60هزار نفر به جمعیت معلولان اضافه می‌شود و كارشناسان معتقدند اگر شرایط به همین منوال پیش برود در سال 2020 از جمعیت 94 میلیون نفری ایران 7/5 میلیون نفر معلول خواهند بود.
وزارت رفاه هیچ كاری نكرده
از آمار معلولان كه بگذریم به مشكلات تك تك آنها می‌رسیم. به جز اشتغال و مسكن و هزینه دارو و درمان و نگهداری‌ها كه بیشترین فشار را بر دوش آنها وارد كرده است، هر معلول در رفت و آمدهای روزمره خود نیز با مشكلاتی مواجه است كه بارزترین و مهم‌ترین آنها مناسب نبودن خیابان‌ها و كوچه‌ها، حمل و نقل شهری و معضل دسترسی است. همچنین هزینه‌های سنگین تردد در سطح شهر نیز برای یك معلول طاقت‌فرسا شده است.
حالا و با نزدیك شدن به سال نو گویی دردهای معلولان یكی پس از دیگری سر بر می‌آورند و ناله آنها را به هوا می‌كشند و هیهات كه گوش شنوایی برای شنیدن‌شان وجود ندارد.
در همین رابطه رئیس انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با بیان اینكه سفره عید معلولان در آستانه سال نو خالی از تدبیر دولت است و عدم آشنایی وزیر رفاه با مشكلات واقعی معلولان باعث شده این مشكلات همچنان باقی بماند، گفت: «با آنكه مسئولان كشوری و رئیس‌جمهور در خصوص تدبیر دولت در زمینه‌های مختلف بین‌المللی، اقتصادی و علمی سخن می‌گویند اما متأسفانه شاهد هستیم كه سفره عید معلولان در آستانه سال نو خالی از تدبیر دولت است و هیچ‌گونه خدماتی به معلولان در آستانه سال نو ارائه نمی‌شود.»
علی‌همت محمودنژاد با ابراز امیدواری از اینكه مسئولان مربوطه در این زمینه پاسخگو باشند، به عملكرد علی ربیعی وزیر تعاون، كار و رفاه اجتماعی انتقاد كرد و ادامه داد: «از زمان حضور وی در این وزارتخانه هیچ‌گونه اقدام مؤثری برای معلولان انجام نشده است كه امیدواریم شخص رئیس‌جمهور در این زمینه تدبیری را اتخاذ كند.»
معلولان مانده‌اند و خودشان
دكتر غلامرضا مقدم، جامعه‌شناس با بیان اینكه در شرایط موجود صرفاً معلولانی فرصت حضور در صحنه و اجتماع را دارند كه از ظرفیت‌های بالای اراده و توان جسمی و اقتصادی برخوردارند و افرادی كه در این زمینه‌ها دارای ضعف باشند، همچنان در خانه محبوس می‌شوند و به دور از اجتماع و مردم شهرشان ایام می‌گذرانند، از این رو مسئولان و همه سازمان‌ها بار سنگینی را بر دوش دارند، گفت: «در مرور قوانین مربوط به معلولان هیچ كم و كاستی مشاهده نمی‌شود. در قانون اساسی اصول 21، 28 و 29 پیش‌بینی‌های لازم را برای معلولان داشته و از اردیبهشت سال 1383 نیز مصوبه مجلس شورای اسلامی با موضوع قانون جامع حمایت از معلولان تصویب شده است.»
وی ادامه داد: «در سال 2006 نیز كنوانسیون جامع حقوق معلولان در مجمع عمومی سازمان‌های ملل تصویب شد كه در روز اول 132 كشور به آن پیوستند. هدف از این كنوانسیون حمایت از حقوق معلولان و رسیدگی به مشكلات اجتماعی آنان است و جمهوری اسلامی ایران نیز طی سال‌های اخیر و به استناد مصوبه مجلس شورای اسلامی به این كنوانسیون ملحق شده است. با این حال مشكلاتی كه دست و پای معلولان را بسته است نشان می‌دهد در اجرای قوانین كوتاهی می‌شود و سازمان‌ها و مسئولان مربوطه اصلاً خود را موظف به پاسخگویی به این قشر نمی‌دانند.»
به هر حال بازگو كردن مشكلات معلولان شاید از یك سو یادآوری به متولیان، مدیران و سران كشور باشد تا از ظرفیت‌های متعدد این قشر عظیم در همراهی و همكاری و اداره جامعه استفاده كنند و از سوی دگر به معلولان بفهماند در این آشفته‌بازار باید به خودشان متكی شوند تا در همه عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی، هنری، سیاسی و اقتصادی جامعه جایی بیابند.
نظر شما