به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایژن اچ اچ ام، در سال 2001، پروژه بانکداری پزشکی HIMSS یک استراتژی فناوری اطلاعات سلامت (IT) را ترسیم کرد که پلتفرم های بانکی و مراقبت های بهداشتی را برای ایجاد سیستم های بین سازمانی جدید که هزینه های اداری در مراقبت های بهداشتی را ساده می کند، به هم مرتبط می کند. به عنوان مثال، یک سیستم بهداشت و درمان مشهور جهانی برنامه «بانکداری پزشکی» را اجرا کرد که پردازش چهار میلیون پرداخت را از کاغذی به الکترونیکی تبدیل کرد؛ صرفه جویی در هزینه سالانه را می توان با ضرب حجم در دو یا 8 میلیون دلار در سال تخمین زد.

بیشتر بخوانید : فردابانک ، نئوبانک هوشمند

در حالی که این رویه تجاری هنوز در مراحل ابتدایی خود است ایده ارتباط تنگاتنگ‌ بین بانکداری و فناوری اطلاعات سلامت زمینه‌های جدیدی از تفکر را ایجاد کرده است. این حوزه‌ها را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:

• (1) فناوری‌های مدیریتی مراقبت‌های بهداشتی یکپارچه
• (2) درگاه‌های «سلامت-ثروت» که مصرف‌کنندگان می‌توانند از آنها برای مدیریت هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی استفاده کنند
• (3) هویت دیجیتال مدیریت شده توسط بانک و صداقت برای مراقبت های بهداشتی اگرچه متمایز هستند، اما این سه قابلیت نوظهور با هم همپوشانی دارند و ممکن است در آینده شبکه مالی مراقبت های بهداشتی ما را برجسته کنند. این مقاله تنها بر حوزه سوم تمرکز خواهد کرد؛ استفاده از فناوری‌های بانکی برای «تضمین هویت» که عموماً به عنوان «کلید دیجیتال» نامیده می‌شود.

به نظر می رسد که شناخت عینی ایده های بانکداری پزشکی در حال افزایش است. در اوایل ژانویه 2012، شش سردبیر American Banker در بازار ایالات متحده جستجو کردند تا «بزرگترین ایده‌ها» در بانکداری را بیابند. ایجاد پورتال «سلامتی-ثروت» در این فهرست رتبه اول را به خود اختصاص داد.

همانطور که دنیای ما دیجیتالی می شود، نیاز به مدیریت هویت نیز یک نیاز اساسی شده است و این نه تنها در کشورهای جهان اول، بلکه در مناطق در حال توسعه که تامین مالی تلفن همراه در حال نفوذ قوی است (مانند mPesa ) صادق است. مطالعه ای توسط Unisys نشان داد که در بین مصرف کنندگان، قابل اعتمادترین مکان برای مدیریت هویت دیجیتال، بانک تجاری است. در دنیای دیجیتال، مصرف‌کنندگان «کاراکترهای» دیجیتالی هستند که ممکن است همان چیزی باشند که می‌گویند یا نباشند. برای بانک هایی که دوباره سبد خدمات را تصور می کنند، یک مسیر محصول در حال ظهور است که آنها را در یک زنجیره ارزش مدیریت هویت قرار می دهد.

یکی از جنبه های کلید دیجیتال بانک محور، در پیشگیری از سرقت هویت پزشکی نهفته است. اعداد و ارقام دلهره آور هستند و معادل یک زنگ بیدارباش جهانی است. مجمع جهانی حریم خصوصی در سال 2006 اعلام کرد که سرقت هویت پزشکی سریعترین شکل سرقت هویت است. در سال 2010، بیش از 1.4 میلیون نفر قربانی سرقت هویت پزشکی شدند و میانگین هزینه حل و فصل پرونده آنها تقریباً 20 هزار دلار آمریکا بود. بیش از نیمی از این افراد گزارش می دهند که برای بازگرداندن پوشش درمانی خود مجبور به پرداخت هزینه پوششهای پزشکی هستند که دریافت نکرده اند.

با این حال پیامدهای مالی سرقت هویت پزشکی بدترین بخش نیست. مقامات پیشنهاد می کنند که پرونده بهداشتی آسیب دیده می تواند منجر به موقعیت های خطرناک شود. اتکا به یک پرونده پزشکی را تصور کنید که در آن گروه خونی تغییر کرده است یا سابقه درمان با روش های بد به دست آمده مجرم آمیخته شده است. اینجاست که «یکپارچگی» شناسه دیجیتال کاملا نمایان می شود. هویت و یکپارچگی بیمار ارتباط ناگسستنی دارند و اگر هویت‌های دیجیتالی تحت مدیریت بانک در آینده ما وجود داشته باشد، به این ترتیب بانک‌ها می‌توانند در نوعی از یکپارچگی سوابق نیز دخیل باشند.

چگونه از هویت پزشکی خود در دنیای دیجیتال محافظت خواهیم کرد؟

بسیاری فناوری اطلاعات بانکی و سلامت را از هم جدا می دانند. اما حوزه بانکداری پزشکی نوآوری های بین صنعتی را به همراه دارد که خطوط را محو می کند. آیا می توان با استفاده از برنامه های دقیق تنظیم شده توسط بانک ها به هویت و صداقت بیمار پرداخت؟ آیا بانک ها می توانند کلیدهای دیجیتالی را برای مراقبت های بهداشتی ارائه دهند؟

از این زاویه چندین دلیل خوب برای در نظر گرفتن قوی فناوری بانکداری برای مراقبت های بهداشتی وجود دارد. در اینجا فقط سه موردرا بررسی می کنیم:

مسابقه تسلیحاتی سرقت هویت

با پیشرفت فناوری اطلاعات سلامت الکترونیک، نیاز به درک کامل هزینه پنهان اما قابل توجه برای خصوصی نگه داشتن هویت پزشکی وجود دارد. در نظر بگیرید که صنعت بانکداری در یک «مسابقه تسلیحاتی سرقت هویت» با جنایتکاران، افراد و سندیکاهای جرایم سازمان‌یافته که تلاش می‌کنند 24 ساعت شبانه روز و 365 روز سال از سیستم غارت کنند، گرفتار شده است. پرداختن به این تهدید مستمر، مستلزم سرمایه گذاری قابل توجه، مشارکت قوی ذینفعان در میان رقبا و مقامات و تفکر آینده نگر است، به طوری که تهدیدهای نوظهور قبل از اینکه واقعاً به واقعیت تبدیل شوند، راه هایی را در افق متصور می شوند. هیچ قابلیت مقایسه ای در سیستم مراقبت های بهداشتی وجود ندارد که از این منبع بانکی تقلید کند. ممکن است بپرسیم که آیا نیاز به اختراع مجدد آن برای مراقبت های بهداشتی داریم.

به عنوان مثال، دولت اوباما در ایالات متحده یک طرح جدید امنیت سایبری را برای حفاظت از منافع ملی اعلام کرد. با حرکت تجارت از مبادله پول کاغذی به انتقال دیجیتال، مدیریت هویت و دسترسی اهمیت بیشتری پیدا می کند. با رشد سرقت هویت پزشکی، فناوری‌های جدید اکنون در سیستم‌های مالی برای مقابله با سرقت هویت مالی تعبیه شده‌اند و در حال حاضر در سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی، به ویژه در کانال‌های پرداخت، پخش شده‌اند. منطقی است که از آنجایی که بهترین شیوه ها در مدیریت هویت در بانکداری بسیار تکامل یافته است و پول ما را ایمن نگه می دارد، همین تکنولوژی میتواند به حفظ هویت پزشکی افراد هم کمک کند.

نوآوری در پردازش پرداخت

حوزه ای که مدیریت هویت و دسترسی را در بانکداری و مراقبت های بهداشتی گرد هم می آورد، مدیریت پول نقد است. همگرایی بانکداری و فناوری اطلاعات سلامت بر امور مالی شرکت، کار و فرد تأثیر می گذارد.

در نظر بگیرید که در مراقبت های بهداشتی، پردازش پرداخت ها بسیار بیشتر از انتقال وجوه بین سهامداران مراقبت های بهداشتی درگیر است. همراه این وجوه شرح مفصلی است که پرداخت برای چه چیزی انجام می شود و بسیاری از موارد جزئی، پرداخت شده یا اصلاً پرداخت نشده است. این اطلاعات به شرکت کمک می کند تا بازپرداخت را بهینه کند. پزشکی که سعی می کند حقوق بگیرد و بیماری که می خواهد بداند سهم او از صورت حساب چقدر است و آیا دقیق محاسبه شده است، را در نظر بگیرید.

این داده ها همچنین به صورت جداگانه قابل شناسایی و بسیار محرمانه هستند و شرح خط به خط هر درمان پزشکی و هزینه مربوط به آن را ارائه می دهند. هنگام استفاده از سیستم‌های بانکی برای مدیریت پرداخت‌هایی که دارای «توضیحات مزایا» هستند که از طریق یک جعبه قفل می‌شوند (همانطور که بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز بزرگ انجام می‌دهند)، این داده‌ها از مرزهای ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی عبور کرده و وارد سیستم بانکی می‌شوند. به همین دلیل است که بانک‌هایی که این نوع خدمات را ارائه می‌کنند تحت تأثیر قوانین حفاظت از داده‌های سلامت در ایالات متحده آمریکا، مانند HIPAA، و همچنین قوانین سایر کشورها قرار می‌گیرند.

بدیهی است که در بانکداری پزشکی، تکامل قوانین حفاظت از داده های سلامت، ارتباط تنگاتنگ تری بین بانکداری و فناوری اطلاعات سلامت را ضروری می کند. این به این دلیل است که بازار بی‌وقفه بهترین شیوه‌ها را برای بهینه‌سازی کارایی هدایت می‌کند، اما دستیابی به این کارایی نیازمند هم‌گرایی فناوری اطلاعات بین سیستم‌های فناوری اطلاعات بانکی و سلامت است. به همین دلیل، مقررات انطباق در مراقبت های بهداشتی (HIPAA، HITECH) و بانکداری (GLB، FACTA، PCI) در حوزه پرداخت همگرا هستند. در حالی که راه‌های دیگری برای انتقال داده‌های حواله وجود دارد(مانند اتاق‌های تسویه داده‌های سلامت) در نهایت حواله باید به پرداخت مرتبط شود. این وظیفه ای است که بانک به طور منحصر به فردی برای انجام آن موقعیت دارد. پس از همه، بانک ها در حال پردازش پرداخت ها هستند.

تکامل محصول آشکار به نظر می رسد. بانک‌هایی که این داده‌ها به تدریج از طریق آن‌ها حرکت می‌کنند، پلتفرم‌هایی را فراهم می‌کنند که به مشتریان خود کمک می‌کنند تا داده‌ها را پردازش کنند، چه از طریق پلتفرم‌های مدیریت پول نقد برای شرکت که جریان کار را ساده‌سازی می‌کند، یا از طریق پلتفرم‌های بانکداری آنلاین که داده‌های تقریباً بلادرنگ را در اختیار افراد قرار می‌دهند. آنها می توانند هزینه های مراقبت های بهداشتی خود را مدیریت کنند(همه آنها فوراً قابل انتقال به یک دستگاه تلفن همراه هستند) واضح است که دسترسی به این جریان داده با استفاده از هویت بانکی و مکانیزم مدیریت دسترسی کنترل می شود. منطقی است که از آنجایی که بانک ها به شدت در این زمینه سرمایه گذاری می کنند، از جمله توسعه نوپای «شناسه های اشخاص حقوقی»، ذینفعان مراقبت های بهداشتی نیازی به اختراع مجدد مسیر و روشی ندارند.

تصور کنید مصرف‌کننده‌ای که یک حساب بانکی ایجاد می‌کند، یک کلید دیجیتال مادام العمر برای مجوز دسترسی به سوابق مالی و سلامت شخصی به او اختصاص داده می‌شود. این کلید همچنین می‌تواند در شبکه‌های مراقبت‌های بهداشتی قابل استفاده برای جمع‌بندی دقیق سوابق الکترونیکی در نقطه درخواست (آنلاین، کشیدن کارت و غیره) مستقر شود.

بله، گفتن این کار بسیار آسان‌تر از انجام آن است، اما نقطه تأمل یکسان است؛ آیا ذینفعان سلامت باید جامعه بانکی را برای جزء کلیدی دیجیتال درگیر کنند یا این قابلیت را دوباره توسعه دهند؟ آیا یک تلاش جداگانه همان امنیت یا بهتر از آنچه در بانکداری می یابیم را به همراه خواهد داشت؟ اگر بتوانیم این حوزه را دور بزنیم و توجه جمعی خود را به سایر وظایف دشوار برای ایجاد شبکه‌های داده سلامت قابل اجرا معطوف کنیم، چه می شود؟

تعامل با مصرف کننده

بانک ها رویکردی چند جانبه برای انتقال افراد از کاربران عادی به آفلاین، سپس بانکداری آنلاین و اکنون، بانکداری تلفن همراه ایجاد کرده اند. آنها افراد «بدون بانک» را هدف قرار می دهند، مانند مراقبت های بهداشتی، «فقدان خدمات» (کسانی که بیمه نیستند یا بیمه نشده اند که از راه می افتند). انجام این کار آنقدرها هم که گمان می رود آسان نیست.

انتقال مصرف کنندگان از آنچه امروز احساس راحتی می کند به سمت فناوری های جدید هزینه های تجاری دارد. به عنوان مثال، شکاف های نسلی در استفاده از فناوری وجود دارد. برخی ترجیح می دهند برای صحبت با یک فرد زنده به شعبه بانک مراجعه کنند. برخی دیگر دستگاه خودپرداز را ترجیح می دهند. دیگران خدمات آنلاین را ترجیح می دهند یا از تلفن همراه استفاده می کنند. بازاریابی هدفمند و تقسیم بندی مصرف کننده برای تغییر رفتار مصرف کننده حیاتی است. مادربزرگ دوست دارد چک از طریق پست بفرستد، در حالی که نوجوان iPad خود را ترجیح می دهد. همچنین موانع زبانی وجود دارد که باید برطرف شود تا مصرف کنندگان به زبان خودشان آموزش ببینند. هنجارهای حساس فرهنگی باید به رسمیت شناخته شوند. این تقسیم بندی همچنان ادامه دارد.

بانک ها این قابلیت را در مدل های تجاری خود گنجانده اند. آیا ذینفعان مراقبت های بهداشتی نیز همین کار را خواهند کرد؟ آیا اضافه کردن یک دسته خدمات جدید در بانکداری آنلاین آسان تر نخواهد بود .آیا ذینفعان مراقبت های بهداشتی می توانند برای تغییر رفتار مصرف کننده با توجه به اولویت های دیگر، مانند تعالی بالینی، هزینه پرداخت کنند؟

البته، قبل از اینکه بتوانیم به طور واقع بینانه در مسیر یک خانه دیجیتال برای سوابق پزشکی قدم برداریم، تجربه کاربر باید قوی تر شود. سوابق بهداشتی واقع در سیستم‌های متفاوت باید با هم جمع شوند و در قالبی جذاب و کاربردی ارائه شوند. تا این مرحله، برخی می گویند که یک سیستم گسترده و قابل همکاری ممکن است هرگز اتفاق نیفتد و مصرف کنندگان صرفاً باید یک پرونده سلامت شخصی را خریداری کرده و آن را به صورت دستی یا در صورت وجود از طریق ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود به صورت الکترونیکی بارگیری کنند. ایده خوبی است که ادغام با یک بانک تجاری، چه به صورت خود مدیریتی، چه از طریق یک شبکه تعاملی یا هر دو انجام شود. وجوه از «خانه دیجیتال پزشکی» می‌تواند به یک حساب پس‌انداز منتقل شود، زیرا مصرف‌کنندگان یاد می‌گیرند از حقوق قانونی جدید پیرامون دارایی‌هایی که همیشه داشته‌اند، اما با کنترل بسیار کم، استفاده کنند.

نتیجه چیست؟

با نگاهی از دریچه بانکداری پزشکی، به راحتی می توان وضعیت آینده ای را متصور شد که بانک ها راه حل های تضمین هویت را ارائه می دهند.

اگر «هویت پول جدید است» و بانک سیستم‌ها به ادغام فن‌آوری‌هایی که به ذینفعان سلامت کمک می‌کند تا هزینه‌های عملیاتی را کاهش دهند، ادامه می‌دهند، به نظر می‌رسد که نقطه همگرایی مشترک فناوری اطلاعات استفاده از «موتورهای» مدیریت هویت بانک برای مراقبت‌های بهداشتی اجتناب‌ناپذیر است.

رهبری مراقبت های بهداشتی باید به طور فعال بانک ها را وارد گفتگوی تضمین هویت کند و قویاً استفاده از سیستم های موجود را برای رفع این نیاز حیاتی در نظر بگیرد.