به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی، پیش‌تر، فعالان محیط زیست با اظهار تاسف از بی‌تفاوتی مسئولان منابع طبیعی در خصوص قطع درختان بانکول، گفته بودند که «شرکت گاز ایلام، جنگل‌های منطقه کوهستان بانکول از طرف شهرستان «چرداول» به طرف «ایوان» را قلع و قمع و برای ساخت کارگاه جنگل را صاف کرده و صدها درخت بلوط را قربانی کرده است.» آقای صادقی روند نابودی جنگل‌های بلوط ایلام را «ژینوساید جنگل‌های بلوط ایلام» می‌داند؛ ژینوساید یعنی نسل‌کشی. او در متنی که در اختیار «آرمان‌ملی»، قرار داده اینطور گفته:
«ما مردم ایران و به صورت اخص ما مردم ایلام، برای اعاده و اخذ حقوق مشروع و بدیهی خود، با مشکلات عدیده‌ای مواجهیم.تا جایی که زمانی به خود می‌آییم و می‌بینیم که گاهی دفاع از حقوق و اعتراض به مطالبات، غیر مقدور شده است و از آن جایی که انسان‌ها اغلب از ماهیتی آزادی‌خواه و مطالبه‌گر برخوردارند و حواس تعاون و همیاری و به میزان زیست خصوصی نیاز به زیست عمومی و سرنوشت اجتماعی دارند لاجرم در جست‌وجوی مفری برای این همه انرژی نهفته نوعدوستی‌اند در نهایت، راهی جز صیانت از طبیعت و حامی‌گری از حیوانات برایشان ممکن نیست که متأسفانه در این مورد هم برخی مسئولین تحمل این صیانت از طبیعت و حامی‌گری از حیوانات نداشته و آن را برنمی‌تابند.»
مدیر دپارتمان بین‌المللی ویراستاری ایران، ادامه داده: «نمی‌توان به این نکته اشاره نکرد که به درستی کسانی که به صیانت از طبیعت روی آورده‌اند سرشار از حواس دموکراتیک و سرشار از حواس مطالبه‌گری و منبع و سرچشمه آزادی خواهی‌اند. از جهتی، ما باید بدانیم که صیانت از طبیعت و حیوان، نوعی قهرمانی و پهلوانی و سرشار از تمام عطوفت‌های انسانی و سرشار از دانستگی و اراده و آزادی‌خواهی است.»
صادقی به سال‌های اخیر اشاره می‌کند و اینکه «گروه‌های خودجوش مردمی استان با محوریت مردم کارزان 5 بار به صورت گروهی و عملی برای نجات درختان بانکول از بیماری لورانتوس اقدام کرده‌اند اما جالب اینکه پاداش ما اکنون به بهانه ایجاد پالایشگاه نفت به تخریب و ویرانی غیرقابل تحمل در ژینوساید طبیعت پرداخته‌اند و بلدوزر یا ماشین کشتار، صدها و هزاران اصله درخت بلوط را که غالبا عمری بیش از هزار ساله داشته از ریشه بر کنده است و موجب غافلگیری گروه‌های طبیعت‌گرا شده است که کمپین نجات درختان بانکول با ابتکار مردم و با همیاری بزرگانی مثل کلیه بزرگان و آزادگان استان تلاش می‌کند که جلوی این تراژدی را بگیرند و ما نیز به سهم خود در تلاش برای نجات بانکول لحظه‌ای درنگ نمی‌کنیم.»
از رخداد یک تراژدی جلوگیری کنید
امین محمدی، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در آن به «نابودی شاخسار بلوط در بانکول»، اشاره کرده، اینطور نوشته است: روزی روزگاری عروس زاگرس نام داشت، غنی‌ترین و بکرترین جنگل‌های بلوط کشور در پهنه جغرافیایی استان ایلام بود و اصالت مردمان این دیار را با بلوط شناخته و این درختان هویت مردم ایلام بودند... همه چیز با فاصله گرفتن بشر از رفتارهای منطقی و انسانی و البته استاندارد تغییر کرد.
فرهنگ غنی ما درباره حفظ و نگه‌داشت جنگل‌ها روز به روز ضعیف‌تر شده و مشکلات رفاهی و اقتصادی جامعه همه را از اولویت پاسداشت جنگل‌ها دور نگه داشته است، تغییرات اقلیمی و بارندگی‌های ضعیف زادآوری بلوط را متوقف کرده و همه این مسائل و امثالهم خبر از مرگ تدریجی جنگل‌های زاگرس می‌دهد... اما آفت اصلی که مرگ جنگل‌های بانکول را تراژیک کرده و جلو انداخته است تخریب جنگل و درختان هزارساله بلوط برای برخی ساخت و سازها و ایجاد سایت استخراج گاز از منطقه است...
مخالف توسعه و برداشت نفت و گاز از استان نیستیم، هرچند مردم ایلام از این ثروت بی‌بهره بوده و به هر حال قدرت متوقف کردن این برداشت‌ها را نداریم، اما آن مسئولی که می‌تواند از تخریب جنگل جلوگیری کرده و برای اینکه وزارت نفت و شرکت‌های نورچشمی که پیمان گرفته‌اند کمتر هزینه کنند بیش‌ترین تخریب را تحمیل می‌کند...
علم پیشرفت کرده و در مستندهای علمی مشاهده می‌کنیم که وقتی قرار است یک پروژه تحت هر عنوانی در دل جنگل اجرا شود چه تمهیداتی اندیشیده می‌شود که جنگل و طبیعت خسارت نبیند، فرق بین مسئولین آنها که اولویتشان حفظ جنگل‌هاست و مسئولین ما چیست؟
حال بانکول و درختان کهنسال این منطقه و محیط زیست جانوری آنجا به هیچ وجه مناسب نبوده و اگر فرد دلسوزی به موقع ورود نکند باید فاتحه جاهای بانکول را برای همیشه تلاوت کرد، امام جمعه ایلام در این سال‌ها نشان داده دلسوزتر از دیگران هوای جنگل را دارد باید به این مهم ورود کرده و اجازه تخریب بیش از پیش بانکول را ندهد...
وقتی سکوت پله ترقی می‌شود
محمدی، از زاویه دیگری به نابودی بانکول و انفعال منابع طبیعی استان، نگاه کرده و نوشتار خود را اینگونه ادامه داده است: بانکول جزو بکرترین مناطق جنگلی استان ایلام بوده و درختان بلوط این قطعه از بهشت زاگرس بیش از 500 سال سن دارند، یعنی مادر طبیعت چند صد سال زحمت کشیده و یک جنگل را پرورش داده تا یک شبه و در سایه سکوت متولیان امر برای کشیدن شیره زمین و تبدیل آن به پول نابود گردد... کسی مخالف بهره‌برداری از سفره‌های زیرزمینی نفت و گاز نبوده و اگر هم مخالف باشیم کاری از دستمان بر نمی‌آمد، اما نیک می‌دانیم که در چنین مواقعی برای اینکه جنگل و محیط زیست کمترین آسیب را ببیند راهکارهایی وجود دارد که با استفاده از آنها می‌توان هم استخراج را انجام داد و هم از نابودی طبیعت جلوگیری کرد...
اما این راهکارها و پیاده کردن آنها مستلزم چند عنصر اصلی است، ابتدا باید متولیان امر و تصمیم‌گیران منطقی تصمیم گیری کرده و حفظ پهنه‌های طبیعی و محیط زیست را در اولویت قرار دهند، اختصاص اعتبار لازم جهت عملی کردن راهکار جلوگیری از آسیب بیشتر هم فاکتور دیگری است که باید لحاظ شده و مد نظر کسانی که قرار است ثروت زیرزمینی نفت و گاز را استخراج کنند قرار گیرد، بدون شک اگر عزم جدی پشت کار باشد و خطرات تخریب محیط زیست جدی گرفته شود می‌توان از نابودی بیشتر طبیعت بانکول جلوگیری کرد ...
ولی در کمال تاسف کسی توجهی به حفظ محیط زیست و عرصه‌های جنگلی نمی‌کند، مدیرکل منابع طبیعی استان که وظیفه اصلی وی حراست از جنگل‌هاست در جریان تخریب بلوط‌های بانکول انفعال نشان داده و حتی حاضر نشده با فعالان محیط زیست دیدار کرده و دغدغه‌های آنها را انتقال دهد...
ریاست سازمان محیط زیست کشور روز گذشته عنوان داشت که وضعیت محیط زیست در ایران از هشدار و بحران عبور کرده و وارد فاز نابودی مطلق شده است، ولی با این وجود آنها که در مکیدن ثروت‌های زیرزمینی حرص دارند اصلا متوجه نیستند که وقتی محیط زیستی برای زندگی وجود نداشته باشد اصولا پول و ثروت هیچ ارزشی ندارد... مجددا عنوان می‌کنیم که می‌شود هم پروسه استخراج نفت و گاز از سفره‌های زیرزمینی را ادامه داد و هم از تخریب جنگل‌ها و طبیعت با وضع موجود جلوگیری کرد، اگر از تجربیات و دانش اهل فن استفاده شود و آنها را پای کار آورد می‌شود درصد تخریب جنگل را تا حد زیادی کاهش داد... متأسفانه هیچ کدام از پروژه‌های صنعتی اجرا شده در استان پیوست زیست محیطی استاندارد ندارند، تصمیم گیران در طول چند دهه اخیر هیچگاه بیشتر از دو تا سه سال را پیش بینی نکرده و آینده صنعت و حیات انسان در مناطق مختلفی از استان را در تضاد با یکدیگر قرار داده‌اند... فعالان محیط زیست در استان و حتی کشور تمام قد پای کار آمده و در تلاش هستند از تخریب بیشتر طبیعت بانکول و دیگر عرصه‌های طبیعی استان جلوگیری نمایند، در این راستا کارزاری را جهت جمع‌آوری امضا در حمایت از پروسه نجات بانکول با آدرس (https: //www. karzar. net/65949) تشکیل داده‌اند که از دلسوزان جنگل و طبیعت تقاضا داریم از این کارزار حمایت نمایند...
مرثیه‌ای برای بانکول
مهدی نورمحمدی، مستند ساز و فعال زیست محیطی هم مرثیه‌ای برای بانکول، سروده با این مضمون: نمی‌دانم بانکول چندمین کوهی است که در ایران قربانی توسعه شتاب زده می‌شود توسعه‌ای که تا کنون سود آن به جیب مردمان این دیار نرفته است!
مدتی است که طرح‌های شتاب زده نفت و گاز اکوسیستم استان ایلام را نشانه گرفته است!
استانی که مساحت آن به اندازه کشور کویت است و منابع گاز آن بیشتر از کویت!
استان ایلام با یازده درصد از منابع گاز کشور بعد از عسلویه دومین منابع گاز ایران را دارد و ایران نیز دومین منابع گاز جهان را در اختیار دارد!
ایلام با وجود پالایشگاه، پتروشیمی، خطوط انتقال و منابع عظیم نفت و گاز از جمله استان‌های کمتر توسعه یافته ایران است!
بیشتر افراد، ایلام را با طبیعت بکر و زیبایش می‌شناسند همان طبیعتی که امروز قربانی منابع نفت و گاز شده است!
جنگل‌های بکر بانکول نیز مدتی است ماوای بولدوزرهای این شرکت‌هاست!
در سال‌های قبل چندین جاده مختلف در کوه بانکول و مانشت برای خطوط انتقال گاز احداث شد و حالا هم در حال احداث جاده‌هایی با عرض بیش از 14 متر در میان جنگل‌های بلوط هستند. جاده‌هایی که تاکنون برای احداث آنها صدها درخت کهنسال بلوط و بنه و گونه‌های همراه قطع شده است!
عرض بسیار زیاد جاده‌های احداث شده در کوه بانکول این مطلب را به ما یادآوری می‌کند که قرار است فعالیت‌های زیادی در این کوه انجام شود!
با دیدن تجهیزات موجود در کوه بانکول حس ناامیدی عجیبی در وجود هر دوستدار طبیعتی شکل می‌گیرد!
ناامیدی برای تلاش و حفظ طبیعت!
ناامیدی برای از بین رفتن جنگل‌های بلوط و صدها گونه گیاهی و جانوری آن!
ناامیدی برای از بین رفتن منابع آب شهرستان‌های ایوان، سیروان و چرداول!
و ناامیدی برای از دست دادن همه زیبایی‌های این سرزمین!
نظر شما