به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایلنا، بعد از سال 93 که با کلید خوردن طرح تحول سلامت، تعرفه‌های درمان شروع به رشد کرد، پرداخت از جیب بیمه شدگان نیز افزایش یافت. پرداخت هزینه از جیب برای درمان، برای بازنشسته‌ای که با حداقل حقوق زندگی می‌کند، کار دشواری است و به گفته سیداحمد حسینی فعال صنفی بازنشستگان کارگری اهواز اصلاً عادلانه نیست.

"چرا عادلانه نیست"؛ دلیل آن به چارچوب بندی نظام درمان در قانون تامین اجتماعی برمی‌گردد؛ اگر از قانون الزام تامین اجتماعی و لزوم ارائه رایگان خدمات درمانی بگذریم، "نُه/ بیست و هفتم" از حق بیمه پرداختی ماهانه هر کارگر شاغل، به صندوق درمان تامین اجتماعی می‌رود؛ بنابراین یک کارگر در طول سی سال اشتغال هر ماه حدود یک سوم حق بیمه خود را در صندوق درمان ذخیره می‌کند و بعد از بازنشستگی نیز هر ماه دو درصد سهم درمان می‌پردازد.
حسینی می‌گوید: علیرغم این پرداخت‌های هنگفت، بازهم برای درمان، پرداخت از جیب داریم که ناچاراً باید سراغ بیمه تکمیلی برویم و این اصلاً عادلانه نیست.

وی اضافه می‌کند: مدیریت صندوق درمان تامین اجتماعی باید تغییر کند؛ نمایندگانِ مالکان اصلی صندوق درمان و به طور مشخص بازنشستگان بایستی بر صندوق درمان و نحوه هزینه کرد منابع آن نظارت داشته باشند؛ اگر منابع صندوق درمان به درستی برای ارائه خدمات درمانی صرف شود، نه نیاز به بیمه تکمیلی داریم و نه پرداخت از جیب.

به گفته این بازنشسته کارگری، مدیران سازمان و به طور مشخص مدیرکل بخش درمان این صندوق، هیچ زمان گزارش شفاف و روشنی از هزینه کرد منابع درمانی منتشر نکرده‌اند.در طول دهه‌های گذشته چقدر از منابع صندوق درمان صرف ساخت مراکز ملکی شده، چقدر تجهیزات درمانی خریده‌اند و چه میزان از آن برای خرید خدمات درمانی در بخش‌های دولتی و خصوصی مصرف شده؛ هیچ کدام از اینها را نمی‌دانیم.

حسینی در پایان تاکید می‌کند: تا زمانی که مشارکت بیمه شدگان در امور صندوق و به طور مشخص صندوق درمان تامین اجتماعی به رسمیت شناخته نشود، اوضاع تغییر نخواهد کرد. ما بیمه شدگان که سی سال نُه/بیست و هفتمِ حق بیمه خود را برای درمان زمان بازنشستگی پس‌انداز کرده‌ایم، امروز نمی‌دانیم این پس اندازهای انبوه کجا رفته و چرا باید پول اضافه برای بیمه تکمیلی بدهیم و بازهم هزینه درمان و رادیولوژی و خدمات آزمایشگاهی را از جیب بپردازیم!