به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همدلی، دو روز پیش نیز محمد جعفری، مدیرکل تربیت‌بدنی و فعالیت‌های ورزشی وزارت آموزش و پرورش هم از کمبود معلم ورزش در مدارس خبر داد و به رسانه‌ها گفت با وجود این که۳۳ هزار مربی تربیت بدنی داریم اما هنوز در این رشته با کمبود نیروی انسانی مواجهه هستیم.
البته کمبود معلم در مدارس، مختص زنگ تربیت بدنی نیست و امسال بسیاری از کلاس‌های درس به‌خصوص در دوره ابتدایی با این مشکل مواجه هستند آنطور که احمدحسین فلاحی، نماینده مجلس، چند روز پیش گفته است، این وزارتخانه با کمبود 260هزار نیرو روبه‌روست.
کمبود معلم معضل مدارس ایران است که بارها مقامات و رسانه‌ها نسبت به آن هشدار داده و از آن به عنوان چالش بزرگ وزارتخانه آموزش و پرورش نام برده‌اند.همین چند روز پیش روزنامه جام جم در مطلبی تحت عنوان«کمبود معلم در قلب تهران» به این معضل واکنش نشان داد و نوشت: «در بیست‌وششمین روز از ماه مهر باز هم باید بنویسیم برخی دانش‌آموزان معلم ندارند و درست در قلب تهران، جایی که همه آن را مرکزی برخوردار تصور می‌کنند، خانواده‌ها و فرزندان‌شان از کمبود معلم رنج می‌برند.»
بی‌توجهی به زنگ ورزش بیش از سایر رشته‌هاست
اگرچه مدارس با کمبود نیرو مواجه است، اما کمبود معلم ورزش و بی‌توجهی به زنگ ورزش بیش از سایر رشته‌هاست. البته این موضوع، موضوع جدیدی نیست، سال‌های طولانی است که این ساعت آموزشی در اغلب مدارس بدون برنامه و معلم ورزش سپری می‌شود و دانش‌آموزان در حیاط مدرسه یا وقت خود را به بطالت می‌گذرانند یا فقط بازی‌های دلخواه‌شان را دنبال می‌کنند. بی‌توجهی به زنگ ورزش در مدارس ایران این ذهنیت ا ایجاد می‌کند که گویی زنگ ورزش یک زنگ رها شده و بدون برنامه است که فقط برای رعایت قانون در برنامه هفتگی دانش‌آموزان گنجانده شده است.
نگاهی به سیاست‌های آموزش و پرورش در چند سال اخیر در مورد زنگ ورزش این باور را تقویت می‌کند که گویی از نگاه مسئولان آموزش و پرورش ورزش جزء دروس آموزشی نیست. در چند سال اخیر والدین دانش‌آموزان بارها از طریق شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که برخی از مدارس هزینه زنگ ورزش را از خانواده‌های دانش‌آموزان دریافت می‌کنند، گویی این درس یک درس فوق برنامه و جبرانی است که بودجه‌ای برای آن پیش‌بینی نشده است.
چند سال پیش انتقادات توییتری والدین دانش‌آموزان به عدم توجه به زنگ ورزش در مدارس آن قدر بالا گرفت که وزیر آموزش و پرورش وقت ناچار به واکنش شد.
سیدمحمد بطحایی، در توضیحی مبهم در پاسخ به حجم انتقادات نوشته بود: «وظیفه تربیت بدنی با آموزگار مربوط است. اگر ساعت موظف معلم اجازه دهد این پیشنهاد مدرسه خلاف قانون و قابل پیگیری است. در هر صورت تأمین معلم در مدارس دولتی بر عهده آموزش و پرورش است.»
بی‌توجهی به زنگ ورزش در مدارس ایران در حالی است که مقامات آموزش‌وپرورش به هر بهانه‌ای از ضرورت مدارس شاد و بانشاط سخن می‌گویند، اما زنگ ورزش که می‌تواند این شادی را برای ساعاتی به بچه‌ها هدیه دهد مورد غفلت واقع شده است. شاید به همین دلیل است که نرخ شادی در مدارس ایران پایین است و دانش‌آموزان بیشتر از آن که مدرسه را یک مکان آموزشی شاد و مفرح تصور کنند، آن را یک محیط ملال‌آور با تکالیف و آزمون‌های استرس‌زا می‌دانند.
زنگ ورزش جدی گرفته نمی‌شود
«سوما سلیمی»، کارشناس تربیت‌بدنی در مورد زنگ ورزش مدارس به همدلی گفت: « زنگ ورزش سال‌هاست در مدارس ایران جدی گرفته نمی‌شود و این بی‌توجهی را می‌توان در اشکال مختلف دید. وی ادامه داد: «فارغ از این که بسیاری از مدارس با کمبود معلم ورزش و تربیت بدنی مواجه هستند، در مواردی حتی آموزش و پرورش برای این رشته، از سایر رشته‌ها نیرو استخدام کرده است.»
وی افزود:«در مدارس دولتی این موضوع بیشتر به چشم می‌خورد. من خود شاهد معلمان ورزشی در مدارس بودم که مدرک رشته شیمی یا مدیریت بازرگانی داشته‌اند با این حال در مدارس به عنوان مربی تربیت بدنی مشغول به کاربودند، بدیهی است این مربیان نه تنها کمکی به ورزش دانش‌آموزی نمی‌کنند، بلکه حتی به علت عدم تخصص در این رشته، می‌توانند باعث آسیب‌های جدی در ساختار فیزیکی دانش‌آموزان شوند.»
این کارشناس تربیت بدنی با اشاره به کمبود معلم ورزش در کشورادامه داد: «در برخی از مدارس به ویژه مدارس ابتدایی معلمی تحت عنوان معلم ورزش وجود ندارد و این وظیفه به عهده معلم دانش‌آموزان است که سایر درس‌ها را نیز تدریس می‌کند.»
سلیمی به کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی در مدارس اشاره کرد و گفت: «امکانات ورزشی در مدارس به‌شدت کم است و تنها محدود به چند راکت و توپ و تور می‌شود که گاهی حتی از کیفیت لازم هم برخوردار نیستند. کمبود امکانات ورزشی در کنار نبود مربی یا داشتن مربی‌های غیرمتخصص در حوزه ورزشی باعث شده از زنگ ورزش یک زنگ باطل و بدون خروجی بسازد.»
زنگ ورزش یک زنگ رها شده است
وی ادامه داد:« زنگ ورزش که فرصتی است برای یادگیری یک مهارت ورزشی و ایجاد زنگی شاد و مفرح برای دانش‌آموزان، به دلیل مطالبی که در بالاعنوان شد، اکنون در بسیاری از مدارس یک زنگ رها شده است و دانش‌آموزان آن دو ساعت را در حیاط مدرسه به بطالت می‌گذرانند.»
این کارشناس تربیت بدنی به عارضه چاقی در میان دانش‌آموزان اشاره کرد و گفت:«به دلیل عادات غذایی نادرست و همچنین عدم تحرک، دانش‌آموزان زیادی دچار عارضه چاقی هستند، بررسی‌ها نیز نشان می‌دهد طی هشت سال گذشته نرخ «چاقی» دانش‌آموزان رشد داشته و به ازای هر چهار دانش‌آموز یک دانش‌آموز مبتلا به چاقی و اضافه‌وزن است، دو سال پیش نیز آموزش و پرورش اعلام کرد بیش از 30 درصد از دانش‌آموزان اضافه‌وزن دارند و دچار چاقی هستند. این اظهارات و آمارها ضرورت جدی گرفتن زنگ ورزش را یادآور می‌شود.»
وی ادامه داد:«بدون تردید اگر زنگ ورزش و درس ورزش در مدارس به عنوان یک درس و زنگ جدی، در نظر گرفته شود می‌تواند هم در کنترل عارضه چاقی در میان دانش‌آموزان تاثیرگذار باشد و هم می‌تواند برای دانش‌آموزان ایجاد انگیزه کند که به ورزش و فعالیت‌های ورزشی بیشتر بپردازند و حتی رشته‌ای را به صورت حرفه‌ای دنبال کنند.»
نظر شما