سلامت نیوز: در چند روز گذشته مرگ كولبر جوان دیگری (عظیم احمدی) باعث به راه افتادن هشتگ «كولبر» در شبکه‌های اجتماعی شد، تا بار دیگر به مسئولان و دولت یادآوری کنند که هزاران خانواده در استان‌های مرزی، تامین نان‌ و معاش خانواده‌شان در گرو راه‌های پرخطری است که باید هر روز آن را بپیمایند تا شاید سفره خالی‌ خانواده‌شان را برای یک روز پر کنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،با همه اتفاقات تلخ و ناگوار طبیعی و اشتباه گرفتن کولبران توسط نیروهای مرزبانی با قاچاقچیان انسان که به آنها شلیک می‌کنند، هنوز یک راه امن برای هزاران نفری که چاره‌ دیگری جز رفتن در دل کوه‌های مناطق مرزی ندارند، ایجاد نشده و از یک بازارچه مرزی بی‌بهره هستند. با این حال این شغل هیچوقت به رسمیت شناخته نشد.

این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که رهبر معظم انقلاب در مورد کولبران می‌فرمایند: «منظور از مبارزه با قاچاق کالا، مقابله با کولبرهای ضعیفی که در برخی مناطق اجناس کوچک را وارد می‌کنند، نیست، بلکه منظور قاچاقچیان بزرگی است که با ده‌ها و صدها کانتینر، اجناس قاچاق وارد کشور می‌کنند». این درحالی است که جملات زیادی در چند روز گذشته در توئیتر منتشر شده که بسیاری از آنها قابل تامل است. «كولبری از اجبار است و انتخاب نیست»، ‌«كولبری می‌كند، چون برای زنده ماندن راه دیگری نمی‌شناسد» بابا نان ندارد، كولبر جان ندارد»، «از اقشاری كه همیشه در جمعیت مورد توجه بوده كولبران هستند.

همزمان با كرونا، حدود ۱۰۰۰ خانوار از كولبران یا خانواده كولبران درگذشته و از كار افتاده، تحت پوشش بسته غذایی بودند و من از خواندن فرم‌های شناسایی تك‌تكشون شرمنده می‌شدم. چجور شكم زن و بچه رو سیر كنن آخه؟»، «كولبری آخرین سنگر مبارزه با گرسنگی است»، «بس است جان برای نان»، «آنچه می‌كشم به دوش؛ كول نیست كوه درد است» و «كولبر هموطن ماست به خاطر یك تلویزیون و یخچال به آنها شلیك نكنید به جایش به‌دنبال رفع مشكلات معیشتی آنها باشید».«کولبرها اگر از سرمای شب‌های زمستان، بهمن، رفتن روی مین، پرت شدن از پرتگاه‌ها و کوه‌ها نجات پیدا کنند، خیلی محتمل است که با شلیک گلوله از پای درآیند».

این حرف عبدالکریم حسین‌زاده نماینده اشنویه در مجلس دهم است. او معتقد است شلیک به کولبر «برادرکشی» است؛ چرا که در این میان تنها تلاشی که انجام می‌شود، حذف «کولبر» است، نه «کولبری»! با این حال روز گذشته نیز فرمانده مرزبانی ناجا گفت: برخی مدعی هستند که مرزبانان با کولبران مقابله می‌کنند این در حالی است که این اظهارات کذب است و این عزیزان همواره مورد حمایت مرزبانان هستند.

سردار احمدعلی گودرزی افزود: برخی افراد با اظهارنظرهای غیرکارشناسی در حق مرزبانان بی‌‌‌مهری می‌کنند و ادعا دارند مرزبانان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران با کولبران مقابله می کنند که این اظهارات و نظرات کذب محض است و این عزیزان همواره مورد حمایت مرزبانان هستند.

وی ادامه داد: کولبر واقعی، در زمان، مسیر تردد و همچنین کالای مشخص از مبادی رسمی ورود و خروج می‌کند، این در حالی است که آن دسته از افرادی که به‌صورت غیرمجاز و غیرقانونی قصد ورود کالای قاچاق به کشور را دارند، قاچاقچی محسوب می‌شوند و برخورد با آنان خواسته مرزنشینان است. تحت هیچ‌شرایطی اجازه ورود کالای قاچاق و غیرمجاز به کشور را به قاچاقچیان نمی دهیم.

کرونا و تیر خلاص به مردم مرزنشین
کرونا هم که شیوع پیدا کرد، این قشر آسیب‌پذیر بیش از هر زمان دیگری، فقیر‌تر شد. این ادعا را می‌توان در یادداشتی که نماینده اسبق مردم پیرانشهر که در اختیار «آرمان ملی» قرار داد، تایید کرد. رسول خضری در رابطه با وضعیت معیشتی حدود دو‌هزار خانواده کولبر در این شهرستان گفته بود: قبل از شیوع کرونا وضعیت معیشتی بیش از دوهزار خانوار پیرانشهری که زندگی‌شان با درآمد کولبری تامین می‌شد، اسفناک بود و حالا که کرونا این شغل و منبع درآمد را تا حدودی تعطیل کرده‌، ده‌ها‌هزار نفر برای تامین نیازها و حداقل‌های اولیه زندگی‌شان با مشکل جدی روبه‌رو هستند.

طرح هایی در مجلس دهم برای کولبران مطرح شد و ما سعی کردیم این طرح‌ها را با شتاب دوفوریتی به صحن ببریم، اما متاسفانه این طرح به کمیسیون اقتصادی که رفت، نتوانست شتاب به‌دست بیاورد. با پایان مجلس این طرح‌ها به تصویب نرسید. بنده به نیابت از آقای لاریجانی (رئیس سابق مجلس) به اتفاق آقای ظریف (وزیر امور خارجه) و آقای رحمانی فضلی (وزیر کشور) بارها به منطقه رفتیم.

همیشه سعی کردم آنها را مجاب کنم که در منطقه سرمایه‌گذاری کنند و حتی به‌نتایج خوبی هم رسیدیم، ولی عملا هیچ‌تغییری در وضعیت کولبران یا به‌طور کلی مرزنشین‌ها ایجاد نشد. در واقع هدف ما ایجاد بازارچه‌های مرزی بود، اما تنها دستاورد این سفرها و پیگیری‌ها رسمی شدن مرز سردشت بود. تا زمانی‌که زیرساخت‌های معاش این مردم فراهم نشده، لااقل سخت‌گیری‌ها را کم کنند تا مردم بتوانند امورات‌شان را با کولبری بگذرانند.

مردم روستا امکان مداوای کرونا را ندارند
مستوره پشم که 53 سال سن دارد، یکی از کولبران در شهرستان مریوان است، او در رابطه با وضعیت معیشتی‌اش همزمان با شیوع کرونا به «آرمان ملی» می‌گوید: روستای ما در نزدیکی شهر پنجوین عراق قرار دارد و محل خوبی برای فعالیت‌های ما کولبران به شمار می‌رود، به‌طوری که روزانه هر فرد می‌توانست با حمل سه گالن 20 لیتری گازوئیل درآمدی تا 40‌هزار تومان داشته باشد.

پوشاک، لوازم خانگی و آرایشی نیز از دیگر اقلام بود که به‌طور متوسط در هر روز که به سرکار می‌رفتیم، 160‌هزار تومان درآمد داشتیم. اما شیوع ویروس کرونا موجب تعطیلی بازارچه‌های مرزی و بیکار شدن کولبر‌ها شد، به‌طوری که خیلی از ما پول خرید گوشت و میوه نداریم. این در حالی است که یارانه معیشتی هم به ما کولبران تعلق نگرفته است. حدود 10 نفر از همکاران ما به کرونا مبتلا شده‌اند و در خانه بستری هستند و حتی هزینه بیمارستان رفتن را ندارند.

مرکز درمانی روستا امکانات بستری بیماران کرونایی را ندارد و باید برای درمان به شهر سنندج بروند و بیمارستان‌های سنندج نیز پر هستند و امکان پذیرش بیمار را ندارند. هیچ‌‌نهاد و ارگانی هم برای تست سلامت مردم روستا مراجعه نکرده و خطر شیوع ویروس کرونا میان زنان و کودکان در این منطقه وجود دارد.

دختر جوان 26 ساله‌ای که خود را «هاوژین خالدی» معرفی می‌کند، نیز می‌گوید: که به‌همراه دو خواهر و مادرم در یکی از محله‌های حاشیه نشین سروآباد زندگی می‌کنیم و برای تامین مخارج زندگی خانواده‌ام با لباس مردانه میان مردان به شهرهای مرزی عراق می‌روم و کولبری می‌کنم.

بعد از شیوع کرونا کسی به فکر ما کولبران نیست، نه بیمه‌ای داریم و نه کسی ما را می‌شناسد. وضعیت بهداشتی مناسبی هم نداریم. خانواده ما که چهار نفر است در یک خانه 40 متری زندگی می‌کنیم و هر روز خطر شیوع ویروس کرونا ما را تهدید می‌کند چرا که پولی نداریم مواد ضدعفونی تهیه کنیم.