به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو ، طرفی، وجود قراردادهای کاری متنوع و سوار شدن نظام حقوق و دستمزد بر مفاد این قراردادها، موجب شد در اوج شیوع کرونا، برخی به مهاجرت یا رها کردن کار خود دست بزنند؛ البته تعداد زیادی هم به‌سبب ماهیت سست‌بنیان قراردادهای کار، پس از فروکش‌کردن هر موج کرونا، بیکار شدند. با این همه، کارکنان بهداشت و درمان، همچنان به طرح خواسته‌های خود می‌پردازند. در دیدار اخیر پرستاران با رهبر انقلاب نیز که به مناسبت ولادت حضرت زینب(س) برگزار شد، ایشان مشکلات پرستاران را طرح و بر حل آن‌ها تاکید کرده‌اند.

رهبر انقلاب فرموده‌اند: «مطالبه‌ عمده‌ جامعه‌ پرستاری، تقویت جامعه‌ پرستاری است. اگر بخواهیم در یک کلمه خلاصه کنیم، جامعه‌ پرستاری از همه‌ ما و به‌خصوص از دستگاه‌های مسوول -که وزیر محترم هم اینجا حضور دارند- توقع دارد که جامعه‌ پرستاری را تقویت کنند. حالا ما اگر چنانچه جامعه‌ پرستاری را تقویت نکنیم، در بزنگاه‌ها ضربه خواهیم خورد که قضیه‌ کرونا این را نشان داد؛ آنجایی که نیازمندیم، ضربه خواهیم خورد.»

تشریح چالش‌های پرستاری
یکی از بزرگ‌ترین مشکل این صنف کمبود پرستار است. آرمین زارعیان، رییس هیات‌مدیره نظام پرستاری تهران گفته است که در گذشته ما کمبود پرستار داشتیم اما از زمان شیوع ویروس کرونا، این کمبود مشهودتر شده است. وی اضافه کرد: سالانه هفت تا هشت‌هزار نفر در رشته پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شوند اما به‌خاطر نداشتن یک سازوکار مناسب این افراد جذب نمی‌شوند یا شروع به کار غیرپرستاری می‌کنند یا جذب خارج از کشور می‌شوند.

همچنین مطابق با اعلام رسانه‌ها، درآمد بیمارستان‌ها در دوران کرونا کاهش پیدا کرده است و از آنجا که «کارانه» از محل درآمد بیمارستان‌ها پرداخت می‌شود، به تبع آن، پرداخت‌ها کاهش پیدا کرده، این درحالی است که کار و فعالیت پرستاران از دوران ماقبل کرونا نه‌تنها کاهش نیافته که افزوده نیز شده است.

همزمان امنیت شغلی این مدافعان سلامت نیز بسیار پایین است. مطابق با بررسی‌ها چندین روش جذب پرستار وجود دارد، نیروهای شرکتی، طرحی، قرارداد ۸۹روزه، پیمانی و رسمی. بیمارستان‌ها با قرارداد ۸۹روزه در دوران کرونا، نیاز خود را برطرف و سپس قرارداد آن‌ها را تمدید نمی‌کنند و به این ترتیب، حقوق این نیروها را پایمال می‌کنند. نیروهای طرحی یا شرکتی، مانند پرستاران رسمی مشغول ارائه خدمات یکسان هستند ولی دریافتی متفاوت دارند.

این بی‌عدالتی به‌نوبه خود باعث اختلاف و تبعیض در سیستم سلامت کشور می‌شود؛ البته هفته پیش و همزمان با هفته پرستار رییس سازمان نظام پرستاری وعده داد که بساط قراردادهای 89روزه جمع خواهد شد. همزمان زارعیان، عضو شورای عالی نظام پرستاری اعلام کرده است؛ شرایط شغلی، امکانات رفاهی، درآمدهای خوب موجب جذب پرستاران ما شده درحالی‌که در کشور ما قراردادهای ۸۹روزه برای پرستاران بسته می‌شود و پس از این بازه پرستاران امنیت شغلی ندارند.

امنیت شغلی پرستاران در بیمارستان‌های شغلی پایین است و کمترین مطالبه به تعدیل نیرو منجر می‌شود. وعده‌های فوق‌العاده خاص، استخدام و… در روز پرستار ازسوی رهبر معظم انقلاب ارائه شد اما دوستان در دولت باید اقدام کنند اگر خود را ولایی می‌دانند.او گفته که دو روز بعد از اشاره مقام‌معظم رهبری به حقوق پایین رزیدنت‌ها، نامه‌ای ابلاغ شد که رزیدنت‌های مجرد ۶میلیون و رزیدنت‌های متأهل هشت‌میلیون افزایش حقوق داشته باشند اما یک‌سال پس از تذکر رهبری، هنوز حقوق پرستاران تغییری نکرده است، باید تعارض منافع کنار گذاشته شود و پرستاران دیده شوند.

یک پرستار ۲۴ساعت از این تخت به آن تخت می‌دود و در این بحران کرونا پرستار فقط می‌دوید و به بیماران لحظه‌ای سر می‌زد بدخلق می‌شد و بیمار هم حق داشت که ناراحت و ناراضی شود. درعین‌حال آنطور که مرکز آموزش پرستاری اعلام کرده است، مشکلات معیشتی، ‌هزینه‌های زندگی، فشار مضاعف کاری،
عدم پرداخت به‌موقع مطالبات و غیره، دست‌به‌دست هم داده تا مدافعان سلامت، دچار افسردگی جسمی و روحی شوند. پیش‌تر، فریبرز درتاج، عضو شورای مرکزی سازمان نظام روانشناسی گفته بود که ۳۸درصد پرستاران به افسردگی متوسط تا شدید دچار هستند و ۳۷.۵درصد به خودکشی فکر کرده یا برای آن آماده بوده‌اند.

اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری بعد از 14سال
موضوعی که فروزان فقیهی، دانشجوی پرستاری بیمارستان ارتش به آن اشاره می‌کند. او می‌گوید: سال گذشته با وجود اینکه رهبری دستور اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری را صادر کرد اما اجرایی نشد. امسال اما وعده داده شد که برای آن بودجه در نظر گرفته‌اند و قرار است سه‌ماه آخر سال جاری و بعد از سال آینده اجرا شود؛ قانونی که اجرای آن 14سال به تعویق افتاده است. این پرستار با اشاره به وجود انواع قراردادهای پرستاری، اضافه می‌کند: امنیت شغلی در حرفه ما وجود ندارد، بعضی‌ها بعد از 80روز زحمت و خدمت باید بروند. از آن طیف دریافتی به‌شدت پایینی داریم.

پرستاران قراردادی با وجود دو شیفت کار کردن درآمدی بین سه‌میلیون تا چهارمیلیون و 500هزار تومان دارند. فقیهی می‌گوید: برخی فکر می‌کنند درآمدهای پرستاران نجومی و ماهانه از 15میلیون تومان بالاتر است اما پرستارهای باسابقه نهایتا 6میلیون تومان حقوق می‌گیرند. این در حالی است که نظام بهداشت و درمان ما با کمبود شدید پرستار روبه‌رو است. در بیمارستانی که من فعالیت می‌کنم، به‌ازای هر 15بیمار، یک پرستار در نظر گرفته شده است. او ادامه می‌دهد: همزمان شرایط کاری پرستاران ساکن در تهران خوب نیست اما می‌توانند تا حدودی کار پیدا کنند. پرستاران شهرستان‌ها شرایط بدتری دارند، اگر بیکار شوند به‌سختی ممکن است کار پیدا کنند یا اصلا کاری پیدا نکنند.

فقیهی به ابهام‌هایی درباره اجرای طرح فوق‌العاده خاص پرستاران اشاره کرده و می‌گوید: بناست در این طرح پرستاران اورژانس با توجه به تعداد بیشتر بیمارانی که رفت‌وآمد دارند دریافتی بیشتری داشته باشند که درست است اما باید معیار پرکاری چیزی جدا از تعداد بیماران باشد. پرستاران بخش‌های داخلی ممکن است تعداد بیماران‌شان به‌اندازه پرستاران اورژانس نباشد اما مدت‌زمان بیشتری با بیماران در ارتباط هستند. درواقع باید میزان کار هر بخش پرستاری احصا و بر مبنای آن حقوق در نظر گرفته شود. این پرستار بیمارستان ارتش ابراز امیدواری می‌کند که امسال وعده‌های داده شده عملیاتی شود و پرستاران به بخشی از حقوق خود بعد از سال‌ها دست پیدا کنند.

شاید لازم باشد یکبار دیگر بخشی از اظهارات رییس‌جمهوری در سفر به استان لرستان را مرور کرد. آنجا که حجت‌الاسلام‌والمسلمین رئیسی گفته بود: «مشکلات مربوط به پرستاران حتما باید حل و فصل شوند و در این زمینه وزارت بهداشت و درمان وظیفه دارد این موضوع را تا رسیدن به نتیجه نهایی پیگیری کند.»بعد از تاکید رهبر معظم انقلاب درباره رفع مشکلات پرستاران، دولت هم قول داده است این مساله را تا رسیدن به نتیجه نهایی پیگیری کند