سلامت نیوز:علیرضا جهانگیر در برنامه ی "گفت ‌و گوی اجتماعی" رادیو گفت ‌و گو اظهار داشت: اگر تصادف رخ ندهد، جلوی همه هزینه های آشکار و پنهان گرفته می شود و در جیب مان می ماند. بالا بودن هزینه های تصادفات در همه کشورها وجود دارد ولی هزینه های پنهان دو برابر هزینه های آشکار است و اگر به عدد و رقم حساب کنیم، برای کشته های سال گذشته نزدیک به 135 هزار میلیارد تومان هزینه شده است.
برنامه ی "گفت ‌و گوی اجتماعی" با موضوع هزینه های پنهان تصادف و با حضور دکتر سید محمد حسین جوادی مددکار اجتماعی و مدرس دانشگاه و علیرضا جهانگیر رئیس پلیس ترافیک شهری پلیس ناجا روانه آنتن شد.
علیرضا جهانگیر با بیان اینکه هزینه ها دو نوع است، گفت: نخست هزینه های آشکار است؛ از لحظه ای که حادثه ای اتفاق می افتد، پلیس در صحنه حاضر می شود و مجروحین را به بیمارستان انتقال می دهند که در اینجا مجروح یا فوت می کند یا درمان استمرار پیدا می کند که همه اینها هزینه ها زا هستند.
وی افزود: در حال حاضر در کشور برای هر فوتی 220 میلیون تومان دیه برای ماه حرام تعیین کرده ایم که یا از راننده یا از شرکت طرف قرار داد بیمه دریافت می شود. هزینه های بعدی برای کسی که فوت کرده یا مجروح شده است، بر دوش خانواده است تا اینکه از نظر شکلی پرونده تصادف در خانواده بسته شود.
رئیس پلیس ترافیک شهری پلیس ناجا، بسته شدن پرونده از نظر شکلی را مصادف با آغاز هزینه های پنهان برای خانواده، کارفرما و اجتماع دانست و عنوان داشت: این هزینه ها در حساب و کتاب نیامده است که می تواند شامل تربیت و آموزش و جبران خلاهای عدم حضور این فرد در اجتماع باشد.
جهانگیر با اشاره به عدم درج هزینه های پنهان در حساب و کتاب ها اظهار داشت: هزینه های پنهان در کشور ما بیش از دو برابر هزینه های آشکار است ولی به دلیل اینکه هزینه ها سنگین هستند، سعی می شود به این مقوله ورود نشود و به این موضوع توجه نمی کنند. 
رئیس پلیس ترافیک شهری پلیس ناجا خاطرنشان کرد: اگر تصادف رخ ندهد، جلوی همه هزینه های آشکار و پنهان گرفته می شود و در جیب مان می ماند. بالا بودن هزینه های تصادفات در همه کشورها وجود دارد ولی هزینه های پنهان دو برابر هزینه های آشکار است و اگر به عدد و رقم حساب کنیم، برای کشته های سال گذشته نزدیک به 135 هزار میلیارد تومان هزینه شده است.
وی تصریح کرد: برای مقابله با این هزینه ها باید جلوی علت، که حادثه تصادف است را گرفت وگرنه با کاهش هزینه ها این اتفاقات باز هم تکرار می شود. در چند سال گذشته علل وقوع حوادث رانندگی در ایران بسیار کاهش یافته است و از 28 هزار تصادف در سال به 16 هزار تصادف رسیده است که امسال نیز حدود 5 درصد مجددا کاهش یافته است.
وی با تاکید بر اینکه باید با واقعیت ها روبرو شد بیان داشت: تصادف در سبد خانوار افراد تعریف نشده است و بنابراین می توان جلوی آن را گرفت و یا اگر خدایی نکرده تصادفی رخ داد، هزینه های آن را به نصف برسانیم.
دکتر سید محمد حسین جوادی با اشاره به اینکه اگر هزینه ها را دو دسته کنیم، بخشی از هزینه ها نادیده گرفته می شود، اظهار داشت: مدل های مختلفی برای تعیین هزینه های تصادفات پیش بینی شده است که چند مدل آن در ایران استفاده شده است.
وی ادامه داد: در یکی از مدل ها که مرکز پژوهش های مجلس انجام داده بود، شش نوع هزینه برای تصادفات برشمرده بودند که البته این شش نوع در دل دو مدل هزینه های آشکار و پنهان جای می گیرند ولی به دلیل جایگاه و اهمیت آن باید بیان شود.
وی با بیان انواع هزینه ها گفت: مدلی از هزینه ها مربوط به اشیائی است که دچار خسارت شده اند. هزینه دیگر، هزینه جراحت های جسمانی افراد است که شامل معلولیت های دائمی نمی شود. هزینه بعدی مربوط به هزینه اوقات تلف شده و از بین رفته در این تصادفات است زیرا گاهی مدت ها برای بهبود شرایط، باید زمان گذاشت.
این مددکار اجتماعی هزینه های بعدی را مربوط به حالات روان و روح انسان دانست و عنوان داشت: هزینه هایی مربوط به درد و غم و جراحت های روانی و صدمات روحی است.
این مدرس دانشگاه در بیان دیگر هزینه ها اظهار داشت: بخش دیگر، هزینه جان افراد فوت شده و هزینه های معلولیت های دائمی است. بخشی از هزینه ها اصلا دیده نمی شود. تقریبا 17 هزار معلول ضایع نخاعی در کشور وجود دارد. معلولین ضایع نخاعی جزو دشوارترین معلولین هستند زیرا یک فردی ممکن است تا آخر عمرش درازکش باشد و زیر آن فقط تخت مواج باشد. 
جوادی با بیان اینکه اگر این هزینه ها را بررسی دقیق انجام ندهیم، ممکن است نادیده گرفته شود، گفت: هر کدام از این هزینه ها در جای خودش قابل بحث و گفت و گو است. از طرف دیگر مجموع این هزینه ها نزدیک به 5/8 درصد تولید ناخالص کشور می شود؛ در حقیقت اگر این روند کنترل نشود، ما به سمت فقر حرکت می کنیم.
وی به پژوهش های انجام شده توسط مرکز پژوهش های مجلس در سال 92 اشاره کرد و بیان داشت: در سال 90 نزدیک به 51 هزار و 910 میلیارد تومان خسارت ناشی از تصادفات بود. این رقم را با بودجه بخش رفاه و تامین اجتماعی کل کشور محاسبه کنید؛ همه اینها را که کنار هم بگذاریم، نزدیک به همین میزان است. به همان میزانی که داریم برای رفاه اجتماعی کشورمان در معنای عام هزینه می کنیم، در تصادفات از دست می دهیم.
در ادامه سرهنگ جهانگیر با بیان اینکه هزینه های بار اجتماعی در بعضی از موارد غیر قابل محاسبه است، اظهار داشت: یک بیمار ناشی از معلولیت جسمی و حرکتی، در خانواده های مختلف، هزینه های مختلف دارد. یک خانواده فرزندی دارد که دارای تحصیلات عالیه است و در اجتماع صاحب یک مقام و منصب می باشد؛ اگر این فرد دچار آسیب شود، هزینه های بیشتری به خانواده و جامعه وارد می شود.