به گزارش سلامت نیوز، دکتر ناهید کرمی، روانشناس کودک و نوجوان نوشت: استرس ناشی از تنهایی کودکان را می توان با استفاده از انواع تکنیک های اجتماعی و روان شناختی برطرف کرد. در اینجا چند تکنیک و روش برای کمک به کودکان برای مقابله با فشار ناشی از تنهایی توضح داده شده است:

تقویت روابط اجتماعی کودک

برای یک چیز، تقویت روابط اجتماعی به کودک کمک می کند تا با تشویق آنها به تعامل با همسالان و افرادی که علایق مشترک دارند، کمتر احساس تنهایی کند و بیشتر بخشی از جامعه باشد. این ممکن است شامل بهره‌گیری از رویدادهای اجتماعی مانند مهمانی‌ها و جشنواره‌های محلی، انجام ورزش‌های گروهی، و پیوستن به باشگاه‌ها و فعالیت‌های فوق برنامه باشد.

تشویق به مشارکت

تشویق به مشارکت در فعالیت های فوق برنامه: تشویق کودک به شرکت در فعالیت های فوق برنامه که با علایق و مهارت های او همخوانی دارد، مانند ورزش، موسیقی، نقاشی و سایر فعالیت های خلاقانه، می تواند عزت نفس و احساس استقلال او را تقویت کند.

حمایت خانواده

حمایت خانواده: خانواده یک نوجوان ممکن است در مدیریت اضطراب ناشی از تنهایی به آنها کمک کند.

حمایت از کودک ممکن است شامل تبدیل خانه شما به مکانی دلپذیر و صمیمی، درگیر شدن در گفتگوی معنادار با او، توجه به خواسته ها و نگرانی های او و دادن فرصتی به او برای بازی، لذت بردن و احساس ارتباط باشد.

آموزش مهارت های اجتماعی

کودکانی که آموزش مهارت های اجتماعی می بینند، برای معاشرت و مقابله با انزوا مجهزتر خواهند بود. این شامل مهارت هایی مانند حل مسئله، ارتباط بین فردی موثر، تشخیص و ابراز احساسات، و تقویت استعدادهای گفتاری و شنیداری است.

مشاوره روانشناختی

مشاوره روانشناختی: اگر استرس تنهایی کودک تأثیر مخرب عمده ای بر زندگی آنها داشته باشد و آنها را دچار مشکلات روانی شدید کند، مشاوره با روانشناس کودک ممکن است مفید باشد.

نوجوان می تواند با کمک روانشناس یاد بگیرد که چگونه تنش و اضطراب خود را شناسایی و کنترل کند. این می تواند شامل تمرین استراتژی های کاهش استرس، تغییر عادات شناختی، تمرینات تنفس عمیق و فعالیت های آرامش بخش باشد.

ایجاد یک فضای محبت آمیز

ایجاد یک فضای محبت آمیز اولین قدم برای مقابله با استرس ناشی از تنهایی کودکان است. سلامت روان کودک را می توان با ایمان به خانواده، سایر بزرگسالان مهم و حمایت آنها افزایش داد. برای کمک به کودک احساس شنیده شدن و درک شدن، باید هنگام بیان احساسات خود نیز به او توجه زیادی کنید.

در نهایت، کاهش استرس تنهایی کودکان به زمان و تلاش نیاز دارد. برای بچه های خاص، روش ها و استراتژی های دیگر می توانند بهتر عمل کنند. در نتیجه، برای انتخاب تکنیکی توسط روانشناس کودک و نوجوان که برای هر کودک مناسب باشد، مهم است که نیازها و ویژگی های فردی او را در نظر بگیرید.

چه راهکارهایی برای ایجاد فضای حمایت‌کننده در خانه می‌توانم انجام دهم؟

شما می‌توانید از تاکتیک‌های زیر برای ایجاد یک محیط حمایتی در خانه و کمک به نوجوان در مدیریت استرس ناشی از تنهایی استفاده کنید:

• حضور داشته باشید و از او حمایت کنید: به عنوان والدین، حضور و حمایت در زندگی فرزندتان بسیار مهم است. سعی کنید به مدت کافی با فرزندتان بازی کنید، چت کنید و در فعالیت‌های مشترک شرکت کنید. او متوجه خواهد شد که شما همیشه در کنار او هستید و در این راه در کنار اوایستاده‌اید.
• با جوان خود صحبت کنید و در حین انجام این کار به احساسات و نگرانی‌های او توجه کنید. او را تشویق کنید تا در مورد اولویت‌هایش صحبت کند و به او پاسخی صریح و واقعی بدهید. این می‌تواند پیوند عاطفی شما با او را با ایجاد احساس شنیدن و درک او تقویت کند.
• ایجاد یک فضای خصوصی و پذیرایی: داشتن فضای آزاد در خانه بسیار مهم است. به کودک اجازه دهید در خانه آزادی بیشتری داشته باشد تا بتواند تکانشی و تخیلی بازی کند. اگر یک جوان محیطی امن و دلپذیر برای او ایجاد شود، احساس امنیت و آرامش بیشتری می‌کند.
• فرصت‌های مشترک ایجاد کنید: به دنبال فعالیت‌های مشترکی باشید که هم شما و هم برای نوجوان جذاب باشید. با هم می‌توانید کتاب بخوانید، از پارک دیدن کنید، آشپزی کنید یا پروژه‌های هنری خلق کنید. از طریق این فعالیت‌ها، والدین و فرزندان می‌توانند با هم تعامل داشته باشند و گفتگو کنند. با آموزش نحوه کنترل احساسات، مثبت‌اندیشی و مدیریت استرس به کودکان کمک کنید تا مهارت‌های مدیریت هیجانی خود را توسعه دهند. کودکان می‌توانند با یادگیری تمرینات تنفس عمیق، تکنیک‌های تمدد اعصاب و تمرینات تمرکز، حالات بهتر و استرس کمتری را تجربه کنند.
• شبکه‌ای از دوستان ایجاد کنید: فرزندتان را تشویق کنید که دوست پیدا کند. در اینجا چند پیشنهاد دیگر برای ایجاد یک محیط مثبت در خانه وجود دارد:
• تعیین مرزها و ارائه ساختار: ایجاد ساختار و مرزها در خانه برای کودکان بسیار مهم است. زمانی که یک برنامه روزانه روتین تعیین می‌شود، زمان خواب و بیداری معمولی تعیین می‌شود، مرزهای مناسب برای بازی و تکالیف تعیین می‌شود و هنجارهای خانواده ایجاد می‌شود، کودک ثبات و قابل پیش‌بینی را تجربه می‌کند.
• ارتقای استقلال: به کودک این آزادی را بدهید که خودش تصمیم بگیرد چه چیزی برایش مهم است. این به او اطمینان می‌دهد که به انتخاب‌ها و نظراتش احترام گذاشته می‌شود.
• بر هماهنگی و مشارکت تأکید می‌شود: به جوان بگویید که باید با هم کار کنند و در کارهای خانه نقش فعال داشته باشند. به او تکالیف کوچک بدهید مانند کمک به تمیز کردن اتاق، چیدمان اسباب بازی‌ها یا کمک در تهیه غذا. با این کمک می‌توان احساس تعهد و تعلق خانواده را در کودک تقویت کرد.
• مراقبت از سلامت روحی و جسمی کودک: مراقب سلامت روحی و جسمی کودک خود باشید. اطمینان حاصل کنید که کودک به اندازه کافی می‌خوابد، خوب غذا می‌خورد و در انواع ورزش‌های مناسب شرکت می‌کند. ارائه الگوهای مثبت به کودکان به آن‌ها کمک می‌کند تا یاد بگیرند که چگونه استرس و مسائل را مدیریت کنند. مثبت‌اندیشی، سازگاری، احترام به دیگران و همدلی، همه ابزارهای آموزشی عالی برای بچه‌ها هستند.
• مراقبت از خود: حفظ شخصیت و روحیه خود در شکل مناسب برای ایجاد یک محیط پرورشی در خانه ضروری است. اگر از خودتان مراقبت کنید، قدرت و استقامت حمایت از فرزندانتان را خواهید داشت. علاوه بر این، اگر استرس فرزندتان به طور نگران‌کننده‌ای شدید و مداوم شد، بهتر است از متخصصان سلامت روان مشاوره بگیرید.

روانشناسی ترس کودکان

از آنجایی که ترس پاسخی عادی و اساسی در برابر تهدیدات و خطرات است، کودکان یاد می گیرند که در مواجهه با شرایط یا اشیاء مختلف با ترس های خود کنار بیایند. در ادامه به چند موضوع در مورد روانشناسی اضطراب در کودکان می پردازم:

1. بچه‌های خردسال اغلب ترس را تجربه می‌کنند و برخی از اضطراب‌ها حتی ممکن است آنها را قادر به تشخیص خطرات و انجام اقدامات محافظتی کند. بسیاری از بچه ها فوبیایی دارند که مخصوص آنهاست، از جمله ترس از حیوانات، تاریکی یا دوری از والدینشان.
2. ترس های مرتبط با مراحل مختلف زندگی: ترس در کودکان معمولاً با بلوغ تغییر می کند.به عنوان مثال، در حالی که آنها می توانند بیشتر نگران ترس در پیش دبستانی باشند، ممکن است بیشتر نگران ترس از طرد شدن اجتماعی یا ترس از امتحان در مدرسه باشند.
3. عوامل مختلفی از جمله به عنوان رویدادهای دردناک در گذشته، آموزش نامناسب، محدودیت های اجتماعی، محیط ناامن، مشکلات خانوادگی و فشارهای روانی می تواند بر نگرانی های کودکان تأثیر بگذارد. کودکان همچنین ممکن است تحت تأثیر رفتارها و نگرش های ترسناک دیگران قرار بگیرند.

راه های مقابله با ترس کودک:

• تشخیص ترس: درک و تشخیص ترس کودک بسیار مهم است. به نوجوان خود این فرصت را بدهید تا نگرانی های خود را با شما در میان بگذارد. نگرانی و درک خود را به او ابراز کنید. به کودک اطمینان دهید که همیشه از او حمایت خواهید کرد و در کنار او خواهید بود. اگر به او اطمینان دهید که محافظت شده است، یک جوان ممکن است احساس راحتی و امنیت بیشتری کند.
• محدودیت های انتقال ترس: شما توانایی انتقال ترس های خود را به کودکان دارید. بنابراین، سعی کنید اضطراب خود را کنترل کنید و از ترساندن یا ایجاد مزاحمت برای نوجوان خود در جمع خودداری کنید.
• ایجاد فضای امن: برای بهبود شرایط کودک تلاش کنید تا او احساس آرامش و امنیت کند. این ممکن است شامل آرام نگه داشتن خانه، بودن والدینی محترم و حامی و ایجاد یک برنامه منظم برای کودک باشد که شامل زمان خواب، دور هم جمع شدن و فعالیت های روزمره باشد.با خواندن داستان و بازی با آنها به نوجوان خود کمک کنید تا بر ترس خود غلبه کند. نمایش عروسکی یا ایفای نقش ممکن است برای غلبه بر اضطراب مفید باشد. کودکان همچنین می توانند با خواندن داستان هایی درباره مشکلات دیگران یاد بگیرند که اضطراب خود را درک کرده و کنترل کنند.
  کمک حرفه ای: مشاوره یا روان درمانی حرفه ای ممکن است مفید باشد اگر ترس کودک به اندازه ای شدید باشد که در فعالیت های روزمره او اختلال ایجاد کند. متخصصان روانشناسی کودک و روان درمانی می توانند به شما و فرزندتان در غلبه بر ترس کمک کنند.

بسیار مهم است که بدانیم هر کودکی ممکن است نیازها، خواسته ها و احساسات خاصی داشته باشد. اجازه دادن به کودک خردسال برای احساس امنیت، حمایت و استقبال برای کمک به آنها برای غلبه بر ترس‌های خود بسیار مهم است.

راهکارهای مقابله با استرس ناشی از تنهایی در کودک

تنهایی ممکن است یک سناریوی ناراحت کننده برای بچه ها باشد. می توانید از روش های زیر برای کمک به کودکانی که دچار این نوع استرس هستند استفاده کنید:

1. با تشویق جوان و اطمینان دادن به او که همیشه در کنار او هستید، یک ارتباط قابل اعتماد ایجاد کنید. شما می توانید با ایجاد تعامل معنادار و صمیمی، احساس تنهایی نوجوان را کاهش دهید. به فرزندتان این آزادی را بدهید که به شما بگوید چه احساسی دارد و چه چیزی او را نگران می کند. به آنچه می گویند توجه کنید و به آنها برای احساساتشان اعتبار بدهید.
2. به اشتراک گذاشتن تجربیات شخصی: ممکن است به کودک خود اطلاع دهید که تنهایی یک اتفاق رایج برای همه است. این به نوجوان کمک می کند تا بفهمد که تنهایی یک احساس معمولی است و باعث می شود که آن را مکرر نشان دهد.
3. ایجاد انگیزه در جوان برای انجام فعالیت های اجتماعی. با استفاده از فرصت هایی مانند بازی با دوستان، عضویت در باشگاه ها و شرکت در فعالیت های گروهی، یک جوان می تواند احساس تنهایی را کاهش دهد و روابط اجتماعی ایجاد کند.
4. مراقبت از حیوان خانگی: داشتن حیوان خانگی به کودک کمک می کند کمتر احساس تنهایی کند و بیشتر مورد توجه و حضور قرار گیرد. مراقبت از حیوان خانگی نه تنها بچه را مشغول نگه می دارد، بلکه باعث ایجاد رابطه قوی بین او و حیوان همراهش می شود.
5. نوجوان را در فعالیت های خانوادگی مشارکت دهید: او را در فعالیت ها و کارهای اطراف خانه درگیر کنید. با ایجاد حس خانواده و مراقبت برای جوان، می تواند به کاهش احساس تنهایی در خانه کمک کند.
6. مشاوره حرفه ای: در صورتی که تنهایی کودک باعث ایجاد استرس قابل توجه و مداومی شود که مسائل روانی و اجتماعی را تشدید می کند، درخواست کمک و راهنمایی حرفه ای از روانشناس توصیه می شود. یک روانشناس کودک و نوجوان یا مشاور می تواند به شما و فرزندتان توصیه های دقیق تری در مورد مدیریت استرس ناشی از تنهایی ارائه دهد.

بچه ها باید بفهمند که شما همیشه در کنار آنها هستید. با صحبت و گوش دادن به فرزندتان می توانید مکانیسم های مقابله با تنهایی او را بیاموزید.

درمان ترس کودکان در طب سنتی

درمان‌های طب سنتی و استراتژی‌های درمانی می‌توانند برای رفع ترس در کودکان استفاده شوند. البته اگر ترس کودک شدید است و زندگی روزمره او را مختل می کند، توصیه می شود با پزشک یا متخصص طب رایج مشورت کنید. برخی از روش‌های پزشکی معمولی که اغلب برای کمک به کودکان مضطرب استفاده می‌شوند، در زیر آمده است:

• ماساژ بدن: کودکانی که ماساژ بدن دریافت می‌کنند ممکن است آرام‌تر شوند و عمیق‌تر بخوابند. کمی ماساژ دادن به کودک ممکن است به او کمک کند هم از نظر روانی و هم از نظر جسمی آرام شود.
• استفاده از عصاره‌های گیاهی آرام‌بخش: گیاهانی با خواص آرام‌بخش عبارتند از زعفران، اسطوخودوس، نعناع و رازیانه. برای آرام کردن نوزاد از عصاره های گیاهی آرام بخش استفاده کنید" مانند حمام کردن نوزاد با عصاره اسطوخودوس یا درست کردن چای نعناع قبل از خواب.
• از روغن‌های ضد استرس استفاده کنید: روغن‌های اسطوخودوس، نعناع و نارگیل چند نمونه از روغن‌های ضد استرس هستند که ممکن است باعث شود نوجوان کمتر عصبی شود و احساس آرامش بیشتری کند. این روغن ها را می توان با ماساژ یا تنفس عمیق به کودکان داد.
• پخش موسیقی آرام بخش: یک نوجوان می تواند یاد بگیرد که با گوش دادن به موسیقی آرام بخش اضطراب خود را مدیریت کند. می توانید پخش موسیقی آرام بخش را در مراسم خواب کودک خود بگنجانید یا از آن برای کمک به خواب او استفاده کنید.

قبل از استفاده از هر روش طب سنتی، مشورت با یک پزشک متخصص و دریافت راهنمایی و راهنمایی مناسب از او بسیار مهم است. علاوه بر این، به جای اینکه جایگزینی برای توصیه‌ها و روش‌های پزشکی مدرن باشد، باید از روش‌های طب سنتی در کنار آنها استفاده کرد. برای کودکانی که فوبیای جدی دارند، صحبت با روانشناس یا متخصص کودک نیز می تواند مفید باشد تا بهترین اقدام را تعیین کند.

کلام پایانی

راه های مختلفی برای کاهش استرس ناشی از تنهایی کودک وجود دارد. به طور کلی، موارد زیر ممکن است در مورد درمان کودکانی که دچار این نوع استرس می شوند گفته شود:

ضروری است که ارتباط معنادار و موفق با جوانان حفظ شود. احترام به احساسات، تشویق و اعتماد کودک باید سنگ بنای این ارتباط باشد.

ایجاد مهارت های اجتماعی در کودکان مستلزم آموزش نحوه تعامل با دیگران و کنار آمدن با تنهایی است. آنها با توسعه مهارت های ارتباطی، تعامل با دیگران و یافتن راه حل برای مسائل اجتماعی، می توانند تعاملات اجتماعی رضایت بخشی داشته باشند.

شرکت در فعالیت های لذت بخش و سودمند برای به حداکثر رساندن اوقات فراغت کودکان، فعالیت های لذت بخش و مفیدی را فراهم کنید. از جمله این فعالیت ها می توان به مطالعه، بازی، نقاشی، موسیقی و ورزش اشاره کرد.

جوانانی که از تکنیک های آرام سازی استفاده می کنند می توانند استرس و اضطراب خود را بهتر مدیریت کنند. این روش ها شامل یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و تمرینات تمرکز است.

با کمک خانواده ها و روانشناس کودک و نوجوان می توان استرس ناشی از تنهایی کودکان را به طور موثر درمان کرد. خانواده باید نشان دهند که همیشه در کنار فرزندان خود هستند و در حین رشد و تغییر از آنها حمایت می کنند.
کودکانی که تنها می‌مانند نیز باید از مراقبت، تشویق و تحمل مداوم برخوردار شوند. بسته به شدت و طول استرس، می‌توانید به روش‌های مشاوره و درمانی حرفه‌ای نیاز داشته باشید.