به گزارش سلامت نیوز، نرگس خانعلی زاده در یادداشتی درضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات نوشت: در بیشتر خاطرات بچگی‌مان، آبله‌مرغان هم یک جای ویژه‌ای برای خودش باز کرده است؛ آبله‌مرغانی که گاهی در روزهای امتحانات و گاهی در اوج گرما به سراغمان آمده بود.
بعضی‌ها در یک موج گیر افتاده بودند و می‌دانستند که از چه کسی و کسانی گرفته‌اند و بعضی دیگر، متعجب بودند که آخر آبله مرغان از کجا پیدایش شد؟ ولی ته همه این حدس و گمان‌ها، سختی‌ها، خارش‌ها و خانه ماندن‌ها، یک خدا را شکری نهفته بود که چه بهتر که در روزهای کودکی و نوجوانی به آن مبتلا شدیم و الا درگیر شدن به آبله مرغان در روزهای بزرگسالی، هم نامش فرق دارد و هم شدتش! حالا از آن روزها، تنها چند لک کمرنگ روی بدن‌مان مانده است
یادگاری ست از روزهای آبله‌مرغان کودکی؛ بیماری‌ای که اگر در همان روزها دچارش نمی‌شدیم، در روزهای بزرگسالی، کارمان به مراتب سخت‌تر بود؛ چنانکه این روزها بسیاری از افراد در حال دست و پنجه نرم کردن با زونا هستند؛ زونایی که همان آبله است که در سنین بالاتر، تغییر نام می‌دهد!
بهار و اواخر تابستان، شایع‌ترین فصل بروز بیماری آبله‌مرغان است! بیماری‌ای که البته کوچک و بزرگ نمی‌شناسد و کافی است که در منطقه خطر قرار بگیری و پیش از آن هم سابقه ابتلا نداشته باشی! آن‌وقت است که گرفتارش خواهی شد!
ظاهر ماجرا این است که همه آبله مرغان را نوعی بیماری مخصوص به کودکان تلقی می‌کنند، در صورتی که به صورت مطلق، این گونه نیست! درست است که احتمال شیوع آبله مرغان در کودکان بیشتر از بزرگسالان است و بیشتر، در مقطعی از دوران رشد و سن بلوغ خود، دچار این بیماری می‌شوند اما واقعیت این است که عوارض آبله مرغان در بزرگسالان به مراتب شدیدتر از دوران کودکی است. پس شاید بهتر است که در قدم اول، باور و دانسته‌هایمان نسبت به این بیماری را اصلاح و البته به روز کنیم و بعد از آن، بهترین روش‌های درمانی و رفتاری را در برابر آن به کار ببریم.
آبله مرغان گرفته‌ام؟
احساس خستگی، بی‌اشتهایی و سردرد، از ابتدایی‌ترین علائم این ویروس که به طور عام، بیماری آبله مرغان شناخته می‌شود، است. در واقع از زمانی که به این بیماری مبتلا می‌شویم، دچار این علائم می‌شویم و بعد از دو روز، علائم پوستی ظهور پیدا می‌کنند که ما را از ابتلا به آبله‌مرغان، آگاه می‌کنند. تاول‌های کوچک و خارش‌دار و زائده‌های پوستی، همان علائمی هستند که نشان از آبله مرغان دارند. تاول‌هایی که در هر جایی مانند روی صورت، کف سر، قفسه سینه، کمر، بازوها، لاله گوش، اطراف چشم، پاها، دهان، زبان و… خودنمایی می‌کنند. تجربه نشان داده است که این تاول‌ها و به طور کلی دوره نهفتگی بیماری، بین ۱۰ تا ۲۱ روز ادامه دارد و بعد از آن می‌توانیم ارتباطمان با جامعه را آغاز کنیم.
مسری بودنی این‌چنین!
احتمالاً مادرها تجربه‌های مشترکی از این بیماری دارند! آن‌هایی که به طور ناگهانی تمام دانش‌آموزان مدرسه فرزندشان دچار آبله مرغان و خانه‌نشین شدند. چرا؟ این بیماری با ساده‌ترین راه‌ها از جمله عطسه، سرفه و یا تماس با پوست بیمار، سرایت پیدا می‌کند. حالا تصور کنید در کلاس درسی که بیشتر از سی دانش‌آموز دارد، کاملاً بدیهی است که بچه‌ها یکی پس از دیگری به آبله‌مرغان مبتلا شوند. پس شاید بهتر است به صورت پیش‌فرض، از افرادی که کوچکترین نشانه‌های مسری بودن یک بیماری را دارند، فاصله بگیریم تا در روزهای بعد، جای اما و اگری نمانده باشد. البته تجربه ثابت کرده است که به صورت کلی، کار کردن در مدرسه یا فضاهای نگهداری از کودکان، زندگی با کودکان واکسینه نشده و زیر ۱۲ سال، هم‌نشینی بیش از ۱۵ دقیقه با فرد مبتلا در یک اتاق و یا لمس لباس یا هر شی دیگری که اخیرا توسط فرد آلوده استفاده شده، می‌تواند احتمال ابتلا را بسیار بالا ببرد. در این میان فراموش نکنید که حتی واکسن هم نمی‌تواند فرد را نسبت به بیماری آبله مرغان و به طور صد در صدی مصون نگه دارد؛ بلکه تنها یک‌بار ابتلا به بیماری است که احتمال دوباره آن را تقریبا به صفر می‌رساند.
در جستجوی درمان
در قدم اول باید بدانیم که این بیماری دوره دارد و اجازه سپری شدن دوره درمان را به خودمان بدهیم؛ بعد از آن به سراغ تسکین دردهای ناشی از تاول‌ها برویم. مثلا اینکه از لوسیون و پمادهای ضد باکتری برای روی تاول‌ها استفاده کنیم تا هم درد و خارششان را کمتر کند و هم به مرور زمان آب آن را بکشد و خشک شوند.
البته که مراجعه به پزشک و استفاده از داروهای ضد ویروسی هم یکی دیگر از مرسوم‌ترین راه‌های درمانی این بیماری است. علاوه بر آن، به بیماران مبتلا به آبله مرغان توصیه می‌شود به طور روزانه استحمام کنند و حتما طی ابتلا به این بیماری ناخن‌های خود را کوتاه نگه‌دارند؛ چرا که ممکن است بر اثر خارش زیاد، خراشی در پوست ایجاد شود که این مساله زمینه بروز عفونت ثانویه را بالا می‌برد.
نظر شما