به گزارش سلامت نیوز بسیاری از توله های حیات وحش، هنگامی که از سوی انسان لمس می شوند چون بوی انسان را می گیرند دیگر از سوی مادرشان پذیرفته نمی شوند. همچنین برخی ترددکنندگان و نیز حاشیه نشینان زیستگاه های حیات وحش و جنگل ها و دشت ها، با هدف کمک به آنها، هنگامی که توله های آنها را تنها می یابند آنها را گرفته، از طبیعت جدا می کنند و تحویل محیط بان ها می دهند؛ این در حالی است که عموما مادر توله ها برای یافتن غذا به نقطه ای دیگر رفته و به زودی بازمی گردد. بر این اساس ضرورت آموزش به جوامع محلی درباره خطر دست زدن به بچه های حیات وحش و حذف آنها برای همیشه از طبیعت به شدت احساس می شود.

این اتفاق در هفته ای که گذشت در "پارک ملی توران" که یکی از زیستگاه های اصلی آخرین بازماندگان یوزپلنگ آسیایی است افتاد. چوپانی در حین عبور، با دو توله یوز روبه رو شد که به قصد کمک آنها را گرفته و به محیط زیست، تحویل داد. این در حالی است که اگر او به توله ها دست نمی زد یقینا چندی بعد مادرشان که احتمالا برای تهیه غذا رفته بود بازگشته و به طور طبیعی روند نگداری و زندگی آنها طی می شد.

اکنون حسن اکبری معاون محیط زیست طبیعی سازمان خبر داده که به دلیل سردی هوا، امکان رهاسازی این توله های کوچک وجود ندارد و آنها به پاسگاه محیط بانی منتقل شده اند؛ چرا که سن شان کمتر از یک ماه است و امکان زندگی بدون مادر و یا پشتیبان را ندارند.

او گفته است که بلافاصله تیم کارشناسی و فنی از سازمان مرکزی و اداره کل سمنان به محل اعزام شده اند و تلاش برای اطلاع از وضعیت مادر و حتی الامکان بازگرداندن توله ها به زیستگاه انجام پذیرفت؛ لیکن با توجه به سرد بودن هوا، سن پایین توله ها و سایر شرایط موجود، به منظور حفظ جان آنها، حدود نیمه شب گذشته به پاسگاه محیط بانی منتقل شدند. نکته قابل تأمل اینکه در طبیعت توران، زایمان یوزپلنگ غالبا در اوایل بهار انجام می شود؛ زیرا دمای هوا و سایر شرایط طبیعی برای رشد و نمو توله ها مناسب است؛ اما زایمان یوز در نیمه دوم پاییز در طبیعت توران پدیده ای نادر بوده و احتمال بقای توله ها را در طبیعت بسیار دشوار می کند.

آموزش جوامع محلی و حاشیه نشینان جنگل ها و تالاب ها و دشت ها که زیستگاه اصلی حیات وحش است می تواند از بروز چنین رخدادهایی که آخرین بازمانده های یوزپلنگ آسیایی و دیگر حیوانات در معرض خطر انقراض یا حمایت شده را به خطر می اندازد جلوگیری کرده و باعث برهم خوردن زندگی طبیعی حیات وحش نشود.

اگر به جای صرف بودجه های میلیاردی برای طرح هایی مانند "طرح تکثیر در اسارت یوز ایرانی" و مانند آن، بخشی از این ارقام به آموزش جوامع محلی اهتصاص یابد نتایج به مراتب مطلوب تری برای محیط زیست و حیات وحش دامن خواهد زد.