همه افراد مبتلا به عفونت مونوکلوئز دارای علائم این بیماری نیستند . این مسئله در نوجوانان به خصوص مشاهده می شود
از جمله شایع ترین علائم این بیماری عبارتند از :
1- تب حدود 101 تا 104 درجه فارنهایت و لرز
2- گلو درد به همراه لکه های سفید روی لوزه ها
3- تورم غدد لنفاوی سراسر بدن به خصوص در ناحیه گلو
4- احساس ضعف و خستگی
5- از دست دادن اشتها
6- درد قسمت بالای معده که می تواند نشانه بزرگ شدن طحال باشد.
7- سردرد و بدن درد
این علائم بعد از 1 تا 2 ماه برطرف می شود. در صورت مصرف آسپرین، آمپی سیلین و آموکسی سیلین در هنگام بیماری ممکن است دچار کهیر شوید. این نوع آنتی بیوتیک ها اغلب برای دلایل دیگر گلو درد همچون گلودرد استرپتوکوکی تجویز می شود و همچنین امکان دارد پزشک به دلیل عدم تشخیص علت اصلی گلو درد این داروها را تجویز کند. با این حال باید گفت که کهیر دراین وضعیت نمی تواند یک پاسخ آلرژیک باشد. همچنین عفونت مونو کلوئز باعث تورم 2 تا 3 برابر طحال بیش از اندازه طبیعی آن شود. این وضعیت در نصف از مبتلایان به این عفونت ملاحظه شده است. ضربه زدن به شکم در این وضعیت می تواند سبب پاره شدن طحال شود. لذا برای جلوگیری از بروز این حادثه بهتر است از انجام ورزش های تماسی(نظیر فوتبال و... که سبب برخورد فیزیکی بازیکنان می شود)و وزنه برداری سنگین اجتناب شود، تا زمانی که پزشک انجام آنها را بی خطر اعلام کند. ولی در موارد بسیار نادر ممکن است طحال به صورت خود به خود پاره شود. علائم عفونت مونوکلوئز در افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا مختل و دربعضی از بیماری های بسیار نادر ژنتیکی شدیدتر نمود می کند. باید توجه کرد که علائم این بیماری در بسیاری از بیماری ها و امراض دیگر نیز مشاهده می شود لذا تشخیص صحیح می تواند به درمان سریع تر کمک کند.
روش انتقال
عامل عفونت مونو کلوئز ویروس اپستین بار (Epstein barr )نامیده می شود. در حقیقت می توان گفت بالغ بر 95% بزرگسالان در برخورد با این عامل ویروسی به دلیل داشتن آنتی بادی خاص جان سالم به در می برند. یعنی بدون بروز علائم ، این بیماری را رد می کنند. اگر چه این ویروس از طریق بزاق دهان که در هنگام بوسه زدن تراویده می شود ممکن است به دیگری انتقال یابد (به همین دلیل به بیماری بوسه نیز مشهور است)، با این حال بیماری چندان مسری نیست . همچنین می تواند به طرق دیگری همچون سرفه و عطسه نیز انتقال یابد. جلوگیری از انتشار و انتقال این ویروس کار چندان ساده ای نیست، زیرا بسیاری از افراد ناقل این ویروس هیچ علامتی ندارند تا دیگران از نزدیک شدن به آنها اجتناب کنند. درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد ، اگرچه استامینوفن ، ایبو بروفن و مصرف مایعات می تواند علائم آن را تسکین دهد. بسیاری از مبتلایان 1 تا 2 هفته بعد از ابتلا بهبود خواهند یافت.
نظر شما