قابل توجه‌ترین تمایز در یک سلول مغزی به نام الیگودندروسیت (oligodendrocyte) بود که گونه‌ای از سلول‌های گلیال است. این سلول به سلول‌های عصبی کمک می‌کند و نقش اساسی در تنظیم فعالیت مغز دارد. هنگامی‌که سلول در معرض استرس مزمن قرار گرفت، کل ساختار و بیان الیگودندروسیت در مردان تغییر کرد و بر تعامل آن با سلول‌های عصبی مجاور تاثیر گذاشت.
در مقابل، الیگودندروسیت‌های ماده هیچ تغییر قابل‌توجهی نشان ندادند که نشان‌دهنده عدم حساسیت آنها به استرس است. از لحاظ تاریخی، درک تفاوت‌های جنسیتی در واکنش به استرس نادرست بوده است، عمدتا به این دلیل که در تحقیقات بیشتر از موش‌های نر استفاده می‌شد و نوسانات هورمونی در زنان یک عامل مخدوش کننده‌ی بالقوه در نظر گرفته می‌شد.
النا بریویو (Elena Brivio) از موسسه ماکس پلانک و نویسنده‌ی اصلی این مقاله گفت: ما تحقیقاتمان را روی ناحیه‌ای از مغز به‌عنوان مرکز پاسخ استرس در پستانداران به‌نام هسته پاراونتریکولار (PVN) هیپوتالاموس متمرکز کردیم. با تعیین توالی مولکول‌های آرآن‌ای در آن بخش از مغز در سطح هر سلول، ما توانستیم پاسخ استرس را در موش‌های نر و ماده در سه محور اصلی دسته‌بندی کنیم؛ اینکه هر نوع سلول در آن بخش از مغز چگونه به استرس واکنش نشان می‌دهد.
اینکه هر نوع سلولی که قبلا در معرض استرس مزمن قرار گرفته، چگونه به تجربه استرس جدید پاسخ می‌دهد و چگونه این پاسخ‌ها بین مردان و زنان متفاوت است. بریویو تاکید می‌کند که حتی اگر یک مطالعه به طور خاص بر تفاوت‌های بین نر و ماده تمرکز نداشته باشد، ضروری است که حیوانات ماده را در تحقیق، به ویژه در علوم اعصاب و علوم رفتاری، بگنجانیم.
این تیم با ارزیابی بیان ژن در بیش از ۳۵ هزار سلول، پاسخ‌های استرسی متمایز بین جنسیت‌ها را مشخص کردند. پروفسور آلون چن در پایان افزود: یافته‌های ما نشان می‌دهد که وقتی صحبت از مشکلات مربوط به سلامت مرتبط با استرس از افسردگی گرفته تا دیابت می‌شود، بسیار مهم است که متغیر جنسیت را در نظر بگیریم، زیرا تاثیر قابل‌توجهی بر نحوه‌ی واکنش سلول‌های مختلف مغز به استرس دارد.
نظر شما