پیرچشمی چیست؟
به گزارش سلامت نیوز به نقل از مای کلیولند کلینیک ،اصطلاح پزشکی پیرچشمی در یونانی به معنای "چشم های پیر" است. اما قبل از شروع وسواس در مورد دوران جوانی خود، آرام باشید. به یاد داشته باشید که از دست دادن دید واضح از نزدیک در نهایت برای همه ما اتفاق می افتد. این یک بیماری نیست، به اندازه چین و چروک طبیعی است. و یک جنبه مثبت وجود دارد! عینک هایی وجود دارد - حتی عینک های شیک یا آن مشخصات هوشمندانه «نوع مطالعه‌ای» که به آن توجه کرده‌اید. امروزه، چه لنزهای تماسی یا جراحی اصلاح بینایی ، انتخاب‌های زیادی وجود دارد که ممکن است این شرایط را کمی بهتر کند.
از نظر فنی، پیرچشمی از دست دادن توانایی چشم برای تغییر تمرکز برای دیدن اجسام نزدیک است. پیرچشمی معمولاً در حدود 40 سالگی ظاهر می شود و به تدریج تا اواخر 60 سالگی بدتر می شود که معمولاً کاهش می یابد. معمولاً بر دید فاصله پایه شما تأثیر نمی گذارد.
پیرچشمی عموماً مردان و زنان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار می دهد. از آنجایی که پیرچشمی در طول زندگی شما ادامه خواهد داشت، درک این نکته مهم است که می تواند سایر عیوب انکساری مانند دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم را پیچیده کند.درک سلامت چشم و انجام معاینات منظم چشم به شما کمک می کند که به وضوح و راحت ادامه دهید.
علائم پیرچشمی چیست؟
علائم پیرچشمی که ممکن است متوجه شوید:
- نیاز به نور بیشتر هنگام مطالعه
- تاری دید در فاصله خواندن معمولی
- نیاز به نگه داشتن مطالب خواندن در فاصله دست
- سردرد ناشی از انجام کار نزدیک
- خستگی چشم
چه چیزی باعث پیرچشمی می شود؟
پیرچشمی زمانی اتفاق می افتد که عدسی پیری چشم شما انعطاف کمتری پیدا می کند و دیگر نمی تواند روی اشیاء از نزدیک تمرکز کند.
- به چشم خود مانند دوربین فکر کنید. لنز دوربین توانایی فوکوس خودکار بر روی اشیاء نزدیک یا دور را دارد. لنز چشم شما نیز تقریباً به همین صورت عمل می کند. با قرنیه شما برای تمرکز نور کار می کند. ابتدا قرنیه منحنی شما نور را به داخل چشم شما خم می کند. سپس یک عضله دایره ای کوچک اطراف لنز شما منقبض یا شل می شود تا شکل آن را تغییر دهد و همه چیز را متمرکز کند. اگر مورد دور باشد، عضله اطراف لنز شما شل می شود. اگر نزدیک باشد، عضله منقبض می‌شود و به شما امکان می‌دهد روی آیتم‌های نزدیک، مانند منو یا کتاب تمرکز کنید. با این حال، با افزایش سن چشم شما، عدسی به رشد خود ادامه می دهد و لایه هایی از سلول ها را اضافه می کند - شبیه پیاز! این فرآیند لنز را ضخیم می‌کند و باعث می‌شود که کمتر بتواند مانند گذشته خم شود. این باعث می شود موارد نزدیک تار شوند.
عوامل خطر برای ابتلا به پیرچشمی چیست؟
اگرچه عامل خطر اولیه برای ابتلا به پیرچشمی سن است، برخی داروها و اختلالات می توانند باعث بروز پیرچشمی در افراد زیر 40 سال شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، پیرچشمی زودرس نامیده می شود.
اگر هنوز 40 ساله نشده اید و متوجه شده اید که نمی توانید از نزدیک روی چیزها تمرکز کنید، ممکن است یک مشکل چشمی یا سلامتی اساسی داشته باشید و باید در اسرع وقت با یک پزشک تماس بگیرید.
عوامل خطر پیرچشمی زودرس عبارتند از:
- دور بینی (به بخش بعدی زیر مراجعه کنید)
- داروها برخی از داروها می توانند خطر ابتلا را افزایش دهند، از جمله داروهای آلرژی، داروهای کم توجهی، داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان پریشی، ضد اسپاسم و دیورتیک ها
- بیماری ها دیابت، ام اس، دیسائوتونومی و سایر موارد خطر ابتلا به پیرچشمی زودرس را افزایش می دهند.
- سابقه ضربه به سر
اگر من از قبل دور بین هستم، آیا زودتر به پیرچشمی مبتلا می شوم؟
شاید. دور بین بودن یکی از عوامل خطر ابتلا به پیرچشمی زودرس است. دوربینی (دوربینی) اغلب با پیرچشمی اشتباه گرفته می شود، اما این دو با هم متفاوت هستند. پیرچشمی زمانی رخ می دهد که عدسی چشم انعطاف پذیری خود را از دست می دهد. دوربینی زمانی رخ می دهد که کره چشم خیلی کوتاه باشد. این منجر به یک تصویر کم فوکوس می شود که برای فوکوس مجدد آن به کمک لنز نیاز دارد. اگر دوربینی قابل توجه باشد، می توانید تاری دید نزدیک را در سنین کمتر از 40 سالگی تجربه کنید.
آیا می توانم همزمان پیرچشمی و نزدیک بینی (نزدیک بینی) داشته باشم؟
بله، و این بسیار رایج است، با توجه به اینکه نزدیک به یک سوم آمریکایی ها در تمام سنین تا حدی نزدیک بین هستند. نزدیک بینی به این معنی است که چشمان شما به طور طبیعی "بیش از حد متمرکز" هستند و امکان دید نزدیک واضح را فراهم می کند اما دید از راه دور تار می شود. با این حال، حتی اگر نزدیک بین باشید و در دهه 40 زندگی خود باشید، باز هم در هنگام استفاده از عینک یا عینک، اثرات پیرچشمی را احساس خواهید کرد. نکته مثبت این است که افراد عینکی که نزدیک بین هستند از «خوانندگان داخلی» خود استفاده می کنند و اغلب عینک خود را برای خواندن برمی دارند!
پیرچشمی چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک از چشم شما می تواند پیرچشمی را با یک معاینه کامل چشم تشخیص دهد. بخش مهمی از این آزمون ارزیابی انکسار برای اندازه گیری میزان خوب دیدن اجسام در فواصل مشخص خواهد بود. ارزیابی انکسار به پزشک شما می گوید که آیا پیرچشمی و یا آستیگماتیسم دارید و آیا نزدیک بین هستید یا دوربین.
پزشک شما احتمالاً چشمان شما را با قطره های چشمی مخصوص گشاد می کند تا نگاه بهتری به قسمت های داخلی چشم شما داشته باشد. قطره ها بدون درد هستند، اما ممکن است دو تا سه ساعت بعد به نور حساس باشید. اگر عینک آفتابی ندارید، پزشک تعدادی عینک آفتابی پلاستیکی و یکبارمصرف برای استفاده در اختیار شما قرار می دهد. در حالت ایده‌آل، سعی کنید یک دوست یا یکی از اعضای خانواده را برای رانندگی در صورتی که بلافاصله بعد از امتحان قادر به رانندگی نباشید، بیاورید.
در سن 40 سالگی، اگر علائم بیماری چشمی ندارید، باید هر دو تا چهار سال یکبار معاینه چشم را برنامه ریزی کنید. با افزایش سن، پیرچشمی شما به تدریج بدتر می شود، بنابراین با رسیدن به تولدهای جدید، می خواهید معاینه چشم را بیشتر برنامه ریزی کنید. تا زمانی که به 65 سالگی برسید، می خواهید سالانه معاینه چشم داشته باشید. اگر سابقه خانوادگی بیماری چشمی یا دیابت دارید، بدون در نظر گرفتن سن، باید سالانه معاینه چشم انجام دهید.
بیشتر بدانید: پیرچشمی چه زمانی اتفاق می افتد؟
پیرچشمی چگونه درمان می شود؟
پیرچشمی قابل درمان نیست. اما امروزه می توانید از بین گزینه های بسیار متنوعی برای اصلاح دید خود انتخاب کنید. بهترین انتخاب برای خود را با چشم پزشک در میان بگذارید. بسته به سلامت کلی و سبک زندگی شما، پزشک شما ممکن است هر یک از موارد زیر را پیشنهاد کند،از جمله :
- عینک طبی
- لنز تماسی
- عینک مطالعه
- لنزهای افزودنی پیشرونده
- عینک دو کانونی
چندین نوع جراحی چشم برای کمک به شما برای دیدن دوباره چیزها از نزدیک(که خیلی توصیه نمی شود و ممکن است قابل برگشت باشند)
سه روش لیزر زیر پیرچشمی را با استفاده از مونویژن تصحیح می‌کنند (یک چشم برای فاصله تصحیح می‌شود و دیگری برای دید نزدیک اصلاح می‌شود):
- جراحی لیزیک
- جراحی PRK
- جراحی اسمایل
- جایگزینی لنز
بیشتر بدانید: اولین نشانه های پیرچشمی
چگونه می توانم از پیرچشمی پیشگیری کنم؟
در حالی که نمی‌توانید از پیری پیشگیری کنید، درباره پیرچشمی نیز همینطور است. اما اقدامات روزمره‌ای وجود دارد که می‌توانید برای تقویت سلامت چشم خود و کاهش سرعت بدتر شدن آن با افزایش سن انجام دهید. نگه داشتن چشم ها در فرم عالی ممکن است خطر ابتلا به سایر مشکلات چشمی جدی تر مانند دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن (AMD) را کاهش دهد.
این نکات را برای سلامت چشم بالا امتحان کنید:
- نور کافی به طور قابل توجهی به کاهش خستگی چشم کمک می کند
- معاینه چشم سالانه
- با یادداشت کردن، علائم را پیگیری کنید
- از یک رژیم غذایی سالم و متعادل استفاده کنید که حاوی مقدار زیادی سبزیجات برگ سبز باشد
- چندین بار در هفته ورزش کنید
- آب کافی بنوشید تا هیدراته بمانید
- الکل را محدود کنید
- سیگار نکشید
- عینک آفتابی بزنید
بیشتر بدانید: با پیرچشمی و دردسرهایش چه می‌توان کرد؟
برای حفظ سلامت هر چه بیشتر چشمانم چه غذاهایی بخورم؟
چشمان شما برای حفظ بافت ها و عملکردهای حیاتی چشم به مواد مغذی موجود در غذاهایی که می خورید متکی هستند. علاوه بر محدود کردن الکل و کافئین، باید مطمئن شوید که با نوشیدن آب کافی هیدراته بمانید.
همچنین باید سعی کنید غذاهایی بخورید که سرشار از:
- ویتامین A
- ویتامین C
- ویتامین E
- لوتئین
اگر می‌دانید که ویتامین‌های مناسب را دریافت نمی‌کنید، می‌توانید به جای آن یک مولتی ویتامین مصرف کنید. البته به یاد داشته باشید که ویتامین هایی که در یک قرص وجود دارد به خوبی ویتامین هایی که به طور طبیعی در غذاهای تازه وجود دارند جذب بدن نمی شوند.
نظر شما