به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، پروتئین، یکی از مهم‌ترین مواد مغذی مورد نیاز بدن است، اما بسیاری از مردم از اهمیت آن بی‌اطلاع‌اند. اگر این آگاهی وجود داشت، مشکلاتی مثل تحلیل رفتن عضلات، لاغری بدشکل و نامتناسب، شل شدن اندام‌ها، ریزش مو و کدر شدن پوست تا این اندازه شایع نبود.

پروتئین‌ها زنجیره‌هایی از اسیدهای آمینه هستند که مانند واحدهای سازنده‌ به‌ هم متصل می‌شوند.

پروتئین‌ها نقش‌های حیاتی بی‌شماری در بدن ایفا می‌کنند؛ از ساخت و بازسازی بافت‌های بدن گرفته تا تولید آنزیم‌ها، هورمون‌ها و اجزای کلیدی سیستم ایمنی. همچنین حفظ توده عضلانی، سلامت پوست، مو و ناخن، تنظیم قند خون، انتقال اکسیژن و حتی عملکرد شناختی مغز، همگی وابسته به دریافت کافی پروتئین هستند.

به بیان ساده، بدون پروتئین، بدن نمی‌تواند ساختار، تعادل و عملکرد طبیعی خود را حفظ کند. درحالی‌که رژیم غذایی بسیاری از افراد ممکن است کالری کافی داشته باشد، اما پروتئین لازم را تأمین نمی‌کند. کمبود پروتئین در کوتاه‌مدت و بلندمدت پیامدهایی دارد که به ۶مورد از مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود. این ۶مورد از مهم‌ترین و شایع‌ترین عوارض کمبود پروتئین هستند، اما همه آنها نیستند. کمبود پروتئین ممکن است عوارض بیشتری داشته باشد؛ به‌خصوص اگر طولانی‌مدت و شدید باشد.

کاهش توده عضلانی: بدن درصورت کمبود پروتئین، برای تأمین اسیدهای آمینه حیاتی، به تجزیه بافت‌های عضلانی خود متوسل می‌شود.

ضعف سیستم ایمنی: تولید آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های دفاعی نیازمند پروتئین است؛ در نتیجه، افراد دچار کمبود پروتئین بیشتر به عفونت‌ها مبتلا می‌شوند.

خستگی و بی‌حالی: نبود پروتئین کافی باعث اختلال در تنظیم قندخون و کم‌انرژی شدن بدن می‌شود.

تأخیر در ترمیم زخم‌ها: شاید با شنیدن این موضوع تعجب کنید اما بدون پروتئین کافی، بازسازی بافت‌ها به کندی انجام می‌شود؛ بنابراین زخم‌ها دیرتر ترمیم می‌شوند.

ریزش مو، شکنندگی ناخن و خشکی پوست: این علائم ظاهری از نخستین نشانه‌های هشداردهنده کمبود پروتئین‌ هستند.

تورم اندام‌ها: کمبود شدید پروتئین می‌تواند باعث تورم اندام‌ها (ادم) شود که دلیلش هم کاهش سطح پروتئینی به نام آلبومین در خون است و نقش مهمی در حفظ تعادل مایعات در بدن دارد. وقتی آلبومین کم شود، مایعات به جای ماندن در رگ‌ها، به بافت‌ها نشت می‌کنند و باعث ورم به‌خصوص در پاها و قوزک‌ پاها می‌شوند.