اين فارماكولوژيست آمريكايي، تحقيقات فراواني در زمينه غدد درون ريز انجام داد.وي ، در سال ۱۸۹۷موفق به جداسازي آدرنالين شد.
انسان هنگامي كه بسيار هيجانزده ميشود، غده‌هاي فوق كليوي‌اش ناگهان مقدار زيادي آدرنالين در خون ترشح مي‌كنند.
در بالاي كليه‌ها غده‌هاي فوق كليوي قرار گرفته‌اند اين غده‌ها ماده‌اي ترشح مي‌كنند كه آدرنالين ناميده ميشود.
آدرنالين براي آمادگي بدن در انجام فعاليت‌هاي شديد يا دفاع از خود ترشح ميشود.
آدرنالين سبب افزايش شدت ضربان قلب و كارآيي آن ميشود اين ماده، رگهاي متصل به ماهيچه‌ها را گشاد مي‌كند و علاوه بر آن موجب افرايش غلظت قند در خون ميشود. به اين طريق است كه بدن خود را با شرايط تطبيق مي‌دهد با تاثير آدرنالين ، خون از چهره به ماهيچه‌ها هجوم آورده و به بخش هايي كه ضروري تر است جريان مي‌يابد براي همين است كه هنگام ترس رنگ از رخسارتان مي‌پرد.
ايبل همچنين در ۱۹۲۶نيز موفق به كريستاليزه كردن انسولين شد.
همچنين در چنين روزي در سال " ۱۹۱۴ماكس فرديناند پروتز" بيوشيميدان اتريشي‌الاصل انگليسي به دنياآمد.
پروتز، برنده جايزه نوبل شيمي در سال ۱۹۶۲است. وي اين جايزه را به دليل تعيين ساختار شيميايي هموگلوبين دريافت كرد.
گلبول قرمز شامل پروتئيني به نام "هموگلوبين" است (كه مسوول قرمزي رنگ خون است) و همين هموگلوبين است كه اكسيژن را به بافتهاي مختلف بدن، مغز و ساير ارگانها انتقال مي‌دهد و با انرژي گرفتن آنها خستگي و كسالت از بين مي‌رود،
اما ساخت هموگلوبين در بدن ما نياز به آهن و برخي ويتامينها دارد و در غياب آهن يا كمبود آن به علت ساخته شدن هموگلوبين، تعداد گلبولهاي قرمز كم ميشود (كم خوني) و به علت آنكه در اثر كمبود آهن اين مساله اتفاق افتاده است (كم خوني فقر آهن) و در نهايت به علت عدم انتقال اكسيژن كسالت و بي‌حوصلگي رخ مي‌دهد.
