به گزارش سلامت نیوز به نقل از مجله نیچر یک ایمپلنت مغزی می‌تواند گفتار درونی فرد را رمزگشایی کند، اما این دستگاه تنها زمانی کار می‌کند که کاربر به یک رمز عبور از پیش تعیین‌شده فکر کند.

این دستگاه رابط مغز-کامپیوتر (BCI) توانست تا ۷۴ درصد جملات تصورشده توسط کاربران را به‌درستی تشخیص دهد. سیستم تنها زمانی شروع به رمزگشایی گفتار درونی — دیالوگ‌های خاموش در ذهن افراد — می‌کند که کاربر یک کلمه کلیدی مشخص را به ذهن بیاورد. این مکانیزم اطمینان می‌دهد که جملاتی که کاربر مایل به بیان آن‌ها نیست، به‌طور ناخواسته رمزگشایی نشوند.

مطالعه‌ای که در ۱۴ اوت در نشریه Cell منتشر شد، به گفته سارا واندلت، مهندس عصبی از موسسه Feinstein در نیویورک، گامی فنی و مهم به سوی توسعه دستگاه‌های BCI است که گفتار درونی را با دقت رمزگشایی می‌کنند. مکانیزم رمز عبور همچنین راهی ساده برای محافظت از حریم خصوصی کاربران ارائه می‌دهد، ویژگی‌ای حیاتی برای استفاده واقعی از این فناوری.

سیستم‌های BCI سیگنال‌های مغزی را به متن یا صدا تبدیل می‌کنند و ابزارهای امیدوارکننده‌ای برای بازگرداندن توانایی گفتار در افراد مبتلا به فلج یا کنترل محدود عضلانی هستند. بیشتر دستگاه‌ها نیاز دارند که کاربران تلاش کنند با صدای بلند صحبت کنند، که اغلب خسته‌کننده و ناراحت‌کننده است.

اما BCIs گفتار درونی خطر دارد که جملاتی را رمزگشایی کنند که کاربران هرگز قصد بیان آن‌ها را نداشته‌اند، می‌گوید ارین کانز، مهندس عصبی از دانشگاه استنفورد.

در این مطالعه، کانز و همکارانش سیگنال‌های مغزی جمع‌آوری‌شده با میکروالکترودهای قرار داده‌شده در قشر حرکتی چهار شرکت‌کننده را تحلیل کردند. همه آن‌ها مشکل گفتار داشتند؛ یکی به دلیل سکته و سه نفر به دلیل بیماری عصبی حرکتی. سپس از داده‌ها برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی به منظور شناسایی فونم‌ها، کوچک‌ترین واحدهای گفتار، استفاده شد و مدل‌های زبانی برای ساخت کلمات و جملات در زمان واقعی به کار گرفته شد.

این دستگاه توانست ۷۴ درصد جملات تصورشده توسط دو شرکت‌کننده که دستور داشتند به عبارات خاصی فکر کنند را به درستی تشخیص دهد. این سطح دقت مشابه نسخه قبلی BCI برای گفتار تلاش‌شده است.