به گزارش سلامت نیوز به نقل ازپایگاه اینترنتی رویترز، یك مطالعه نشان داد كه خطر عادی ابتلا به پاركینسون در مزرعه دارانی كه از علف كش رایج "پاراكوات" (نوعی سم قوی برای از بین بردن علف‌های هرز) استفاده كردند دو تا سه برابر بیشتر از دیگران بود. پاركینسون یك بیماری انحطاط مغزی است كه نهایتا موجب فلج شدن بیماران می‌شود.
مطالعه دوم نشان می‌دهد، در مغز حیواناتی كه در معرض پاراكوات قرار داشته‌اند، یك ساختار پروتئینی به نام "آلفا-سینوسلین" وجود دارد كه قبلا ارتباط آن با پاركینسون مشخص شده است.
قطعه سوم این معما نشان می‌دهد كه این ساختار پروتئینی همان سلولهای مغزی را از بین می‌برد كه در مبتلا به پاركینسون از بین می‌رود.
دكتر "ویلیام لانگستون" بنیانگذار "موسسه غیرانتفاعی پاركینسون" به رویترز گفت، اكنون به نظر می‌رسد كه تمام اجزای این معما رفته‌رفته دور هم جمع می‌شوند.
مرگ سلولهای مغزی تولیدكننده دوپامین مشخصه بیماری پاركینسون است كه بیش از یك میلیون نفر را در آمریكا مبتلا كرده است.
دوپامین یك انتقال‌دهنده عصبی است كه با حركات بدن ارتباط دارد.
مصرف برخی داروها می‌تواند علائم پاركینسون را برای مدتی به تاخیر اندازند اما تاكنون هیچ درمان مناسب و راه علاجی برای این بیماری عرضه نشده است.
مزرعه داران به شدت در معرض خطر ابتلا به پاركینسون قرار دارند اما مستند كردن ارتباط میان آفت‌كش‌ها و ابتلا به پاركینسون مشكل است زیرا معمولا چندین سال طول می‌كشد كه شخصی كه در معرض آفت كش‌ها قرار داشته به این بیماری مبتلا شود.
دكتر "بئاته ریتس" از دانشگاه كالیفرنیا در لوس‌آنجلس و دكتر "كارولین تنر" از موسسه پاركینسون ۸۰هزار نفر را در دو ایالت آیووا و كارولینای شمالی بررسی كردند و دریافتند خطر پیش‌بینی شده ابتلا به پاركینسون در طول زندگی مرزعه دارانی كه در معرض پاراكوات قرار داشتند دو برابر بود.
این مطالعه كه موسسه ملی علوم بهداشت محیط زیست بودجه آنرا تامین كرده است نشان داد كه قرار گرفتن در معرض آفت كش دیگری به نام "دیلدرین" نیز خطر ابتلا به پاركینسون را افزایش می‌دهد.
مطالعه دیگری نیز تاثیرات مشابه‌ای را در مزرعه داران بخش مركزی كارولینا نشان داد.
نظر شما