به گزارش سلامت نیوز به نقل از نیوز مدیکال، محققان ایمپلنت‌های تولیدکننده دارو را که بزرگ‌تر از نوک یک سنجاق نیستند، در کنار تومورها قرار دادند تا بتوانند دوزهای مداوم و بالای اینترلوکین 2 (IL-2)، یک ترکیب طبیعی که گلبول‌های سفید خون را برای مبارزه با توده های سرطانی فعال می‌کند، تولید کنند.

نتایج این مطالعه که به صورت آنلاین در Clinical Cancer Research منتشر شد، آخرین مورد از یک رشته اقدامت موفقیت‌آمیز «فناوری کارخانه دارو» است که در آزمایشگاه دکتر امید ویسه اختراع شده است، از جمله این موفقیت‌ها تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای شروع آزمایش‌های بالینی این تکنولوژی در بیماران سرطان تخمدان در پاییز امسال است.

آماندا نش، دانشجوی فارغ التحصیل رایس، که چندین سال در کنار نویسنده اصلی مقاله سمیرا اغلارا فتوات، در آزمایشگاه ویسه در حوزه توسعه فناوری ایمپلنت فعالیت کرده است، گفت: از ابتدا، هدف ما ایجاد یک پلتفرم درمانی بود که بتواند برای انواع مختلف اختلالات سیستم ایمنی یا انواع مختلف سرطان استفاده شود.

ایمپلنت‌ها یا همان کارخانه‌های تولید سیتوکین شامل دانه‌های آلژینات مملو از ده‌ها هزار سلول است که به‌طور ژنتیکی برای تولید IL-2 طبیعی( یکی از دو سیتوکینی که FDA برای درمان سرطان تایید کرده) مهندسی شده‌اند. این ایمپلنت ها ها فقط 1.5 میلی متر عرض دارند و می توان آنها را برای رساندن دوزهای بالای IL-2 با یک جراحی کم تهاجمی طور مستقیم در کنار تومورها کاشت. در مطالعه مربوط به سرطان مزوتلیوما، ایمپلنت‌ها در کنار تومورها و در داخل لایه نازکی از بافت پلور قرار گرفتند که ریه ها و دیواره داخلی قفسه سینه را می پوشاند.

دکتر ویسه گفت که مطالعه مزوتلیوما زمانی آغاز شد که پروفسور بیلور استاد و دکتر راوی غنتا جراح مرکز برت در مورد نتایج اولیه آزمایش‌های سرطان تخمدان حیوانی که تیم ویسه با همکارانش در مرکز سرطان اندرسون MD دانشگاه تگزاس انجام داده بودند، مطلع شدند. در ماه مارس، همکاران ویسه و مرکز اندرسون مطالعه‌ای را منتشر کردند که نشان می‌داد دانه‌های تولیدکننده IL-2 می‌توانند تومورهای تخمدانی و کولورکتال پیشرفته را در موش‌ها در کمتر از یک هفته ریشه کن کنند.

ویسه در مورد دکتر برت و دکتر غانتا گفت: «آنها واقعاً تحت تأثیر داده های بالینی که ما در مورد سرطان تخمدان داشتیم، قرار گرفتند. و این سوال را مطرح کردند که آیا واقعاً می‌توانیم از همان سیستم درمانی برای مزوتلیوما استفاده کنیم؟»

مزوتلیوما به هر سرطانی اطلاق می‌شود که پوشش‌های بافتی که اندام‌های داخلی را احاطه کرده و از آن ها محافظت می‌کنند، رخ دهد. حدود 80 درصد موارد مزوتلیوما با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آزبست مرتبط است.

ایمونوتراپی با داروهایی به نام بازدارنده های بازرسی یا مهارکننده های چک پوینت با موفقیت هایی در درمان مزوتلیوما مواجه شده است. مهارکننده های چک پوینت مستقیماً سرطان را نمی‌کشند، بلکه این کار را با آموزش سیستم ایمنی بدن برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های سرطانی انجام می‌دهند.

در مطالعه مزوتلیوما، تیم Rice-Baylor ایمپلنت های دکتر ویسه را هم به تنهایی و هم در ترکیب با یک مهارکننده چک پوینت که پروتئین PD-1 را هدف قرار می داد، آزمایش کردند. آنها دریافتند که ایمپلنت های کارخانه دارو، تومورها را در بیش از 50 درصد حیوانات از بین می برد. اما تومورها در هر هفت موشی که تحت درمان هم با ایمپلنت و هم مهارکننده چک پوینت PD-1 قرار گرفتند، به طور کامل از بین رفت.

پروفسور برت،گفت: درمان مزوتلیوما در موش ها بسیار سخت است، درست مثل انسان، داده‌های ما نشان می‌دهد که تحویل ذرات ایمونوتراپی، به صورت منطقه‌ای، به موش‌هایی که مزوتلیوما دارند، پاسخ‌های درمانی بسیار مؤثری را موجب می شود. در واقع، تاکنون ندیده بودم که تومورهای مزوتلیوما در موش‌ها با این درجه از تاثیرگذاری، برطرف شود.»

دکتر ویسه گفت: نتایج همچنین نشان می‌دهد که ترکیبی از ایمپلنت‌های تولیدکننده IL-2 و مهارکننده‌های ضد PD-1 می‌تواند در آموزش سلول‌های T حافظه موثر باشد که می‌توانند سیستم ایمنی را برای مبارزه با مزوتلیوما در صورت عود مجدد فعال کنند.

ویسه گفت: ما یک شرکت spinout به نام Avenge Bio داریم که اخیراً مجوزی از FDA برای درمان بیماران سرطان تخمدان دریافت کرده و در چند ماه آینده آنها انتظار دارند که درمان بیماران را با این کارخانه های سیتوکین IL-2 آغاز کنند.

ویسه گفت: «داده‌های بالینی گزارش‌شده در آخرین مقاله ما به توجیه آغاز دومین کارآزمایی بالینی برای بیماران مبتلا به مزوتلیوما و سایر سرطان‌های ریه با متاستاز پلور کمک کرد. ما جلساتی را با FDA برگزار کرده ایم و انتظار داریم در نیمه دوم سال 2023 دومین آزمایش را برای این جمعیت بیمار آغاز کنیم.»

علاوه بر تحقیقات در حوزه درمان سرطان، دکتر ویسه و دکتر غانتا از انجمن قلب آمریکا هم کمک مالی دریافت کرده اند تا توانایی ایمپلنت های سیتوکین برای التیام آسیب های قلبی ناشی از حملات قلبی را مطالعه کنند.