زمانی که تومور نازک است و هنوز از سطح به سمت پایین هجوم نیاورده است و احتمالا به شکل خال یا لک دیده می شوند، برای آغاز درمان، وقت مناسب تری است. اگر تومور به لایه‌هایی رسیده باشد که آن را قادر می‌سازد به نواحی دیگر بدن گسترش یابد، کنترل آن بسیار سخت تر خواهد بود. قرار گرفتن در معرض منابع مصنوعی اشعه ماوراء بنفش، سولاریوم و لامپ‌های داخلی، دومین عامل شایع سرطان پوست است.

آکادمی پوست آمریکا روش ABCDE را برای بررسی علائم سرطان پوست در خال ها توصیه می کند:

A: عدم تقارن
B: تغییر مرز
C: تغییر رنگ
D: تغییرات قطری (مانند افزایش اندازه)
E: ارتفاع یا تکامل (رشدی که در طول زمان تغییر کرده است).
در صورت مشاهده هرگونه تغییر در اندازه، شکل، رنگ یا برافراشتگی لکه ای روی پوست خود یا هر علامت جدیدی در آن مانند خونریزی، خارش یا پوسته پوسته شدن، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید (UV) می‌تواند به DNA سلول‌های پوست آسیب برساند. سرطان پوست عمدتاً در نواحی از پوست که در معرض آفتاب قرار دارد از جمله پوست سر، صورت، لب‌ها، گوش‌ها، گردن، سینه، بازوها، دست‌ها و روی پاها ایجاد می‌شود.

اما شایان ذکر است که سرطان پوست می تواند در نواحی که به ندرت نور به آنها می رسد نیز شکل بگیرد؛ مثل کف دست، زیر ناخن های دست یا پا و ناحیه تناسلی. مهم است که به طور منظم پوست خود را چک کنید و اگر چیز جدیدی، هر گونه تغییر یا علائم غیرعادی مشاهده کردید، با پزشک تماس بگیرید.

برای به حداقل رساندن خطر سرطان پوست توصیه می شود:

– لباسی بپوشید که بازوها و پاهای شما را در زیر نور خورشید بپوشاند
– برای سایه انداختن روی صورت، سر، گوش ها و گردن از کلاهی با لبه پهن استفاده کنید
– از عینک آفتابی استفاده کنیدکه اشعه UVA و UVB را مسدود کند
– از کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظت در برابر آفتاب (SPF) 30 یا بالاتر استفاده کنید
– از ساعت ۱۱ صبح تا ۳ بعد از ظهر از نور خورشید دوری کنید
– تصور نکنید که چون هوا ابری است  نمی سوزید.